ŞANSMI YOKSA KADERMİ

BEBEK 6 AYLIK OLUYOR VE 3 TEHLİKE ATLATIYOR ...

Bir sabah eşimi işe gitmesi için uyandıracaktım ve eşimin sayıkladığını duydum baktığımda ateşi var ve çok halsizdi panikle çocuklarımın odasına koştum ve onları kontrol ettiğimde bebek haricinde hepsinin ateşi vardı ve halsizdiler ne yapacağımı şaşırdım hepsi birden hastalanmıştı bende sadece öksürük ve eklem ağrısı vardı bebeğe bulaşmasından korktum çünkü bu yaklaşık 9 aydır beklediğim ve hamileleğimde korktuğum covid-19 virüsüydü acele ile markete gittim tavuk göğsü aldım ve eve gelip küçük küçük patatesler doğrayarak çorba pişirdim hepsine 1 er tabak tavuksuyu çorbası yedirdikten 1 saat sonra yavaş yavaş kalkmaya başladılar gece uykuda öğün yemediğimiz için birazda açlığın oluşturduğu halsizliği yendiler hepsini evde bırakarak test yaptırmaya gittim ve tahminlerim doğru çıktı doğumdan 2 ay sonra virüs gerçeğiyle başbaşaydık acil durum çağrısı oluşturduk yetkililer evimizi karantina bölgesi ilan ettiler ve 14 gün beklemeye başlamıştık hiçbir aşı yaptırmadığım halde hastalığı tek sağlam atlatan ben olmamın şaşkınlığı ile hayatımın en zor anlarına birde virüsü katmıştım ve kendimle bir kez daha gurur duymuştum ne kadar güçlü biriydim ben neler yaşıyordum bu hayatta sevmek bir bedel ödemek diye düşünürken birde salgın atlatmıştım karantina dönemi bittikten sonra kendime aynada baka baka doyamıyordum yaşadığım zorlukların karşısında dik duran duyguları sağlam bir karakterim vardı ve güçlükle tutunuyordum hayata ....Karantanidan sonra bebeği büyütmek daha da kolay gelmeye başlamıştı artık herşey gözümde ufacık görünüyor ben çok büyük ve daha güçlüydümBebek öyle yada böyle derken büyüdü ve 6 aylık oldu sonunda bizde genel bir bebek bakım kültürü vardır bebek sağlık açısından 6 ay oturtulmaz 6 ay sonra oturtmaya başlarız bel kemiği gelişimi açısından daha yeni yeni oturtmaya başladık ve iki kolunun altından yastıkla destekli oturuyor bende rahatça evin işlerini yapıyordum ikizler de kendi odalarında çizgi film seyrederek ve oyunlar oynayarak zaman geçiriyordu oyun hamuruyla oynamayı çok seviyorlardı sürekli oyun hamuru alıyorduk onlara kapaklarını açık unutup kurutuyorlardı hamurları yavaş yavaş öğreniyorlar kapağı açık bırakınca kuruduğunu keşfettikleri için son aldığım hamurların kapaklarını oyun bittikten sonra sıkıca kapatıyorlardı artık bebek benim yanımdaydı sürekli daha yeni yeni emeklemeye başlamıştı ama merak ettiği birşey olduğunda hızlanarak emekliyordu ...Mutfakta yemek yaparken arkamdan kaybolduğunu hiçte fark etmemiştim yemeği pişmesi için ocağa kaldırıp altını yaktım işim bitince arkamı döndüm bebeğimle ilgilenecektimki olmadığını fark ettim hızla odalara koştum ve abisinin odasında kapağı açık küçük krem tüpünü ağzında gördüm yemiş olabileceğini düşünerek büyük oğlumla birlikte ikizleride başkasına bırakma imkanım olmadığı için yanıma alarak hastahanenin acil servisine götürdüm kayıt işlemleri yapıldıktan sonra doktor muayene etti ve müşade odasında yaklaşık 2 saat beklemesi gerektiğini söyledi kontrol altında tutulacakmış beklemeye başladık 4 çocukla hastahanede zorlu bir 2 saatten sonra sonunda taburcu kağıdı aldık ve eve dönüş yapıyorduk bir sıkıntı olmamasına