Lost in Love

Chapter 8

Chapter 8

Me and my parents made a deal. I can't entertain boys while I'm still studying. I can't be in a relationship as long as I am still a student. I must prioritize my studies and be a top student. I want to make them proud, so I agreed, and I don't wanna have a boyfriend too.

But today, at exactly nine thirty in the morning. The sun was afraid to shine, but there's no hint of raining too. I'm wearing my short and fitted DLC uniform. I was walking with a guy. A guy that I've been enjoying to talk with every night.

We are side to side. Our arms were almost touching. I could smell his manly scent, and I know that he could also smell mine. I think that we're just friends.

It's awkward, but I can't excuse myself.

Kita ko ang tingin ng bawat school mates at dating classmates ko sa amin. Naglalakad kami sa gitna ng mga stalls kung saan maraming binebenta para sa fiesta. I could also hear some machines in different kinds of rides.

"Don't you have an umbrella?" he suddenly asked, so I shook my head.

Wala nga akong damit na dala payong pa kaya?

"It's fine, hindi naman mainit."

Bahagya siyang tuminghala sa langit kaya napatinghala rin ako. Hanggang ibaba ng tainga niya lang ako. I am 5'5, but because of one inch heels, I was already 5'6. He's tall.

Sa ilang minuto na tahimik na paglalakad nakalabas kami sa municipal plaza. I pouted and got excited when I saw that we were heading in some milk tea shop. Well, my favorite milk tea shop. Maybe this is the advantage of the municipal plaza being near to town's center.

When we entered, I saw a group of students at the very corner. Sa liit ng shop ay parang napuno na dahil sa kanila. They were five, and when they saw us, they stopped from laughing.

"Zach," one guy greeted, but his eyes were fixed on me.

Bahagya akong napayuko dahil sa mga tingin na binibigay nila.

Why am I even here?

"Yeah, Blaire, this is Ivan, Lex, Ashley, Rashen, and Drew. They're my friends."

Napatingin ako kay Zach dahil sa sinabi niya. Napatingin rin siya sa akin kaya nangunot ang noo ko pero ilang sandali pa pinili ko na lang na tumango.

Being with him is not comfortable. And here, being with his friends made me feel that I am really an outcast

"Hi, Blaire," the Ivan greeted, but I just looked at him. Nakangisi ito ng malaki kaya wala sa sarili na umatras ako.

Nagkatinginan naman silang lahat dahil sa ginawa ko pero sa huli ay sabay na lang na ngumiti maliban kay Zach at sa dalawang babae na seryoso lang na nakatingin sa akin.

I want to leave. But instead of leaving, I chose to sit beside Zach. Nilabas ko na lang ang phone ko saka doon tinutok ang tingin. I could feel the stares of the person beside me.

My phone vibrated. Zachary Monatñez chatted me even though we are just sitting close to each other.

Zachary Montañez:

Are you not comfortable?

Sandali ako na lumanok bago nag-type ng isasagot.

Blaire Arzeña:

It's fine.

Hindi na siya nag-reply pa kaya scroll na lang ang ginawa ko sa news feed ko sa f*******:. I'm not just comfortable.

"Order tayo?" a girly voice said, but I did not even look at her.

"Ako na," sabi ng katabi ko na siyang kilala ko lang dito kaya doon ako napaangat ng tingin.

He sighed and looked at me. He knows that I am not comfortable. I hope he could read in my eyes that I really wanna leave.

"What do you want?" maingat na tanong niya na parang nananantya.

"Matcha, less sugar," sabi ko gamit ang mababang boses saka mabilis na kinuha ang wallet sa bag para bigyan siya ng five hundred.

Muli ko na namang nakita ang ngisi niya dahil sa ginawa ko.

"Come on," he said before turning his back.

Nagtataka ko siyang tiningnan pero kalaunan nagkibit balikat na lang ako saka muling tumingin sa phone.

"Blaire, ikaw iyong dancer diba?" Napaangat ang tingin ko sa lalaking nagtanong. I remembered him being introduced as Drew.

"Iyong dance sport?" singit ng babae na Rashen yata ang pangalan kaya nalipat doon ang tingin ko.

"Yeah," sagot ko na lang gamit ang maliit na boses kaya tumango silang lahat maliban sa isang babae na tahimik lang habang nakatingin sa akin ng seryoso. Her stares gave me creep.

Hindi nag tagal Zach returned to his seat, which is beside me. Bahagya pa na nagtama ang mga braso namin kaya mabilis kong iniwas ang akin. Matunog na napangisi ang tatlong lalaki kaya bahagya ko silang binalingan.

I saw them smirking while looking at me. I cleared my throat before looking at my phone screen again.

I am not really comfortable.

I suddenly typed a message for Zach.

Blaire Arzeña:

Aalis ako maya-maya.

Na-seen niya kaagad kaya hinintay ko na lang ang reply niya.

Zachary Montañez:

Why?

Napakagat ako sa ibabang labi ko.

Blaire Arzeña:

Susunduin ako ni Mama.

I told him the truth. Pero ayaw ko na talagang manatili. The awkward feeling that I felt with him alone got doubled being with his friends right now.

"Look," mabilis ako na napa-tingin sa kanya dahil sa biglang pagsasalita.

Kaagad niyang hinarap sa akin ang phone niya kaya doon rin bumaling ang mga mata ko. I saw the page Del Rio spotted that made a post a minute ago.

Nanliit ang mga mata ko nang makita ang mga stolen pictures ko na naka-post. With a caption of: The gorgeous face of Del Rio.

Bahagya akong napanguso. I must message the admin to stop posting my stolen pictures. This is not the first time.

