กลางคืนที่เงียบสงัดในเขตชายแดนซุนดาลี ยังมีสองร่างขยับกายนั่งดวลเหล้าเคล้าแสงจันทร์ใต้ต้นไม้ใหญ่ กองไฟขนาดย่อมเริ่มมอดดับลงเรื่อยๆ อุณหภูมิในร่างกายร้อนผ่าวช่วยได้ดีท่ามกลางบรรยากาศนอกเสื้อโค้ทตัวใหญ่ที่เย็นยะเยือก
เมแกนทอดมองไฟสลัวในกระท่อมซึ่งเป็นที่พักอาศัยอยู่ห่างประมาณสามร้อยเมตรพลางไตร่ตรองด้วยสติที่ไม่เต็มร้อย ถ้ามีแรงกายพอจะพยุงไอ้ดาวิเด้สหายขี้เมาคนนี้ไหว คงได้นอนสบายบนที่นอน หากไม่ พวกเขาทั้งสองต้องนอนตากหมอกรอชมพระอาทิตย์ขึ้นกันที่นี่
กระท่อมเล็กๆในซุนดาลีกลายเป็นที่พักพิงใจสำหรับเขาและดาวิเด้ที่เซหนักเพราะการหายสาบสูญของโซเฟียผู้หญิงที่เขารักมาโดยตลอด ว่างจากงานเมแกนจะบึ่งรถมาโดยทันทีเพราะต้องคอยหาอาหารหยูกยามาให้ไอ้เพื่อนเกลอที่นับวันเริ่มปล่อยตัวเหมือนคนบ้า ซึ่งมันไม่ได้ต้องการอาหารพวกนั้นมากไปกว่าบุหรี่ไปอัดปอดและเหล้ากรอกเข้าท้องไปวันๆ มันบ้าถึงขั้นตามล่าพวกโจรกระจอกที่
