บทที่๔
เจ็ดนาฬิกาเวลาในประเทศ เช้ามากสำหรับคนไม่ต้องแหกตาตื่นไปทำงาน และเช้าอยู่สำหรับคนที่ถูกกวนจนแทบจะนอนไม่หลับในตอนตีสองกว่าๆ ของเมื่อคืน เช่นเดียวกับอัคคีที่ไม่ต้องไปทำงานเพราะลาออกจากราชการทหารเตรียมตัวไปทำงานกับชีคกาเบรียนที่ชาร์มาแล้ว ห้องที่ปิดม่านทึบของเขายังบังแสงแดดอ่อนยามเช้าได้ดีพอสมควร ทว่าไม่อาจอุดหูและปิดบังเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นได้
อัคคีแทบผวาลุกจากที่นอนกับเสียงแตรรถที่กดยาว ดังอยู่บริเวณหัวนอนเมื่อเตียงนอนของเขาหันไปทางหน้าบ้าน เขารีบลงจากเตียงไปกระชากม่านสีทึมเปิดออกดู อาการหัวเสียจากเมื่อคืนยังไม่ปลิวหายและกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อเห็นรถหลายสิบคันจอดจ่อท้ายกันอยู่หน้าบ้านเขา หรือจะเรียกได้ว่าจอดเสียเต็มถนนก็เป็นได้ และนี่เป็นสาเหตุให้รถคันอื่นๆ ของเพื่อนบ้านที่กำลังจะออกไปทำภารกิจในยามเช้าต้องกดแตรไล่ เพราะไม่มีช่องทางให้รถแล่นผ่าน
เสียงกดแตรไล่ เสียงไล่ด้วยปากตรง
