Lost in Love

Chapter 9

Chapter 9

Kinabukasan walang pasok kaya ginugol ko ang oras ko sa pag-aaral. Sinabay-sabay ko ang paggawa ng maraming assignments saka projects para klaro na ang utak ko sa mga susunod pang araw.

"What are you doing?" Zach asked on the other line, so I glanced at my screen where his face was when he called.

"Physics assignment," mahinang sagot ko saka muling binalik ang mga mata sa yellow pad.

It's already ten thirty in the morning. I am here busy doing my school stuff while he was just lying on his bed on the other line.

"One week walang pasok lahat ng schools—"

"Yeah, but I want to finish everything."

He laughed, but I did not let myself get distracted.

Narinig ko ang kakaibang tunog sa kabilang linya kaya binaba ko ang ballpen na hawak para pagtuonan siya ng pansin. I saw him standing up while messing his hair. Dahan-dahan akong napasandal sa upuan ng study table ko habang nakatitig pa rin sa kanya.

Talking him on screen gives me chills. Pero kapag kaharap na siya para akong duwag dahil sa sobrang kaba.

I saw him going out of a door, maybe his room. Mukha niya lang ang nakikita ko kaya hindi ko masyadong maaninag ang background. Pero alam kong para siyang bumababa sa hagdanan.

"The next time we'll see each other, I'll make sure that we're alone," Naging mabilis ang t***k ng puso ko pero kahit ganoon nagawa ko pa ring tumawa ng mahina.

"Hindi ako papayagang lumabas," sabi ko.

"Ako ang magpapaalam para sayo?" I suddenly chuckled.

"And after that, I'll fly to Manila and continue my studies there," I said, making him confused.

"What?" I shook my head and sighed.

"Wala, patayin ko na muna dahil may gagawin pa ako."

Mabilis ko na pinatay ang tawag saka muling huminga ng malalim. This is wrong. I am disobeying my parents' rules. But I can't help it. I want this one.

Natapos ko ang mga gagawin ko sa loob ng dalawang oras kaya habang dala ang phone ay bumaba ako para makapag handa ng kakainin.

I need to prepare food to eat because I am all alone here. Busy si Mama kaya naiwan ako. At ang kaisa-isang bilin niya sa akin ay huwag lumabas at gumala.

Habang naghahalungkat sa refrigerator ay biglang tumunog ang phone ko para sa isang tawag. Sinagot ko iyon ng hindi tinitingnan.

"Zach, I a—"

"What did you say, Blaire?" Natigilan ako sa narinig.

Nang tingnan ko ang pangalan ng tumatawag ay bigla akong kinabahan nang makita na si Papa pala iyon. I gulped hard.

"Pa," I nervously said.

"What did you call me? Zach? Who's that?"

Tuluyan ko ng iniwan ang ginagawa para makapag-isip ng idadahilan kay Papa. So careless.

"Pa, wala—"

"Who, Blaire?" I could hear my father's cold voice.

Nanginig ang mga labi ko sa kaba at taranta. He's mad. I knew it.

"Papa, kaklase ko lang po na nagtatanong tungkol sa assignment."

I'm sorry again for lying.

"A guy?" he asked using his curious voice.

"Opo, pero classmate lang po—"

"Okay, don't be friends with guys, Blaire," napasinghap ako bago marahan na tumango kahit hindi niya nakikita.

"Opo."

I can't believe that I am lying about this.

Matapos kong makausap si Papa wala akong lakas na napasandal sa gilid ng refrigerator. My heart is beating fast because of the nervousness. I am scared. I am scared that my parents will know that I am currently chatting with a guy. Not my friend, definitely not my classmate.

Matapos kong kumain ay mabilis ako na bumalik sa kwarto ko. Akmang hihiga sana ako sa kama ng may tumawag. Maingat ko na tiningnan ang tumatawag at napangiti na lang ako ng tipid nang makita ang pangalan ni Zach.

I quickly answered his call.

"Blaire," he mentioned my name, which made my heart jump in joy.

"Hmmm?" Hindi ko alam kung bakit parang gusto ko siyang makita ulit sa malapitan. Kahit kabado ako kapag malapit siya.

"Still busy? Just came home," he said.

"Hindi, I'm going to sleep," I said.

Ilang minuto siya na hindi nagsalita kaya marahan ko na pinaikot-ikot ang phone sa kamay ko.

"There's a firedance tonight. Pupunta ka?"

Napaawang ang labi ko. I want to. Gustong-gusto ko.

"Hindi ko alam."

"If you'll go, can we meet? I won't be with my friends."

Marahan ako na bumuga ng hangin. I am eighteen years old. On my legal age, but I am new to this. Naninibago ako.

"Titingnan ko, Zach," I whispered.

