“หยุด ..” เธอพยายามเดินตามเขาที่ก้าวเท้าสวบๆเดินตรงไปยังรถของลูอิส
“ฉันบอกให้หยุดไงคะ?!” เมื่อร่างสูงใหญ่ยอมหยุดฝีเท้า เธอจึงพูดต่อ “เราทะเลาะกันเรื่องที่ฉันเพิ่งรู้มานะ”
“แล้วไง ก็ฉันเป็นแบบนั้น ใช่ ฉันมันไอ้คนเลว เลวสุดๆ ความลับถูกเปิดเผยแล้วรสริน ฉันไม่ใช่ปิศาจแสนดีอีกต่อไปแล้ว”
“ชีวิตผู้คนในซุนดาลี.....
‘บอกกับเธอสักหน่อยสิ ว่าชีวิตผู้คนในซุนดาลีนั้นมีค่าและน่าสงสาร พูดออกมาสักคำสิ ว่ารู้สึกผิดและเปลี่ยนอะไรไม่ได้ แต่ดวงตาเย็นยะเยือกแบบไม่ยี่หระคู่นั้นมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน’
..ไม่มีค่าสำหรับคุณเลยสินะ”
“ใช่ ชีวิตคนมีค่าเท่ามด โดยเฉพาะสามีเธอไง ฉันจะเอามันให้ตายมันตอนนี้เลยก็ได้ คอยดูสิ”
“ถ้าคุณฆ่าเค้า ชาตินี้อย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าฉันอีก”
“ไม่หรอกรสริน เพราะนับจากวันนี้ฉันก็ไม่โผล่มาให้เธอเห็นหน้าอีกอยู่แล้ว”
“ออ หรือคะ” เธอเม้มริมฝีปากแน่น พยักหน้าช้าๆ
เข้าใจแล้ว มันคือ
