Lost in Love

Chapter 6

Chapter 6

The next day, I woke up late again because Zachary Montañez and I talked until dawn. Mama waited for me again just to drive me to school. I was guilty because I know that she'll be late because of me.

Kasi noon kapag maaga akong nagigising ay nauuna na siya tapos ako commute na lang o kaya sumasabay rin ako pero hindi siya na le-late kasi maaga pa. I am too guilty because I am causing the late of a certain principal in a public elementary here in Del Rio.

"Muntik ka ng ma-late kanina ah? Kahapon ganoon rin hindi ba? First time," tukso ni Anne kaya bahagya akong napahikab bago umiling ng bahagya.

"Mabuti at hinintay ako ni Mama."

"Kakaaral 'yan. Learn to chill sometimes."

Muntik na akong mapatawa dahil sa sinabi niya. If she only knew.

"May quiz daw," biglang bulong ni Mae ng makaupo ako sa assigned seat ko.

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat.

"First subject?" gulat na tanong ko kaya mabilis na siyang tumango.

Taranta ko naman na kinuha ang notebook at libro ko sa physics para mag-review ng madalian. I did not study last night. Hindi ko alam na may quiz. I am so disappointed of myself.

"Hindi ka ba nag-aral?"

"Shhh."

And she was right because when our adviser came she immediately write some problem to solve in the board. Nakahinga ako ng malalim nang makita na alam ko iyon lahat.

I must really study tonight.

Naitawid ko ang unang quiz kaya ng matapos ang first subject ay kaagad kong kinuha ang libro at notes ko sa susunod na subject para mag-review kung sakaling may quiz na naman.

I can't fail this. Not this time.

"Blaire, may extra ballpen ka?" Saglit kong nilingon si Jericho na siyang nagsalita.

I saw him smiling widely at me. Umupo pa siya sa katabi kong upuan na walang nakaupo kaya bahagya akong tumuwid ng pagkakaupo para hindi gaanong malapit sa kanya.

"Wala," sagot ko sa tanong niya pero hindi pa rin siya umalis. Sumilip siya sa notes ko kaya bahagya ko iyong iniwas dahil nakakailang.

"Oh, review sa Biology? Walang quiz," he said so I just nodded.

"Okay lang. Baka kay Mae may extrang pen," sabi ko kaya mas lalo siyang ngumisi. Hindi ko maiwasang mapatitig sa dimple niya na hindi masyadong malalim na nasa kanang pisngi.

I pouted a bit because I suddenly remembered someone. Mukhang napansin niya ang bahagyang pagtagal ng tingin ko sa kanya kaya mas lalo siyang nakaramdam ng tuwa na hindi ko na lang pinagtuonan ng pansin.

Biglang nag-vibrate ang phone ko sa bulsa kaya mabilis ko iyong kinuha kahit may classmate pa ako sa tabi ko na parang naghihintay na bigyan ng atensyon. When I opened my phone, Zach's name immediately appeared.

Zachary Montañez:

Guess what?

I smiled.

Blaire Arzeña:

What?

Zachary Montañez:

I'm late.

Bahagya akong napatawa dahil sa nabasa. Biglang may sumilip sa screen ng phone ko kaya mabilis ko iyong tinago. Ang kaninang nakangiti na mukha ni Jericho ay biglang umasim.

Palihim ako na umirap dahil sa bahagyang inis sa ginawa niya.

"Wala akong ballpen, bumalik ka na lang sa upuan mo," It's rude, but I can't help it.

"Ka-chat mo si Zachary? Taga kabilang school?"

Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya.

"Huh?"

"Zachary Montañez, iyong basketball player?" Mas lalong sumama ang mukha niya pero hindi ko na iyon pinagtuunan ng pansin.

"Kilala mo? How? I mean—"

"Kalaban namin sa municipal meet," I gasp.

"Ano 'yon? Narinig ko pangalan ng crush ko!" singit bigla ni Mae pati ni Anne.

Napaawang ang mga labi ko sa sa narinig.

"Zachary Montañez? Iyong gwapo sa SAA na galing London?"

What? London?

"Oo, ka-chat niya," walang preno na sabi ni Jericho kaya matinis na tumili ang dalawa na halos nagpabingi sa akin.