çok sevinmiştik abiside büyük bir ders almış oldu krem kapağını açık bir şekilde odasında bıraktığı ve kardeşinin onu ağzına aldığını öğrendiğinde bin pişmanlıkla kardeşine bir şey olmasından korkmuştu şükürler olsun korktuğumuz gibi olmadı büyük oğlumu dükkana babasının yanına bıraktıktan sonra 3 çocuğumla eve döndüm bebeğin bedeni bizden küçük olduğu için çabuk yoruluyordu bebeği uyuttum ve bende biraz dinlenmeye çalışıyordum doğrusu bende çok yorulmuştum ona birşey olacak korkusu hastahanede endişe ile beklediğimiz 2 saat beni yormuştu biraz dinlenmek istiyordum onu ihmal etmemem gerekiyordu o daha bir bebek yere bıraksam dahi bundan sonra gözümün önünden ayırmayacaktım çok yorucu bir gündü bugün neyseki artık akşam oluyor yaşadığımız bu olaya gece bir örtü çekiyordu yarın aydınlık olduğunda bizim için ve bebek için daha güzel bir gün olmasını umuyordum fakat yine olmayacaktı ikinci bir tehlike hatta bu kez öncekinden daha beteri yaşanacak bu şoku ben bir türlü atlatamayacaktım sabah oldu ve ikizlerin doktor kontrolü vardı hastahanede işlemler uzun sürdüğü için eşim dükkanda kalacak büyük oğlum benimle hastahaneye gelecekti durakta otobüs bekliyorduk ve biraz bekledikten sonra geldi bebeği travel sistem bebek arabasında pusette götürüyordum otobüse binmem için otobüs sürücüsü orta kapıyı açtı ve bebek arabasını kucağıma aldım otobüsün kapısından yukarıya kaldırıp tam içeri gireceğim sırada bebeğin battaniyesinin yerde olduğunu fark ettim battaniyeyi kaldırdığımda ise bebeğimi yerde gördüm hayatımın şokunu yaşadım hızla bebeği yerden kaldırdım ve arabasına bindirdim ardından otobüse bindim otobüs giderken kafamda oluşan trajedi sahnesi eğer ben battaniyeyi fark etmeseydim bebek otobüsün tekerinin altında kalacak can verecekti bu benim için büyük bir şok oldu hastahaneden çıktıktan sonra görümcem çağırdı görümcemlere gittim çocuklarla yaşadığım olayı anlattım ona dedikodu yapmayı çok seven görümcem yaşadığım bu olayı annesi olan kayınvalideme yani benim en büyük düşmanıma anlatmıştı düşmanımın ortağı olan eltim bebek arabası kullanmamasına rağmen ertesi gün bebek arabasına kızını koyup bizim dükkanın önünden tur atıyor ben düşürmüyorum hesabı gösteriş yapıyordu adeta şuursuz bu insanların yakınlarımda olmasından nefret ediyordum ne kadar zor birşey düşmanınız olan insanlarla aynı mahallede oturmak sizin haberlerinizi aldıklarında saçma sapan hareketlerle sizlere karşı atak yaparak canınızı daha çok yakmaları hiç hoş birşey değil ...Ailesi burnumuzun dibinde olmasaydı çok daha güzel bir hayatımız olurdu herşeye karışıyorlar ikizleri büyütürken ne kadar zorlanmıştım onlar bana yardım etmek yerine beni kıskanıyorlardı aramızın iyi olduğunu duyduklarında suratları ekşiyordu ,mutsuz olduğumuzda hoşlarına gidiyor kahkalarla karşılık veriyorlardı doğum sebebi ile duygu karışımlarım vardı ve ben artık yavaş yavaş toparlanıyordum hayat daha güzel geçmeye başlamıştı benim için bebeğim ek gıdalara başlamıştı ona gıdaları ezerek veriyordum bizim gibi beslenebilmesi benim işimi kolaylaştıracaktı 1 yaşına gelene kadar herşey yoluna girmiyordu dağınık ev,uykusuz geceler,bitmeyen ev işleri ve yorucu bir beden 1 yaşına kadar ben galiba tükenmiş olacağım...

