MYSTY

CHAPTER 10

SAKURA’S POV

Ilang araw ang lumipas at hindi ko na nakita pa si Primo. Nakahinga na ako ng maluwag at sa wakas at tinantanan na nya ako. Habang naglalakad ako papasok sa Deans office ay aksedenteng may nabangga ako’t nalaglag ang mga ipapasa kong project kay ma’am. Agad ko itong pinulot ay saka naman nag-sorry ang nakabangga ko.

“It’s ok,” sabi ko naman saka ako tumayo at nang makita kung sino ito ay biglang nag-iba ang mood ko.

Hindi ko alam paano nyang nasisira ang mood ko sa isang way lang. Ang makita ang mukha nya at maramdaman ang aura nya. No’ng nakaraan naman ay ayos lang kaming dalawa pero nitong mga nakaraan ay hindi. Sino ba naman kasi ang matutuwa na may sisira sa umaga mo.

“Good afternoon!” Nakangiting sabi nito habang kumakaway.

Bumuntong hininga nalang ako at saka pumunta ng dean. Pero sumunod sya sa ‘kin. “Parang no’ng nakaraan lang ay yakap mo ‘ko, tapos ngayon ay iniiwasan mo na ako?” takang sabi nya.

Nang makarating sa dean ay saka ko nilapag ang projects at saka lumabas. “Lagi ka kasing nasa k’warto ko at binu-b’wisit ang umaga ko,” inis na sabi ko.

“Hindi mo na ba ako mapapatawad?”

“Tch, nakakainis lang dahil walang tatangkang pumasok sa k’warto ko at ayaw ko sa lahat ang iniistorbo ako,” sabi ko naman ng nakanguso habang naglalakad.

Huminto sya sa harapan ko kaya napahinto rin ako. “Promise, hindi na ako mambubulabog!” sabi nya habang nakataas ang isang kamay.

“Promise ‘yan ah?”

“Promise!”

Ngumiti ako sa kanya at saka sabay kaming naglakad. Nang makarating ako sa room ay naro’n ang mga nagkakagulo kong mga classmates. May bagong transfer na naman kasi kami galing sa ibang school. She’s cool and also beautiful. Pero para syang bato at para kang kumakausap sa hangin dahil sa cold nyang pananalita.

“Kita nalang tayo mamaya.” Paalam ni Al sa ‘kin at tumango ako sa kanya.

Nang makapasok ako ay napakunot ang noo ko ng merong bulaklak sa may desk ko. Tinignan ko silang lahat pero abala silang titigan ang ganda ni Tamara. Kinuha ko ang bulaklak at saka tinignan ang letter na nasa loob nito. Nang makita ko ‘yon ay nangunot ang noo ko lalo.

“Sino naman ‘to?” takang sambit ko.

Wala ang prof namin ngayon at naisipan kong umuwi na. Nang makarating ako sa locker room ko at mailagay ang lobro ay nagulat ako na nando’n si Tamara. May katangkaran ito sa ‘kin at medyo may pagkalalake ang dating nya. Wala akong mabasa sa mga mata nya at blangko ito.

“M-may kailangan ka?” nauutal na tanong ko.

Lumapit sya sa ‘kin dahilan para mapaatras ako. Kakalapit nya at kakaaatras ko’y na-corner ako sa may dulo ng locker. Walang ibang tao bukod sa aming dalawa. Ang totoo ay kinakabahan ako kay Tamara.

“T-Tamara...”

“You are... Sakura right?” she said.

I nod at her but and I feel the beating of my heart. I’m so nervous. Ngumisi sya sa ‘kin at saka nya sinandal ang kamay nya sa may gilid ko at mas lumapit sa ‘kin at napatakip ko sa kalahati ng mukha ko ang librong hawak ko.

“I’ve been looking for you.” Nangunot ang noo ko sa sinabi nya.

“H-ha?” Hindi ako makagalaw at mas lalo pa syang lumapit. “P-pero magkaklase lang t-tayo?” Naguguluhang sabi ko naman.

Hinawakan nya ang dulo ng buhok saka nya ito inikot sa daliri nya. Ano ba ang balak ni Tamara? “That’s why, I can’t come near to you when we are in the class.”

Itutulak ko sana sya kaso bigla nyang kinuha ang book ko saka ‘yon hinagis sa kung saan. Kukunin ko sana ‘yon pero hinarang nya ang kamay nya at sinandal ako sa pader. Inilapit nya ang mukha nya at saka ako tinignan sa mukha hanggang sa may labi ko.

“T-Tamara... b-babae ka h-hindi ba?”

“Sinong may sabi?” Taas kilay nitong sabi.

Doble na ang kaba sa dibdib ko at hindi ko na alam ang gagawin ko. Feeling ko ang init dito kahit hindi naman dahil aircon ang buong hallway nitong locker. She has this beautiful face and she has this s*x appeal that’s why halos lahat ng lalake dito’y gusto sya. I never had a conversation with her since nang makapasok sya isang linggo na ang nakakaraan. Ngayon lang.