"Wait, stop shouting," saway ko pero tumalon-talon pa ang dalawa.

"Ka-chat mo? Kailan pa? Zachary Montañez ba talaga? Sure ka?"

Sinubukan pa nila na agawin ang phone ko pero mabilis ko iyon na nilayo saka naiinis sila na tiningnan kaya biglang naging pormal.

"Anong meron sa kanya?" tanong ko. I don't want to be rude, but I can't help it. Big deal ba 'to?

"Crush ko, I mean ang gwapo kaya," Pumula pa ang mukha ni Mae kaya napalunok ako.

"Pero ka-chat mo nga, Blaire?" tanong ni Anne kaya wala sa sarili akong tumango.

Napatingin ako sa phone ko na nakapatay. Ka-chat ko. Ano ngayon?

"Yeah," I said, so they gasped.

"God, snobber iyon eh," Mae said, but I didn't give them much attention because our subject teacher has arrived.

Nang dumating ang recess time napagpasyahan namin na tumambay sa bench sa harap ng malawak na quadrangle kung saan nag pa-practice ang mga dancers na ipe-perform sa nalalapit na fiesta ng bayan.

Habang nakatingin sa mga nagsasayaw biglang nag-vibrate ang phone ko ng matagal para sa isang tawag kaya mabilis ko iyon na kinuha. Napakurap ako nang makita na si Papa ng tumatawag kaya mabilis ko rin iyon na sinagot.

"Pa," unang sabi ko kaya lumingon ang mga kaklase ko na nandito rin saka tumahimik bigla.

I spend some minutes talking to my father until he ends the call because he still has things to do.

Me:

I love you, Pa. Take care for us, please.

I smiled when my father immediately replied.

Papa:

I love you too, honey. Be a good girl. See you soon.

Mas lalo akong ngumiti saka muling binaling ang tingin sa mga nagsasayaw.

"Nanliligaw ba sayo si Zach?" Jericho unexpectedly asked so my two friends looked at me also like they're waiting for my answer.

I smiled and shook my head.

"Hindi," I answered, so they all nodded.

"Pero pwede rin kayo, Blaire," Anne said, so I laughed and shook my head.

Wala na kaming klase matapos iyon dahil busy ang lahat sa pag-practice ng mga presentations para sa nalalapit na fiesta. Kami naman nag-practice rin ng DLC kasi isa kami sa mangunguna sa gagawing parade.

"Kapagod!" reklamo ng mga junior high school members ng DLC.

Napangiti na lang ako saka pumito para sa panibagong practice. Suminghap ang lahat pero wala na silang nagawa kundi sumunod na lang kasi ang ang leader ng pangkalahatan.

"Flaglets move!" I shouted when I saw that most of the flaglets were dancing like bamboo three.

Napangiwi ang lahat kaya tumigil ako sa pagsasayaw para tingnan kung maayos lang ba ang formation at mga moves.

Tatlong beses ulit ako na pumito para sa panibagong music na tutugtugin ng lyrists saka drummer.

"Go! Energy!" sigaw ng isang teacher na nanonood kaya mas lalong sumayaw ang majorettes, flaglets at pompoms.

Tumawa ako ng mahina saka bumalik sa pinakauna para makasayaw na rin. When our last song ended, our couch gathered us all.

"Type A ang susuotin bukas kaya dapat maaga pa tayo. And, please put some makeup," Napangiwi ako pero laking pasasalamat ko dahil walang nakakita.

Bukas na pala ang parade para sa opening ng fiesta. This is what I hate. The town's fiesta is the busiest day here. Isang week na may program sa municipal plaza at gym kaya one week rin na walang pasok. I love dancing, but I hate this one.

Nang matapos sa pagpapaalala si Ma'am ay kanya-kanya na rin kaming nag-ayos para umuwi ng maaga. Ramdam na ramdam ko ang lagkit ng pawis ko sa noo saka sa likuran ko. Meron rin sa leeg kaya mas lalong gusto ko ng umuwi para maka-ligo.

