แทนรัก

Chapter 2 พี่เลี้ยงจำเป็น (2)

Chapter 2 พี่เลี้ยงจำเป็น (2)

“ป้ากุลไม่อยู่…ฉัน…เอ่อ…”

ตะวันวาดรู้สึกหงุดหงิดตัวเองไม่น้อย เมื่อต้องบากหน้ามาขอความช่วยเหลือจากคนที่เพิ่งแผลงฤทธิ์ใส่มาเมื่อเช้า เมื่อเผชิญหน้าเขากลับไม่รู้จะเอ่ยปากร้องขออย่างไรไม่ให้เสียฟอร์ม

“พี่แทนมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เธอทำอะไรอยู่หรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ”

“ผสมน้ำอุ่นเป็นไหม…”

“จะอาบน้ำให้น้องเหรอคะ”

“อืม…”

เสียงนั้นตอบรับอยู่ในลำคอ วาดจันทร์ลืมความบาดหมางเมื่อเช้าก่อนเผยยิ้มปร่าแปร่งกลับไป

“เดี๋ยวใบตองไปช่วยอาบให้ก็ได้ค่ะ”

รอยยิ้มเล็กๆ เหมือนฝืนใจถูกส่งมาให้ วาดจันทร์พอจะเข้าใจเพราะร่องรอยแห่งความเสียใจยังคงเจืออยู่ในแววตาคู่นั้น…ไม่มีคำพูดใดๆ เล็ดลอดออกมาอีก หล่อนก้าวขาเดินตามร่างสูงไปอย่างช้าๆ ไม่กล้าแซง ระยะทางระหว่างห้องของเขาและห้องของตนนั้นห่างกันแค่ไม่กี่ก้าวเดิน แต่ทำไมความรู้สึกของหล่อนนั้นมันช่างดูยาวไกลเสียเหลือเกิน

หญิงสาวยืนนิ่งมองตามแผ่นหลังกว้างยามที่เขากำลังเดินนำเข้าไปในห้อง เมื่อเหตุการณ์เมื่อเช้านั้นยังคงติดอยู่ในใจจนไม่กล้าที่จะก้าวเดินเข้าไป

ตะวันวาดหันกลับมามอง อุ้งมือแกร่งดึงบานประตูให้เปิดกว้างมากขึ้น เขาพยักพเยิดให้คนที่ยืนขาแข็งอยู่ด้านนอกรีบตามตนเข้ามาด้านใน

“ฉันไม่กัดเธอหรอก เข้ามาสิ”

วาดจันทร์เหลือบมองคนพูด เพียงเห็นเขาจับจ้องมองก็รีบ

หลุบตาหนี ท่องเอาไว้ในใจว่าหน้าที่ของตนคือมาช่วยเขาอาบน้ำสองฝาแฝด ไม่ควรที่จะอยู่นานเพราะถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้เลิกรากับพี่สาวตน

หญิงสาวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อผสมน้ำรอไว้ก่อน สักพักเขาจึงเดินตามเข้ามาพร้อมกับอุ้มลูกสาวเอาไว้แนบอก เขาไม่กล้าที่จะลงมืออาบน้ำให้หนูน้อยด้วยตัวเอง จึงส่งต่อหน้าที่นี้ให้วาดจันทร์ทำแทนโดยเขาจะคอยนั่งดู

วาดจันทร์รับหนูน้อยมาจากคนเป็นพ่ออย่างระมัดระวัง เพราะหากทำลูกสาวเขาหลุดมือคราวนี้คงได้ถูกเขาฆ่าตายคาห้องน้ำอย่างแน่นอน

“พี่แทนลองเอามือจุ่มดูก็ได้ค่ะ ต่อไปจะได้กะถูกว่าต้องผสมแค่ไหนถึงจะพอดี

“ฉันจะให้เธอมาผสมให้ทุกๆวัน…ถ้า…” เสียงนั้นขาดหายไปเหมือนมีบางอย่างมาทำให้สะเทือนใจ ก่อนเสียงเบาหวิวคล้ายอ่อนล้าอย่างเหลือแสนจะเอ่ยออกมา “ถ้าใบบัวเขาไม่กลับมา…”

มือที่กำลังวักน้ำล้างคราบฟองถึงกับชะงัก เหลือบมองเสี้ยวหน้าคนพูดเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ในอกจนไม่รู้จะปลอบใจเขาอย่างไรดี

“ทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกัน พอพี่ใบบัวหายโกรธเดี๋ยวก็กลับมาค่ะ พี่แทนทำไมไม่ไปง้อเธอล่ะคะ ไปรับพี่ใบบัวที่บ้านขี้คร้านจะรีบกลับมา”

‘เธอไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่าใบตอง…พี่สาวเธอแอบคุยกับผู้ชายคนอื่นทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันถึงต้องกินเหล้าให้มันเมานี่ไง’