Inangat nya ang ulo ko gamit lamang ang daliri nya. Nilagay nya sa pagitan ng hita ko ang binti nya at inangat ito dahilan para manlaki ang mata ko. Ang sunod na nangyare ay ang mas ikinagulat ko dahil bigla ako nitong hinalikan sa hindi ko malamang dahilan. Hindi ko rin sya maitulak at hindi ko alam ang gagawin ko.

Ramdam ko ang kamay nya na naglalakabay sa bewan ko at hindi ko alam paanong gagawin. Aalisin ko ba o pababayaan ko sya. Humiwalay ito ng halik sa ‘kin saka ako tinignan ulit sa mata. Ngumiti ito ng matamis na parang nakuha nya ang gusto nya.

“Taste so good,” she said while her thumb is on my lips.

Ano bang nangyayare? Hindi ako makagalaw at bakit ganito? Parang unti-unting bumibigat ang katawan ko. Hinalikan nya ako ulit at this time nasa ibang lugar na kami. Hindi ko alam kung nasa’n ito pero base sa tema ay nasa k’warto kami. Hindi na ‘to maganda at hindi na ako natutuwa. She have a powers!

“Hmm.”

Gumapang ang halik na ‘yon sa leeg ko at naiiyak ako dahil hindi ko talaga maigalaw ang katawan ko.

“Mysty!”

Nagulat ako ng bigla kong marinig ang boses ni Al. Para tuloy akong bata na gustong puntahan sya.

“A-Al... tulong...” ani ko sa isip ko at tuluyan nang pumatak ang luha ko.

Naramdaman ko ang kamay ni Tamara na tinatanggal ang butones ng uniform ko at sa hindi ko inaasahan ay may itim na nakapulupot na sa kamay at paa ko. Ito marahil ang dahilan bakit hindi ako magalaw. Tinignan ko si Tamara at napasinghap ako ng makitang hindi na ito babae. Si Primo. Ngumisi sya sa ‘kin at saka nito tuluyang natanggal ang una at pangalawang butones.

“Can someone help me...” Hindi ko na rin hindi mapigilan ang sarili kong umiyak.

Hindi lang imagination ang nakikita ko sa kanila pati na rin ang bagay na lumalabas mula sa katawan ko, kung hindi totoo. Pero sa mga oras na ‘to ay wala akong lakas at nanghihina ako lalo’t bihag ako ngayon ni Primo. Hindi ko na rin nagawa pang makapagsalita dahil may nakatakip rin sa bibig ko. Pati na rin sa bewang ko.

“Sakura! Nasa’n ka sabihin mo!” ang boses ni Anna.

“Anna!!! Tulungan mo ‘ko, please!” pagmamakaawa ko sa isipan ko.

“Nasa’n ka ba! Tangina!” inis na sabi nito.

“H-hindi ko alam, n-nasa isang k’warto ako... madilim at si... Primo...” Iyak na sumbong ko.

“B’wisit! H’wag kang mag-alala, hahanapin ka namin!” sabi nya.

Tinignan ko si Primo na no’n ay naiinis dahil sa sando ko. Gusto ko na tumakbo umalis at patayin si Primo sa ginagawa nya sa ‘kin. Hindi ‘to makatarungan at hindi ito katanggap-tanggap.

Tinapat ni Primo ang kamay nya sa katawan ko at sa isang iglap lang ay wala na ang sando ko. Tumamabad sa kanya ang katawan ko at mas lalo pa akong umiyak dahil do’n. Nagpanggap syang si Tamara para makuha ako’t gawin ang bagay na ‘to. Naramdaman ko ang kamay nya na nasa bewang ko at paangat ‘yon papunta sa dibdib ko.

Nanginginig ng sobra ang katawan ko at tulo ng tulo ang luha ko. Gusto kong magwala at gusto ko syang patayin dahil sa ginagawa nya.

“SAKURA!” Napahinto si Primo sa ginagawa nya at napalingon sa nasa pinto at naro’n ang apat kasama si Anna.

Lalapitan sana ako ni Anna pero hindi na nya nagawa ng biglang magpakawala ng apoy ni Primo. Dahil do’n ay tumalsik sya at sa hindi inaasahan ay do’n na ako nagalit kaya naman sa pagkakataon na ‘yon ay saka lang ako nakawala. Tinapat ko ang kamay ko kay Primo at sa isang iglap lang ay tumalsik ito. Lumapit sa ‘kin si Al at saka ako nito binalot ng kumot at binuhat.

“Hindi ko alam paano mong nagawa ang  bagay na ‘to, Primo,” hindi makapaniwalang sabi ni Al.

“Alam nating dalawa na ako ang nauna sa kanya, Al,” matigas na sabi naman ni Primo.

Sinugod ni Zem si Primo at nasalag ‘yon agad ni Primo ng espada. Mula sa madilim na sulok ay muli ko na namang nakita ang bata at nakangisi ito sa ‘kin at tila nagugustuhan ang nakikita nya sa paligid. Pero ako ay hindi natutuwa ro’n.

“Don’t worry, you’re safe now,” he said to me.

I feel comfortable when he said that. Unti-unti kong naipikit ang mga mata ko at naramdaman ko na rin ang bigat ng katawan ko. Dahil siguro sa kakaiyak ko kaya ako inaantok at dahil sa nangyare ay parang pagod ako.

**********

Nandito na naman ako sa isang lugar kung sa’n tanaw ko ang isang palasyo. Ang ganda nito’t kumikinang ‘yon sa sobrang ganda. Pero unti-unting nawawala ang kinang no’n at nawawala ang liwanag. Napatingala ako sa itaas at mula rito’y tanaw ko ang napakalaking bola na tila pinagkukunan nito ng lakas.

“Kailangan ka namin, Mysty, pakiusap bumalik kana sa Mystica,” sabi ng isang babaeng may korona sa kanyang ulo.

Batid kong ito ang reyna at ramdam ko ang kakaibang pangungulila sa mga mata nya. Ang lungkot ng mukha nya at ramdam ko ang kakaibang pakiramdam na tila gusto ko syang lapitan at yakapin.

“Unti-unti ng nanghihina ang Mystica, kung hindi ito maagapan ay tuluyan na itong mawawala,” sabi naman ng lalakeng may korona din sa ulo na batid kong hari.

Tila binabagabag ang loob ko at kumikirot ito. Mystica? Saang planeta naman ‘yon at anong sinasabi nila? Bakit parang ako ang pinupunto no’n. Hindi ko maintindihan kung bakit pumatak ang luha ko ng makita ang unti-unting nawawalang lakas ng kaharian na ‘yon.

**********

“Sandale!” Napabangon ako kasabay ng pagkasabi ko no’n.

Tumingin ako sa paligid ko at nakauwi na pala ako. Napahawaka ako sa ulo ko saka ako napapikit ng mariin. Hindi na tama ang nangyayare at hindi ko na gusto ang gumugulo sa utak ko. Bumangon ako sa higaan at saka napagdisisyunan na maligo. Pero nang buksan ko ang shower ay naalala ko ang nangyare sa ‘kin kagabi.

Sinara ko ang shower at saka ako napaupo. Tinignan ko ang sarili ko’t buo pa naman pero parang hindi ko ata matanggap na gano’n ang ginawa ni Primo sa ‘kin. Tinignan ko ang palad ko saka napaisip. Kung totoong may kapangyarihan ako, e’di... sino ako? Tanong ko sa isipan ko ko. Tinapat ko ang palad ko sa tub at mula ro’n ay nagyelo ang tubig. Napaatras pa ako dahil sa gulat pero agad ding nakabawi.

Tinignan ko ang sarili ko sa salamin at maraming namumuong katanungan mula sa isip ko. Kung sino ba talaga ako at bakit may ganito akong kapangyarihan. Pinagpatuloy ko ang pagligo at saka nagbihis at bumaba. Pagdating do’n ay naro’n si Lou na kumakain at napahinto sya saka tumingin sa ‘kin.

“What happened to you?” he asked.

Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Kumuha ako ng tubig sa ref at saka umunom at pilit na kinakalma ang sarili ko. Kung meron akong kapangyarihan edi hindi rin ordinaryong tao si Lou, Mommy at daddy? Tumingin ako kay Lou na no’n ay nagulat dahil sa bigla kong pagtingin sa kanya.

“Hey! Nakakatakot ka!” Bulyaw nito at napasapo pa sa dibdib nya.

Subukan ko kaya sa kanya? Baka mamaya ay hindi nya maiwasan o masalag man lang. Unti-unti kong tinaas ang kamay ko saka ko iyon tinapat sa kanya at lumabas ro’n ang tubig at tatama ito kay Lou. Hindi ako kumurap o napapikit man lang. Napanganga ako at wala syang emosyon na tumingin sa ‘kin.

Napigilan nya ang tira ko at nagawa nya itong saluhin. Ngayon ay nakalutang sa harapan nya ang tubig na gawa ko at namangha ako dahil do’n. Binitawan ko ang baso at saka ako lumapit sa gawi nya at hindi makapaniwala sa nakikita ko.

“So, this is true? Hindi ako nag-iilusyon lang? Totoo ang nga lumalabas sa palad ko at totoong...” Tumingin ako sa kanya. “May powers ka rin?” sambit ko.

Tumayo sya at napaatras ako ng kaunti. “Are you pranking me?”

Umiling ako at saka napataas ng dalawang kamay ko. “H-hindi! A-ano... kasi... nitong mga nakaraan may mga tanong lang akong gustong masagot sa isip ko. T’saka naisip ko lang din naman na kung may powers ako ay mero’n ka rin kasi pinsan kita,” paliwanag ko sa kanya.

Ngumiti sya sa ‘kin at saka nawala ang tubig na nakalutang sa harapan namin at napatingin ako sa paligid. Kusa iyon nawala. Inilahad nya ang palad nya at lumabas rin do’n ang apoy. Napatakip ako ng bibig ko at namamangha sa nakikita ko. Kung hindi lang kami ordinaryong tao, e, ano kami?