Birgün öğle yemeğinde bebeği mama sandalyesine oturtmuştum ve yemekleri hazırlarken bebeğimi unutmuşum mama sandalyesinde ayağa kalktığını görünce çok korkmuştum hemen atıldım ve onu düşmekten kurtardım sokağa her çıktığımda eve girmek istemiyordu büyüdüğü için artık gezmek onun için daha eğlenceli geliyordu ikizlerin bebek arabası yıllardır bende duruyordu onu satmak istiyordum fazla pahalı değildi zaten ikinci el satışı olan bir uygulamaya koymuştum hemen alıcısı çıktı ve sattım evden bir yük gitmişti bebeğim 5 yaşına geldiğinde 1 yük daha gidecekti 4. bebeği büyütmek akıl işi değildi benim için bir kadın 30 yaşından sonra bebek yapmamalı vücudumuza aykırı birşey 30 yaştan sonra vücut ağırlaşıyor biraz daha kendimizi yaşlanmış hissediyoruz eskisi kadar aktif değil aksine ağırlaşıyoruz bakışlarımız,duruşumuz ,olaylara bakışımız bile biraz daha rahat oluyor yılların vermiş olduğu yorgunluk bedenin yaşça ilerlemesi gibi etkenler bizleri ağırlaştırıyor ,ağır bir bedeni fazla hareket ettiremiyorsun olduğu yerde yığılıp kalıyor sakin ve sessiz bir hayat yaşamak istiyor sadece

Çocuk evin neşesidir,eğlencesidir bizim evin neşeside 6 aylık bir bebekti ...Mahallemizin semt pazarına alışverişe gitmek için hazırlanıyordum benim normal annelere ters orantıyla daha değişik huylarım vardır mesela kimseye çocuk emanet etmem asla ucunda ölüm olması lazım yada hastalık onun harici çocuklarım bana emanet her zaman benim bakabileceğime güvenip bana hediye edilen varlıkları başkasına emanet etme gibi bir huyum yoktur 3 oğlumla birlikte gidiyordum pazar alışverişlerime 6 aylık bebeğimi bebek arabasına yatırdıktan sonra ikizleride yanıma alarak pazara doğru yola çıktım semt pazarı evimize 3 sokak uzaklığındaydı eltim kayınvalidemle aynı evde kalıyor onun çocuklarına kayınvalidem bakıyordu kendi köylerinden gelin aldıkları için onunla daha iyi anlaşıyorlardı beni hep kötülüyordu kayınvalidem kıskançlıktan çünkü ben şehirde büyümüştüm şehir kızlarına güvenilmezmiş biz onlar düştüklerinde kaldırmaz,hastalandıklarında 1 bardak su vermezmişiz bir sürü saçma sapan dedikodular yapmışlar ben daha evlenmeden kendi aralarında ben 3 çocukla pazar alışverişi yaparken eltim çocuksuz tek başına pazarı geziyordu ben bu konuda eşime hep sitem ediyorum bazen annen hastalandığında annene ben bakmayacağım çok sevdiği gelini bakacak diye ben pazarda 3 tane çocukla alışveriş yaparken eltimin çocuklarına kayınvalidem bakıyor eltim yanımdan gülerek geçiyordu onun çocuklarına annen bakıyor oda annene bakacak yaşlandığında ben çocuklarımı büyüttüğümde senin annene bakamam eltim bakacak diye sitem ediyordum hep ... Pazarda alışveriş yapıyordum yeşillik tezgahlarından bir taneisnin yanına bebek arabasını bırakmış gözetliyordum alışveriş yaparken ki ikizlerden 1 tanesi bebek arabasına asılmaya başladı salıncak misali üst kulpundan tutuyor ayaklarını boşluğa bırakıyordu 2 defa uyarmama rağmen aynı şekilde aynı hareketi tekrar yaptı ve bebek içinde olan bebek arabası ters devrildi en çok ta böyle durumlarda bağıra bağıra ağlayasım geliyordu bırakacak kimsem yoktu kimseye güvenemiyordum ve yanımda yaşamadığım aksilik kalmıyordu bebeği ve bebek arabasını kaldırdıktan sonra bebeğe emziğini verip ağlama seslerini durdurmuş oldum düşme esnasından ağzından emzik düştüğü için bağıra bağıra ağlıyordu ben bu şekilde ağlama sesine dayanamıyordum artık ikizlerden sonra çekemiyordum böyle sesleri 3. olayımızı da atlattıktan sonra bebeği tam koruma kararı aldım ve bebeğin yanına 1 yaşına girene kadar kimse yaklaşmayacak diyerek evdekiler kendimce bir önlem almıştım özel güvenlik engeli o daha küçücük bir bedene sahip bizim kadar dayanıklı değil ben onu korumalıyım anneyim herşeye laf söyletirim anneliğime laf söyletmezdim hamileyken bile tedirgindim onun için üstelik bir tek ben değil evin bütün bireyleri onu koruyup kollamalıydı anlayamadığım bir tepki hep eşimden geliyordu hiçbir zaman bebeğe bakmak için evde kalmayan eşim bebek her düştüğünde yada başına birşey geldiğinde onu koruyamadığıma dair kabaca konuşup bana hakaret ediyordu kaldıramıyordum annesi benim her zaman düşünen benim geceleri ateşlendiklerinde sabaha kadar başlarında nöbet tutanda benim o horul horul uyurken ona mama veren doyurup tekrar uyutanda benim neden ufacık birşeyde hakaret ediyorki bana onun bu hareketlerini gördükçe ,hakaretlerine maruz kaldıkça tek hayalim 4 oğlumun büyümesi ve artık bana sahip çıkması oluyordu büyüyüp babannelerine karşı ve babasının köle tutumuna karşı 4 tane delikanlının beni savunduğunu bir zamanlar benim onlara sahip çıktığım gibi onlarında bana sahip çıktığını görmenin hayali beni her geçen gün bir sonraki günün eziyetlerine karşı güçlendiriyordu birgün bu yapılan haksızlıkların bizden çalınan o kocaman mutluluğun hesabını soracak birilerinin olduğunu bilmek mutluluk vericiydi .