ตะวันวาดขบกรามแน่นแววตาปวดร้าว…นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาใช้น้ำเมาปลอบใจหวังลืมความอัปยศอดสูที่ภรรยาคิดนอกใจ เขาอยากยื้อครอบครัวเอาไว้ไม่ให้ลูกต้องขาดแม่ แต่…ใจของปานจันทร์นั้นยามนี้ไม่ได้มีเขาเหมือนเช่นวันวาน

ทั้งรักทั้งเกลียดเขาไม่รู้ว่ามันใช่สิ่งที่กำลังเป็นหรือไม่ หรือเพราะเขากลัวลูกเป็นปมด้อยก็เลยทำเหมือนรักแม่ของลูกจนไม่อยากเสียเธอไป…เขาเก็บความเคียดแค้นมาพานพะโรใส่วาดจันทร์ผู้เป็นน้องสาว เพราะยามต้องเผชิญหน้ากับวาดจันทร์คราใด สิ่งที่ภรรยาเขาทำนั้นก็หวนกลับคืนมาในห้วงคำนึงจนอดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีเกรี้ยวกราดใส่ ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

บรรยากาศห่มคลุมด้วยความเงียบงันจนอึดอัด วาดจันทร์ห่อตัวหนูน้อยด้วยผ้าขนหนูหลังจากเสร็จไปแล้วหนึ่งคน ส่งให้ตะวันวาดรับช่วงต่อโดยที่ตนเดินออกไปอุ้มอีกคนหนึ่งเข้ามา งานทาแป้งคงไม่ยากอะไรหญิงสาวจึงปล่อยให้เขาทำเอง

เมื่อออกมาจากห้องน้ำ สายตาก็สบเข้ากับร่างขาวโพลนที่นอนเล่นเปล่งเสียงอ้อแอ้อยู่บนเบาะ จนหญิงสาวอดที่จะหัวเราะออกมาด้วยความขบขันไม่ได้

“แป้งหมดกระป๋องหรือยังคะ”

ตะวันวาดไม่โต้ตอบ แต่เขาก็แอบลอบยิ้มไม่ให้หล่อนเห็นเพราะมันก็ดูตลกจริงๆ อย่างที่หล่อนแซว ใบหน้าเล็กขาวโพลนจนมองเห็นแต่ลูกตาดำที่จับจ้องมองมา...เมื่อยามได้สบตากับลูก ใบหน้าของปานจันทร์ก็ลอยเด่นมาแทนที่

“ใบบัวเขาติดต่อเธอมาบ้างไหม”

วาดจันทร์ชะงักมือที่กำลังทาแป้งให้แฝดคนพี่ เมื่อคำถามที่ไม่อยากตอบโพล่งออกมา

“เอ่อ…ไม่...เลยค่ะ ใบตองโทรไปก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์”

ตะวันวาดนิ่งเงียบไปพักใหญ่ สักพักเหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้เพราะเพิ่งผ่านสิ้นเดือนมาไม่กี่วัน

“เธอโอนเงินให้ใบบัวหรือยัง”

"เอ่อ..."

คนฟังไม่กล้าพูด เพราะจะให้บอกออกมาตรงๆ ว่ายังไม่ได้เงินจากเขาที่เป็นค่าใช้จ่ายในเดือนนี้เลยสักบาท แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปให้พี่สาวตนหล่อนก็ไม่กล้าที่จะทวงถาม คิดว่ารออีกสักวันสองวันเขาคงให้เธอเองโดยไม่ต้องเซ้าซี้ให้รำคาญ

ถึงอย่างไรเขาก็ตัดกันไม่ขาดเพราะเยื่อใยสายสัมพันธ์นั้นยากที่จะตัดกันได้ง่ายๆ แม้อีกฝ่ายจะทำผิด…ทำไมหล่อนจะไม่รู้ในพฤติกรรมของพี่สาวตน เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ตะวันวาดหามาด้วยน้ำพักน้ำแรง ปานจันทร์กลับใช้มันหมดไปกับการซื้อของและสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเป็นว่าเล่น หล่อนรู้แม้กระทั่งว่าพี่สาวตนนั้นกำลังติดต่อกับผู้ชายอีกคนที่พบกันบนสื่อออนไลน์...

คิดมาถึงตรงนี้แล้วบางทีก็อยากบอกเขาให้รู้ตัว...แต่นั่นคือเรื่องละเอียดอ่อนที่หล่อนไม่ควรไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของผัวเมีย แม้จะสงสารเขามากเพียงใดแต่หล่อนก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยุ่งให้สองคนต้องผิดใจกัน เชื่อว่ากาลเวลาจะทำให้ตะวันวาดรู้ความจริงทั้งหมดด้วยตนเอง…