Natapos ang tawag na parang may kung anong masarap na hangin sa dibdib ko. I could not explain because it's my first time feeling this. Para akong lumilipad sa ere na masarap sa pakiramdam.

Hapon na ng umuwi si Mama kaya kaagad akong humanap ng tiyempo para makapag paalam. Nang makita ko na good mood siya ay kaagad kong nilakasan ang loob.

"Ma," tawag ko kaya mabilis siyang tumingin sa akin.

"What?"

"Ma, firedance po ngayon diba? Pwede akong manood?" Naningkit ang mga mata niya kaya nataranta ako.

"Kailan ka pa nahilig sa mga ganyan?"

Kailan? Hindi ako mahilig. But, I want to go.

"Gusto ko lang mapanood. Hindi ako nanood noon."

She laughed a bit.

"Ikaw lang mag-isa?"

Napalunok ako saka umiling. Pilit akong humihingi ng tawad sa utak ko sa mga kasinungalingan na muling sasabihin.

"I'll be with Anne and Mae. Hindi naman ako magtatagal."

Sandali siyang nag-isip at nang tumango siya ay doon ako nabuhayan ng loob.

"Okay, be home before ten."

"Oh my God! Are you sure, Ma?" natutuwang tanong ko kaya tinitigan niya ang mukha ko.

"Just be with Anne and Mae."

Napasigaw ako sa loob ng utak ko dahil sa saya. Napayakap pa ako kay Mama kaya mas lalo siyang nagtaka.

"Oo na, before ten."

Mabilis ako na tumakbo papunta sa taas saka kumuha ng damit sa kabinet. Natagalan pa ako sa pagpili ng damit pero sa huli ang pinaka simple lang ang napili ko. I chose a yellow crop top, high waisted jeans, and white sneakers.

Matapos ko mag-ayos ng sarili kaagad na tumawag si Zach na mabilis kong sinagot.

"Pupunta ka?" I smiled.

"Yeah."

"Sunduin kita—"

"No!" agap ko.

He stayed silent, but after a few seconds, he sighed.

"Okay, I'll just chat."

I'm really doing this. Too much for a crush.

Mama decided to drive me to municipal plaza. Nang makababa ako ng kotse kaagad kong nakita ang mga tao na nagsasaya.

"Blaire, I'll text," Mama said before driving away.

Napalunok muna ako bago tuluyang pumasok sa gate ng plaza. I saw some familiar faces inside. May mga kumaway pa sa akin na hindi ko naman kilala kaya sa huli ay inignora ko na lang.

Where are you, Zachary Montañez?

"Blaire!" Kaagad ko na nilingon ang tumawag. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko nang makita si Jericho na papalapit. He is smiling widely at me, so I awkwardly smiled back.

"Hi," awkward na bati ko kaya mas lalo siyang ngumisi.

"Sinong kasama mo? Si Anne at Mae?" Bigla akong umiling sa sinabi niya.

Kumunot ang noo niya dahil sa ginawa ko. Bahagya pa siyang tumingin sa magkabilang gilid ko na para bang may hinahanap pero ng walang makita ay kaagad rin niyang binalik ang tingin sa mukha ko.

"Ako lang—"

"Hey," Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil sa biglang nagsalita sa hindi kalayuan.

Napakurap ako saka tiningnan si Zach na naglalakad patungo sa amin. Marahan na tumabi si Jericho habang tinitingnan rin si Zach. Zachary Montañez is walking like a model wearing his blue printed t-shirt and pants with matching blue shoes.

"Zach?" nagtatakang tanong ni Jericho nang makalapit si Zach sa amin. Napatingin muna sa akin si Zach bago bumaling kay Jericho at tumango.

"Hey," Zachary Montañez said using his accent.

"Magkasama kayo?"

I bit my lower lip. Mas lalo lang humigpit ang pagkakahawak ko sa sling bag na dala. Jericho isn't close with my mother. It's safe.

Hindi ko alam walang pagdadalawang-isip na tumango ako.

"Kanina ka pa?" Zach asked without minding that Jericho is still in front of us. He's staring at us intently.

"Ngayon lang," sabi ko sa mababang boses.

Dahil yata sa ilang ni Jericho ay siya na rin ang nagpaalam para umalis kaya napahinga ako ng maluwag bago hinarap ng maayos si Zach.

He slightly smiled, causing his dimple to show. Nahihiya ako na tumingin sa paligid habang tinatago ang nagbabadya na ngiti. Ang hiya at ilang na nararamdaman ko ngayon ay hindi na kasing lakas noong una kaming magkita.

I am slowly getting comfortable with him.

"Are you okay?" I nodded at him.

"Then let's go," sabi niya saka napatingin pa sa kamay ko na mahigpit na nakahawak sa sling bag. Parang nagdadalawang-isip kung hahawakan niya ba ako o hindi.