"Dadalhin iyong baton?" tanong ng isang member ss akin kaya mabilis akong tumango habang hawak ang sariling baton na naiiba sa kanilang lahat dahil para ito sa leader.

"Commute kayo? Sabay na ako!" sabi ng ilang lalaking classmates namin na kasali rin dito na hindi ko na pinagtutuunan ng pansin.

Ang lagkit ng katawan ko kaya inis na inis na ako.

"Blaire, hintay!"

Napairap ako dahil sa mga tumawag pero hindi ako huminto. I badly wanna go home.

Paglabas namin ng gate kita ko ang mga estudyante na nag-aagawan sa pagsakay sa mga tricycle na nakapila. Napahinto ako para hindi sumali sa siksikan kaya napahinto rin ang mga kasama ko.

I looked at my phone, who's been silent for one hour now.

"Gosh! Blaire!"

Kunot ang noo kong tiningnan si Mae na siyang sumigaw. Nakita kong nakaturo siya sa harapan habang nanlalaki ang mga mata kaya lahat kami ay napatingin doon.

Pero hindi ko akalain na lubos akong matatakot at kakabahan sa nakita. My heart immediately went wild as I stared at the face of Zach five meters away from me. May hawak siyang helmet habang nasa tabi niya ang isang lalaki na nakangiti.

He's looking at me with a smirk on his face. Napaawang ang mga labi ko sa gulat at kaba.

"Zach!" someone shouted from our group.

"Oh my God!" I exclaimed as I pushed someone behind me. Tumakbo ako pabalik sa loob ng school dala-dala ang mabilis na t***k ng puso ko.

Nang makaabot ako sa computer room ay hingal na hingal akong pumasok sa loob.

Anong ginagawa niya dito?

Hindi ko pa napapakalma ang hininga ko ng biglang nag-vibrate ng mahaba ang phone ko para sa isang tawag. When I saw the guy's name on my phone, I immediately answered it. Pero pinagsisihan ko rin kaagad.

Ngayon lang ako nakaramdam ng hiya dahil sa pagtakbo ko.

"Uuwi na ako. Huwag ka nang magtago," He laughed.

Namula ang pisngi ko saka napapikit ng mariin. Nakakahiya!

"H-hindi ako nagtatago. May nakalimutan lang ako," rason ko pero mas lalo lang siyang tumawa.

"Aalis na ako. Don't be afraid."

Napangiwi ako. Nakakahiya nga yata ang ginawa ko. Bakit ba kasi ako tumakbo?

"Bakit ka ba nandito?" I hissed.

"I don't know."

Napairap ako.

"You—"

"Are you hiding? Nahihiya ka sa akin?"

"No!"

Liar, Blaire.

"You sure?"

I could hear noise from his background, but I could still hear his voice clearly. Alam kong nandoon pa rin siya sa labas. Hindi ako lalabas.

"Of course."

"Fine, then let's meet at the opening parade of fiesta?"

Nanlaki ang mga mata ko? Meeting him in person?

"Fine!" That is my pride speaking.

"Okay then, take care, Blaire."

Mabilis ko na pinatay ang tawag bago huminga ng malalim. I remember what he said. Opening parade?

Oh my! Bukas na iyon ah?

Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil doon pero hindi ko ginawa. After ten minutes I decided to go. Kagat labi akong napatingin sa gate at nakita ko na nandoon pa rin ang mga kaklase ko na parang naghihintay sa akin.

Mas lalo akong nakaramdam ng hiya dahil sa ngisi ng ibang mga boys.

"Wala na," tukso ni Mae at bahagya pang siniko si Anne na tumatawa kaya napairap ako.

"I just got something—"

"Asus, in fearness. Ang gwapo nga sa malapitan!"

I sighed as I walked towards the vacant tricycle.

Nang makaupo ako muling nag-vibrate ang phone ko kaya mabilis ko iyong tiningnan.

Zachary Montañez:

Tomorrow, Blaire.

Napapikit ako ng mariin. Am I ready to see him in person? Huwag na kaya?

But pride has taken me.

Blaire Arzeña:

Okay

I could already feel my body shaking in nervous. Bakit ba ako nae-excite at kinakabahan sa parehong oras? What's with Zachary Montañez that's making me feel like this?