เมื่อเดินทางมาถึงเรือนน้อยฉาฮวาแล้วก็พบเข้ากับเสี่ยวโหยวที่กำลังนั่งจิบชาร้อน ๆ อยู่พอดี
“เสี่ยวชิงเจ้าเป็นเช่นไรบ้างอาการดีขึ้นบ้างแล้วหรือไม่? มาจิบชาร้อนๆ นี่ก่อนเสียเถิดมา” เสี่ยวโหยวเอ่ยทักขึ้นพร้อมทั้งรินน้ำชาใส่ลงในจอกน้ำชายื่นมาให้กับเสี่ยวชิงตรงหน้า
“ขอบคุณเจ้าค่ะพี่เสี่ยวโหยว” เสี่ยวชิงพูดขึ้นพร้อมทั้งรับจอกน้ำชามาถือไว้ และจิบน้ำชาด้วยสีหน้าที่เป็นทุกข์อย่างหนัก
“แลดูเจ้ามีสีหน้าที่ไม่ค่อยสบายใจนักนะ เจ้าทุกข์ใจเรื่องใดเล่าให้ข้าฟังได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” เสี่ยวโหยวพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“หรือข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เจ้าไม่ดี จนทำให้เจ้าเริ่มมีอาการเจ็บป่วยแล้ว
เช่นนั้นรึ?”
“เอ๋ พี่เสี่ยวโหยวเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ข้าหรอกหรือเจ้าคะ?” เสี่ยวชิงถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“ก็ใช่นะสิ ตอนที่ช่วยเจ้าขึ้นมาจากการตกน้ำใหม่ ๆ องค์ฮ่องเต้ทรงให้คนมาตามตัวข้าไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเ
