การพูดคุยเริ่มขึ้นหลังชีคคาบิชาเราะห์รบรากับอาหารมื้อค่ำในเวลาเช้าของประเทศไทย อัคคีจำต้องขมวดคิ้วหนาเข้มของเขากับข้อเสนอที่ได้ยิน
“เป็นองครักษ์ส่วนพระองค์?”
“ใช่ ผู้พันต้องการเงินเดือนเท่าไหร่ก็ว่ามา แล้วพร้อมจะเริ่มงานเดี๋ยวนี้ไหม”
ไม่รับสั่งถามว่าเขาเต็มใจทำไหม แต่กลับถามว่าพร้อมเริ่มงานเดี๋ยวนี้ไหม...อะไรวะนี่!
“ชีคคาคงยังไม่ทราบ ชีคกาเบรียนต้องการให้ผมไปช่วยงาน และผมก็รับปากท่านไปแล้ว ผมสะสางงานทางนี้เสร็จก็จะเดินทางไป”
“รู้แล้ว ว่าผู้พันจะไปชาร์มา แค่เปลี่ยนจากทำงานกับพี่ชายมาทำงานกับฉันเท่านั้นเอง ไม่เหลือบ่ากว่าแรงมั้ง เอาละตกลงตามนี้ ฉันจะบอกพี่ชายเอง ไปกันเถิด” ทรงลุกขึ้นยืนหลังสรุปเสร็จสรรพ อัคคีรีบยืนตามพร้อมถามด้วยความงุนงง
“ไปไหน”
“กลับชาร์มาไง ฉันอยากได้เวลากลางคืนกลับมา ง่วงเต็มทีแล้ว แล้วก็ไม่ชอบนอนกลางวันด้วย”
คำตอบที่ได้ยินทำเอาเขาอึ้ง จะกลับไปนอนที่ชาร์มาเพร
