ทางด้านเสี่ยวชิงเมื่อกลับมาถึงเรือนน้อยฉาฮวาและพลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงรีบร้อนที่จะเดินทางไปหาท่านอ๋องเจ็ดที่ตำหนักต่อทันที โดยก่อนจะเดินทางไปดูแลท่านอ๋องเจ็ดนั้นยังได้กล่าวขอบคุณเสี่ยวโหยวอย่างจริงใจอีกด้วย เมื่อเดินทางไปถึงตำหนักที่ท่านอ๋องเจ็ดพักรักษาตัวอยู่นั้น เสี่ยวชิงก็พบว่าท่านอ๋องเจ็ดกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่อย่างขะมักเขม้น จึงเอ่ยถามออกไปว่า“ท่านอ๋องเจ็ดทรงจัดโต๊ะเสวยได้ด้วยหรือเพคะ?”
“หากนี่เป็นการแสดงออกถึงความรักอย่างหนึ่งที่สามีพึงกระทำให้กับภรรยาได้ เปิ่นหวางก็ยินดีและเต็มใจทำให้กับเจ้ายิ่งนัก” อ๋องเจ็ดตรัสตอบ
พร้อมทั้งมองมาที่เสี่ยวชิงด้วยแววตาหวานซึ้ง
“ใจเย็นก่อนเถิดเพคะ ตอนนี้เราเป็นเพียงคนรักกันเท่านั้น หาใช่สามีภรรยากันเสียหน่อย” เสี่ยวชิงเอ่ยแย้งขึ้นพร้อมทั้งหัวเราะขึ้นมาคิกคักกับอาการคิดไปไกลของท่านอ๋องเจ็ด
“หัวเราะเยาะเย้ยเปิ่นหวางเช่นนี้ เห็นทีคงต้