I find it cute, anyway.

"Doon?" tanong ko saka tinuro ang isang open space kung saan marami na ang mga tao para sa gaganaping fire dance.

Napatingin rin siya sa tinuro saka tumango na parang napipilitan. At dahil malapit lang iyon ay kaagad rin kaming nakalapit. Our arms suddenly touched because of too many people.

"May space pa sa harap?" tanong niya sa isang lalaki sa malapit.

"Meron pa, Zach, pero masikip ang dadaanan," sagot naman nito.

"Punta tayo do'n," aya ko kasi nakita ko nga na may space sa sa bandang unahan.

Tumango siya sa akin saka bahagyang lumapit sa likuran ko.

"Excuse me," sabi ko habang pilit na lumulusot pero hayok ang lahat sa space.

"Padaan!" malakas na sabi ng nasa likuran ko pero walang gumalaw. Napatawa na lang ako saka pilit na dumadaan kahit sobrang sikip.

Habang pilit akong dumaan naramdaman ko na lang ang isang kamay na pumulupot sa baywang ko. Napataas ang kilay ko dahil doon.

"I will just help you," sabi niya pa kaya hinayaan ko na lang.

Hawak-hawak niya ang baywang ko hanggang sa makarating kami sa unahan. Kaagad akong umupo sa isang upuan kaya bigla niya akong nabitawan.

"Zach!" tawag ng ilang lalaki sa hindi kalayuan.

"Hey!"

Napanguso ako saka tiningnan siya na maraming kinakausap. Famous.

Ilang sandali pa ay umupo siya sa tabi ko kaya lumipat sa akin ang tingin ng mga kausap niya kanina lang.

"Who's with you?" asked by someone, so I suddenly bowed a bit to slightly cover my face.

"Shut up!"

Puro ingay lang ang naririnig ko kasi hindi pa nag-uumpisa ang program. Ramdam na ramdam ko rin ang init sa dami ng tao.

"Hindi pa ba mag-uumpisa?" wala sa sariling tanong ko habang hinahagilap ang phone sa loob ng bag.

"I don't know. Alas siyete pa lang," Pinakita niya pa sa akin ang wrist watch kaya bahagya ako na napatango.

"Ang init," bulong ko na parang rinig niya.

"We can just go out. Gusto mo talagang manood?" Saglit akong nag-isip bago umiling.

"You sure?" Bahagya pang tumaas ang kilay niya habang may maliit na ngisi sa mga labi.

Marahan akong tumango saka ilang sandali pa ay tumayo na siya. Tumayo na rin ako para sana sumunod pero kaagad niyang hinawakan ang palapulsuhan ko. Napalunok ako dahil doon pero hindi ko na lang pinuna.

Ilang sandali lang ay nakalabas na kami sa maraming tao.

Marahan kong pinasadahan ng dalawang kamay ang buhok ko saka tinipon sa isang balikat. I saw him staring at me, so I unconsciously stopped what I'm doing. I am not sure if I really did see amusement in his eyes. Nakaramdam muli ako ng hiya dahil doon.

"Sorry, mainit lang kasi," sabi ko kaya mas lalong lumaki ang ngiti niya kaya mas nadepina ang lalim ng dimple sa pisngi.

Napabasa ako sa mga labi ko bago nag-iwas ng tingin. Sa puntong iyon biglang sumigaw ang lahat kaya napatingin ako sa lahit. Kaagad akong namangha nang makita ang iba't-ibang kulay ng fireworks sa kalangitan.

I smiled out of a sudden until I heard a clicking sound. Nawala ang tingin ko sa fireworks para bumaling sa kasama. I saw him holding his phone. Nakatutok sa akin ang camera na parang pinipicturan niya ako kanina pa.

"Anong ginagawa mo?" tanong ko pero umiling lang siya saka muling tinago ang phone sa bulsa.

Bahagya akong napanguso dahil alam ko ang ginawa niya. Napatingin pa ako sa bulsa niya bago muling binalik ang tingin sa phone.

"You took a picture of me?"

He shrugged his shoulders while laughing slightly.

"You look beautiful, don't worry."

Napaawang ang labi ko sa diretso niyang sinabi. I stared at each other eyes for how many minutes until a loud music suddenly played.

"Let's go, let's get out of here," he softly said before grabbing my wrist once again. Napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa akin. I smiled and just let him.

Pero ilang sandali pa unti-unti bumaba ang kamay niya hanggang sa mahawakan niya ang kamay ko. His fingers perfectly fit between mine. And my heart goes crazy because of that swift and soft move.

Nang mapatingin ako sa mukha niya ay nakita ko ang ngiti niyang tinatago. I then again looked at our intertwined hands.

Everything happens so fast. So fast that I could not stop myself from embracing this kind of feeling.