พลโทธิตินั่งเด่นเป็นประธานอยู่ตรงกลางโซฟาหลุยส์สวยงาม ท่านกำลังเช็ดปืนกระบอกสุดท้ายเสร็จพอดีเมื่อขวัญชนกและร.ต.อ.พันธวุธเดินเข้ามาในห้องรับแขก ท่านนายพลเช็ดปืนเสร็จแล้วก็วางเรียงกัน 4-5 กระบอกอยู่บนโต๊ะรับแขก ท่านนายพลทำหน้าขรึมจับตามองและสำรวจผู้กองหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า คุณหญิงขวัญฤทัยนั่งอมยิ้มกับการวางท่าขู่ของสามี คุณหญิงทราบตั้งแต่เช้าตรู่แล้วว่าผู้กองหนุ่มถูกยิงและนอนค้างที่บ้านของท่าน
ผู้กองพันกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่เมื่อมองปืน 4-5 กระบอกที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ผู้กองหน้าซีดเป็นไก่ต้มแต่ดวงตากลับสบกับดวงตาท่านนายพลโดยไม่ยอมหลบตา
“สวัสดีครับท่าน สวัสดีครับคุณหญิงแม่” ผู้กองพันนั่งลงตรงโซฟาที่อยู่ตรงข้ามท่านนายพล ยกมือไหว้ท่านนายพลและเรียกคุณหญิงอย่างสนิทสนม
“จ้ะ สวัสดีจ้ะ” คุณหญิงขวัญฤทัยยิ้มกริ่มรับไหว้รู้สึกถูกชะตากับคนรักของลูกสาว ส่วนท่านนายพลยังนั่งนิ่งไม่ยอมรับไหว้พลางเอ
