หลังจากคล้อยหลังของท่านอ๋องเจ็ดจงไท่หยางไปได้ไม่นาน เสี่ยวชิงจึงได้วางแผนคิดหาหนทางการพิสูจน์ความรัก การลองใจกับท่านอ๋องเจ็ดต่อไปอย่างไม่ละความพยายาม จึงได้สะกดรอยเดินตามท่านอ๋องเจ็ดมาอย่างเงียบ ๆ
แต่ก็ดันพบเข้ากับ เสี่ยวลู่ขันทีประจำตำหนักที่กำลังเดินถือชุดน้ำชาตรงมาทางนี้พอดี จึงเอ่ยทักไปว่า “เสี่ยวลู่เจ้ากำลังจะนำน้ำชาชุดนี้เข้าไปถวายให้กับองค์ฮ่องเต้และท่านอ๋องเจ็ดใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้ว เจ้ามีอะไรอย่างนั้นหรือเสี่ยวชิง?” เสี่ยวลู่ถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ท่านอ๋องบอกว่าให้ข้าเป็นคนยกน้ำชาชุดนี้เข้าไปถวายให้กับพระองค์เอง”
เสี่ยวชิงพูดขึ้นพร้อมทั้งสบตากับเสี่ยวลู่อย่างไม่ยอมหลบตาเลยแม้แต่น้อย
“เช่นนั้นหรอกรึ?” เสี่ยวลู่พูดขึ้นพร้อมทั้งยื่นชุดน้ำชามาให้กับเสี่ยวชิง
“ท่านอ๋องเจ็ดยังตรัสขึ้นมาอีกว่า หากเสี่ยวลู่มีอะไรจะทำก็ให้ไปทำเสีย ห้ามให้เสี่ยวลู่โผล่หน้าเข้ามาในตำหนักเด็ดขาดจนกว่าอง
