ทางด้านเสี่ยวชิงเมื่อถูกพาตัวกลับเข้ามาพักในตำหนักของท่านอ๋องเจ็ด และได้รับการตรวจรักษาอาการจากหมอหลวงแล้ว ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยามจึงได้ฟื้นคืนสติขึ้นมา โดยคนแรกที่ตนได้พบหลังฟื้นขึ้นมานั้นคือองค์ฮ่องเต้แห่งแคว้นลู่นั้นเอง
“ถวายพระพรฝ่าบาทเพคะ” เสี่ยวชิงพูดขึ้นเมื่อเดินออกมานอกห้องบรรทมของท่านอ๋องเจ็ดแล้วพบว่าองค์ฮ่องเต้กำลังยืนทอดสายพระเนตรมองออกไปยังนอกหน้าต่างอยู่
เมื่อได้ยินเสียงหวานใสดั่งระฆังแก้วที่เอ่ยถวายพระพรตนดังขึ้น องค์ฮ่องเต้จึงหันพระพักตร์กลับมาอย่างช้า ๆ และตรัสขึ้นมาว่า “เชิญเจ้าตามสบาย นั่งลงได้ไม่ต้องมากพิธี ข้ามีเรื่องต้องบอกให้เจ้าได้รับรู้เอาไว้สักเล็กน้อย” องค์ฮ่องเต้ตรัสดังขึ้น
“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท” เสี่ยวชิงพูดขึ้น พร้อมทั้งนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวเล็กยังฝั่งตรงข้าม
“ไม่ทราบว่าฝ่าบาทมีเรื่องอันใดจะตรัสกับหม่อมฉันหรือเพคะ?”
“เจ้าทำเช่นไรจึงได้พลัดตกลงไปในสระน้ำหลังต