"I hate it," mahinang sabi ko kaya napatawa siya ng mahina.

Pero namilog ang mga mata ko nang makita na isa-isa niyang pinusuan ang bawat litrato ko na naka-post sa page na iyon. I was about to stop him, but the milk teas have been served kaya ang nagawa ko na lang ay samaan siya ng tingin ng bahagya bago nag buntong hininga.

Siya ang kusang naglapit ng milktea sa harap ko kaya kinuha ko naman iyon kaagad. Marahan ko na nilagay sa bandang harap niya ang five hundred bago tusukin ng straw ang opening ng cup.

"For?"

I smiled, "For this," sabi ko bago uminom sa inumin. The familiar flavor made me feel refreshed.

Dahan-dahan niyang kinuha ang pera ko pero hindi para ilagay sa wallet niya o ano. Dahan-dahan niya ulit iyong nilagay sa harap ko kaya napataas ako ng kilay.

I don't want someone to pay for me. Pero parang bakit kapag siya mukhang okay lang?

"Zach, anong oras ka uuwi?" Both of us looked at the woman who talked. The silent girl.

Bahagyang napakunot ang noo ko nang makita ang kakaiba sa mga mata niya pero pinili ko na lang na yumuko.

"Hindi ko alam," Zach answered.

Wala sa sariling kinuha ko ang five hundred pesos ko sa ibabaw ng lamese saka nilukot sa loob ng palad. Biglang nawala ang panlasa ko. The awkward air for me was still here.

Ilang sandali pa ay biglang nag-ring ang phone ko para sa isang tawag kaya naging alerto ako. I felt them look in my direction, but I quickly answered the call.

"Ma," sabi ko kaagad sabay sulyap kay Zach na nakatingin na rin sa akin.

"Where are you? I'm already here," Mas lalong lumakas ang t***k ng puso ko sa narinig.

Mabilis ako na tumayo saka napatayo rin si Zach.

"I'm here at milktea shop near the pawnshop," I said.

"Okay, lumabas ka na. I'm on my way."

Napapikit ako ng mariin bago mabagal na tumango hanggang sa namatay ang tawag.

"I need to go," I stated as I fixed my bag.

I saw him glance at his wristwatch. Kabado naman ako na tumingin sa labas dahil baka nandoon na si Mama. The glass walls will reveal that I am with a guy. And my mother will be furious.

Saglit kong sinulyapan ang mga kaibigan niya na nakatingin lang rin sa amin na parang manghang-mangha. I cleared my throat and then I slightly nodded a bit for respect.

"Bye, Blaire," the guy named Ivan said, but the guy beside him jokingly punched him on his shoulder.

"Let's go," Zach said, then he slightly touched my elbow. Marahan ako na tumalon ng bahagya dahil sa gulat sa naging galaw niya.

Napalunok ako sa kaba. He chuckled slightly, so my cheeks heated.

I am not really used to it.

Mabilis ako na naglakad para sana lumabas na pero nang makalapit ako sa pinto mabilis ko siyang nilingon.

"Stay here," sabi ko habang tingin ng tingin sa labas.

"I will just—"

Hindi ko na siya pinatapos dahil nang makita ko ang kotse ni Mama sa labas ay mabilis na akong lumabas at tuloy-tuloy na pumasok. I saw him looking at me and I suddenly feel guilty for being rude.

"Sinong kasama mo?" tanong ni Mama habang nag-aayos ako ng seatbelt.

"Mga kaibigan ko po," Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nagsinungaling.

I fell guilty.

"Hindi ka nagpalit?"

"Wala akong dala na pamalit, Ma. Nakalimutan ko yatang ilagay," I said, so she scoffed.

"That is not my fault."

Habang nag da-drive si Mama marahan ko na kinuha ang phone ko. Pikit mata akong nag-type ng message para kay Zach. We're just friends pero parang may malaking bumabara sa lalamunan ko ngayon at hindi ako makapakali.

Blaire Arzeña:

Sorry

He immediately seened my message. Saglit akong napainom sa milktea na hawak.

Zachary Montañez:

It's fine.

Napakunot ang noo ko sa naging reply niya. Why does it's sound so cold?

Hindi na ako nag-reply pa dahil hindi ko na alam ang sasabihin. If he ever likes me because he chatted first, does it mean he's turned off?

I mean, nervermind.

Nakasimangot ako hanggang sa makarating kami sa bahay. Ang una kong ginawa ay magbihis habang nakatutok ang mga mata sa phone. My father texted. Wala ng iba.

Hanggang sa gumabi wala akong natanggap na text mula sa kanya. I sighed as I let myself chuckle sarcastically.

"Who are you anyway—"

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil biglang may tumawag mula sa messenger. My heart went wild when I saw his name, so I immediately answered it. Bakit parang ako pa ang excited?

The first thing I saw was his hand, but after a second, I could clearly see his face. Para siyang inaantok sa itsura niya.

"Hi," he greeted in his soft voice. Napalunok naman ako ng mariin.

"Ah—"

"I wanna meet you soon again," Napaawang ang mga labi ko.

"I am not comfortable being with your friends," pag-amin ko.

He sighed before laughing a bit because of what I just said.

"I can see that. I'm sorry," Napakagat ako sa ibabang labi.

"I—"

"I'm sorry for not messaging you. I just did something."

Napalunok ako sa narinig. Iyon dapat ang itatanong ko diba?

"No, it's fine... I mean you are not obliged to message me everytime...I mean I am not waiting."

And I messed up. Gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil tila napasobra ako sa pagsasalita.

And then again, we stayed up all night to talk and talk until I fell asleep.

It's not wrong to develop a crush on him, right? It's just a crush.