แย่งของกิน
1137 Words
พรวด!! เศษอาหารในปากถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากอิ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ จนเศษอาหารที่เปื้อนน้ำลายเหล่านั้นไปปะทะเข้ากับใบหน้าคมของเฮียเพ
ถึงแม้จะเสียดายอาหารที่เพิ่งจะกินไปก็เถอะ ตอนนี้ฉันต้องรีบใช้มือเช็ดหน้าให้อีกคนอย่างรู้สึกผิด
"เฮียอย่าพูดอะไรที่มันอัปมงคลแบบนั้นสิ บีตกใจหมดเลย"
"บ้าชิบ อยากจะจับหัวเอามาปิ้งแทนบาบีคิวจริงๆเลยว่ะบี" เฮียเพกดตาด้วยสายตาคาดโทษ
"เค้าขอโต๊ดดด~" ฉันบีบเสียงเล็กเสียงน้อยยู่หน้าบอกอย่างรู้สึกผิดเต็มอก
"ช่างแม่งเหอะ" เฮียถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ออกจากตัวก่อนที่ใช้เสื้อตัวนั้นขึ้นมาเช็ด
"อุจาดตามาก คิดว่าต้วเองหุ่นดีนักหรือไง" ฉันเบะปากใส่เมื่อเฮียเพลงทุนถอดเสื้อเช็ดโชว์ซิกแพคล่ำๆของเขา โชว์รอยสักบนตัวของเขา
"เอาไปซักด้วย" เสื้อตัวเดิมถูกวางลงบนหัวของฉันจากฝีมือของเฮียเพ
"นิสัยนะเฮีย เสื้อตัวเดียวเอาไปซักเองไม่เป็นเหรอ"
"ใครทำก็ซักเอา"
"แต่บีไม่ได้ทำเสื้อเฮียเลอะนะ"
"แล้วใครทำหน้าเฮียเลอะ"
"เค้าไง" ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วยกยิ้มใส่อีกคนอย่างกวนๆ
"ก็รู้ตัวนี่"
"ไม่เอาอ่า เฮียเอากลับไปซักเองเลยนะใครใช้ให้เฮียถอดเสื้อมาเช็ดกันเล่า"
"งั้นบีก็ถอดเสื้อออกมาสิ"
"....."
"ถอดออกมาให้เฮียใช้เช็ดแทน แล้วเสื้อตัวนี้ก็ไม่ต้องซัก"
"ได้ไง ถอดแล้วก็โป๊สิ"
"แบนขนาดนั้นไม่มีใครดูออกหรอกว่านมหรือไม้กระดาน"
"แรงมาก.." ฉันเอามือทาบอกราวกับรับไม่ได้กับคำพูดที่ตอกย้ำของเฮียเพ
ต่างจากอีกคนที่ใช้สายตาคมเหลือบมองหน้าอกฉันเพียงนิดแล้วเบนสายตามามองฉันจากนั้นก็ส่ายหน้าช้าๆ ราวกับว่าเขาผิดหวังสุดๆ
"กินอะไรอยู่เหรอบีปากเลอะเชียว" เฮียน้ำพุเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
"อ๋อ นี่ไง.." ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบประโยค ก็ต้องกลืนคำพูดเหล่านั้นลงท้องเพราะนิ้วมือหนาของเฮียน้ำพุยื่นมาเช็ดเบาๆ บนเรียวปากอิ่ม
ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเล็กน้อย แต่ที่มันเป็นมากกว่านั้นคือหัวใจที่กำลังเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้เรียกว่าหวั่นไหวได้ใช่ไหม
นี่ฉันหวั่นไหวกับเพื่อนพี่ชายงั้นเหรอ?
"บี...บีเป็นอะไรไหม" เฮียน้ำพุโบกมือไปมาตรงหน้าฉันเมื่อฉันยืนนิ่งราวกับคนวิญญาณออกจากร่าง
"ห้ะ?... อื้อไม่เป็นอะไรบีแค่.."
"เหม่อซะจนเฮียคิดว่าบีถอดจิตออกมาแล้ว" เฮียน้ำพุพูดติดตลก ดวงตาคมมองมาที่ฉันด้วยสายตาเอ็นดู
"เปล่านะ แค่บีใจเต้นเฉยๆ"
"ไม่เต้นก็ตายสิ พูดอะไรแปลกๆ" เป็นเฮียเพเชี่ยนที่พูดแทรกขึ้นมาด้วยสีหน้ารำคาญใจ
"เงียบไปเลยเฮียเพ" ฉันหันไปถลึงตาใส่เฮียเพเชี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"สองคนนี้ทะเลาะกันทุกทีที่เจอไม่เบื่อบ้างเหรอ" เฮียน้ำพุมองฉันสลับกับเฮียเพเชี่ยนแล้วอมยิ้มนิดๆ
ก็จริงอย่างที่เฮียน้ำพุพูดฉันกับเฮียเพเชี่ยนแทบจะวางมวยใส่กันทุกครั้งที่เจอหน้า ทั้งๆที่เพื่อนคนอื่นๆของเฮียเอ็มฉันแทบจะไม่พูดจากวนๆใส่ด้วยซ้ำ จะมีก็แค่เฮียเพเชี่ยนเท่านั้นที่ฉันกล้าต่อปากต่อคำ
มันเริ่มตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน จำได้ว่าตอนนั้นฉันอยู่มัธยมหญิงล้วนทางโรงเรียนจัดงานนิทรรศการให้โรงเรียนอื่นได้เข้ามาเที่ยวชมได้ด้วย และตอนนั้นมันเป็นตอนที่ฉันประกวดวาดภาพเฮียเอ็มเลยมาให้กำลังใจและพาเพื่อนจากโรงเรียนชายล้วนมาด้วย
'เป็นไงน้องกูวาดได้สวยใช่ไหมวะ'
'นี่เรียกว่าวาด?'
'เออดิวะ'
'กูก็คิดว่าเด็กเล่นพู่กันทำซะอีก'
'สวยจะตายมึงเอาอะไรมาดูว่าเด็กวาด'
'ก็สวย...' สายตาคมเหลือบขึ้นมามองฉันที่ยืนนิ่งข้างเฮียเอ็มที่ยังคงเอ่ยชมไม่หยุดปาก ก่อนที่เฮียเพเชี่ยนจะเอ่ยประโยคถัดมา
'.....'
'แต่ยังไม่ถูกใจกู'
นั่นคือคำพูดที่เขาพูดตอนเจอกันครั้งแรกและครั้งต่อๆมาก็ยังปากเสียเหมือนเดิม จนฉันก็ไม่อยากจะคีพลุคน้องสาวผู้น่ารักกับเฮียเพเชี่ยนอีก
"เฮียเพเริ่มก่อนทั้งนั้น บีไม่ได้เป็นคนเริ่ม" ฉันยู่ปากใส่โบ้ยความผิดให้คนข้างๆแทน แล้วยิ้มแป้นส่งให้เฮียน้ำพุที่ยืนยิ้มให้ฉันตรงหน้า
"น่ารำคาญฉิบหาย" เฮียเพเชี่ยนสบถออกมาเสียงดังแล้วดึงเสื้อของเขาจากมือฉันไปพาดบ่าแกร่งเอาไว้แล้วเดินออกไปทิ้งให้ฉันกับเฮียน้ำพุมองตามหลังด้วยความไม่เข้าใจ
"เฮียเพไปกินอะไรผิดสำแดงมาแหงๆ"
"พูดเยอะนะเรา กินอิ่มแล้วเหรอ"
"เฮียพูดแบบนี้เอาบาบีคิวที่เหลือมายัดปากบีเถอะ"
"ขนาดนั้นเชียว" คนตัวโตหัวเราะเบาๆเมื่อฉันตีสีหน้าจริงจังขึ้นมา
บาบีคิวถูกย่างจนเสร็จก็ได้เวลาของการดื่ม เฮียกราฟบอกว่างานนี้ไม่เอาเค้กนั่นเลยทำให้ฉันผิดหวังเล็กน้อยแต่โชคดีที่เฮียน้ำพุเตรียมเค้กก้อนเล็กๆในเซเว่นมาให้ฉันกินปลอบใจแทน
"เฮียพุรู้ใจบีที่สุดเลย" ฉันรับเค้กมาแล้วเปิดฝาออกเตรียมจะใช้ช้อนตักเข้าปาก ทว่ายังไม่ทันที่ฉันจะได้ลิ้มรสชาติอันหอมหวานก็ถูกมือหนาของใครบางคนแย่งตัดหน้าไป โดยที่เขาจับมือของฉันให้หันไปอีกทางป้อนเข้าปากตัวเองหน้าตาเฉย
"เฮียเพ!! นั่นของบีนะ" ฉันตวาดลั่นเมื่อเค้กในช้อนถูกร่างสูงกลืนหายลงท้องไปแล้ว
"....."
แต่คนถูกต่อว่ากลับทำเพียงแค่เลิกคิ้วถามอย่างกวนๆเป็นเชิงว่า กินไม่ได้เหรอ?
"ถึงกับแย่งของกินบีแบบนี้ไม่ต่างจากตบหน้าบีเลยนะเลยนะ" ฉันทำสีหน้าจริงจังมือที่จับช้อนยังค้างเอาไว้กลางอากาศ
"แค่ชิมนิดเดียวทำมาหวง เดี๋ยวซื้อคืนให้หลายกล่องเลยก็ยังได้"
**** ถึงกับแย่งน้องเลยนะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของไรท์เลยค่ะ
- Writer
