ตอนที่ 3
1782 Words
enjoy reading
วันต่อมาเสือก็จัดการติดต่อเจ้าของหอให้กับหลานรหัสตามที่ได้รับปากเอาไว้ วันนี้คนตัวสูงยกคลาสพอดีกับที่เมลนั้นกำลังขนของเข้ามาในหอ เสือมองพ่อแม่ของเมลก่อนจะยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม
"สวัสดีค่ะพี่เสือ นี่พ่อกับแม่ของเมลเองค่ะ นี่พี่เสือปู่รหัสหนูค่ะ"เมลแนะนำปู่รหัสให้พ่อกับแม่รู้จัก
"สวัสดีครับ"
"สวัสดี"ผู้ใหญ่ทั้งสองรับไหว้แล้วสำรวจเสือตั้งแต่หัวจรดเท้า เสือที่ยืนอยู่ตรงหน้าเริ่มประหม่ากับสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสอง
"น้องเมลจะอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอคะลูก พ่อว่าไปอยู่คอนโดเก่าของพ่อดีไหม"
"ไม่เอาค่ะ ที่นี่ใกล้มอมากกว่า อีกอย่างมีพี่เสืออยู่ใกล้ๆด้วย เผื่อเมลเรียนไม่เข้าใจจะได้ให้พี่เสือช่วยสอนไงคะ"
"เอางั้นเหรอคะ"ปริมดาถามลูกเพื่อความแน่ใจ
"ค่ะ"สุดท้ายพ่อกับแม่ก็ต้องตามใจลูกคนเล็กอย่างจำยอม ของทั้งหมดของเมลถูกขนขึ้นมาบนห้องโดยมีเสือช่วยขน
"ให้แม่นอนเป็นเพื่อนสักคืนสองคืนไหมคะ"ปริมดาถาม เมลส่ายหน้าพลางเข้าสวมกอดมารดา
"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เมลอยู่ได้"
"แน่นะคะ"
"แน่สิคะ คุณแม่กับคุณพ่อไปทำธุระเถอะค่ะเดี๋ยวเลทนะ"
"ก็ได้ค่ะ งั้นแม่ไปนะคะ"
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ"เสือยกมือไหว้พ่อกับแม่ของเมลแล้วเดินตามออกมา อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้อยู่กับเมลสองต่อสองในห้องเพื่อให้ผู้ใหญ่สบายใจ
ตกเย็นเสือที่ได้เวลาต้องออกไปหาเพื่อนเพราะนัดทานข้าวก็เดินออกจากห้อง ยังไม่ทันที่จะปิดประตูห้องตรงข้ามก็เปิดออกมาจ๊ะเอ๋กันพอดี เมลอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นที่มองแทบไม่เห็นกางเกงเพราะชายเสื้อปิดลงมาถึงต้นขาสวย ขาขาวๆโผล่ออกมากระแทกตาเสือจนตาพร่าเลือนไปหมด
"พี่เสือ จะไปข้างนอกเหรอคะ"
"อ่า อื้ม พี่จะไปกินข้าว"
"อ่า เมลก็กำลังไปกินข้าวเหมือนกันเลยค่ะ"
"พี่จะไปกินกับเพื่อน เมลไปกับพี่ไหมล่ะ"
"เมลไปได้เหรอคะ"
"อื้ม ไปสิ"ทั้งสองเดินออกจากหอไปด้วยกัน เสือที่ตั้งใจจะเอารถคันเล็กไปกลับกลายเป็นว่าต้องเปลี่ยนใจ รถยนต์มุ่งหน้ามายังร้านอาหารกึ่งบาร์ไม่ไกลจากหอมากนัก
ภายในร้านประดับไปด้วยแสงไฟสลัวให้บรรยากาศของร้านนั่งชิว คนตัวเล็กดูท่าจะตื่นเต้นที่สุด รีบลงจากรถแล้วยกมือถือขึ้นมาถ่ายทางเข้าที่ประดับไปด้วยไฟสีสวย
"ไปกัน"
"ค่ะ"
เสือพาน้องเข้ามาในร้านก็เจอกลุ่มเพื่อนกำลังนั่งรออยู่ก่อน บนโต๊ะมีอาหารมากมายเรียงรายเหมือนเพิ่งมาเสิร์ฟ เมื่อเสือมาถึงทั้งโต๊ะก็พร้อมใจกันหันมามองพร้อมกับส่งสายตาแซวๆ แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเพราะกลัวคนที่มาด้วยจะอายจนไม่เป็นอันทำอะไร
"สวัสดีค่ะ"เมลยกมือไหว้พี่ๆ ที่บางคนก็คุ้นหน้ากันดีบางคนก็ไม่รู้จัก คนตัวเล็กถูกดันให้เข้าไปนั่งข้างในโดยมีคนพี่นั่งปิดท้าย
"สวัสดีครับ น้องเมลใช่ไหม"รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยถาม
"อ่า ใช่ค่ะ"
"น่ารักนะเนี่ย เห็นไอ้พวกนี้มันบอกว่ามีน้องคนหนึ่งในสาขาที่สวยมากๆ พอมาเห็นตัวจริงแล้วสวยจริงๆ ด้วย"
"ขอบคุณค่ะ"
"อะฮึ่ม "เสือกระแอมไอเบาๆ
"อะไรไอ้เสือ"
"เปล่าสักหน่อยพี่ กินเถอะหิวแล้ว"เสือบอกกับรุ่นพี่ก่อนจะตักอาหารให้น้อง ทางด้านเมลที่นั่งเกร็งในคราแรกก็เริ่มผ่อนคลายเพราะพี่ๆ ชวนคุยไม่หยุด คงมีเพียงเสือที่เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้วจึงทำเพียงนั่งเงียบ มองน้องยิ้มแจกจ่ายให้กับคนในโต๊ะ
เริ่มดึกบรรยากาศก็เริ่มเปลี่ยน จากที่มีแค่อาหารตอนนี้กลับมีแอลกอฮอล์ทุกรูปแบบมาเสิร์ฟไม่ขาด เสียงพูดคุยในกลุ่มเริ่มดังขึ้นและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เสือนั่งพิงพนักเก้าอี้ตัวยาววางแขนพาดไปด้านหลังของคนตัวเล็กข้างกาย ตอนนี้เขาเริ่มกรึ่มๆ ขึ้นมานิดหน่อยเพราะรุ่นพี่ชนไม่หยุด แต่จะเมาไม่ได้เพราะเขาพาน้องห้องตรงข้ามมาด้วย
"พี่เสือเมายังคะ"เมลกระซิบถามคนเป็นพี่ เสือส่ายหน้าแล้วยกยิ้มบาง
"ยัง อยากกลับยัง"
"เมลแล้วแต่พี่เสือค่ะ เมลไม่เบื่อหรอกน่า พี่ๆ คุยสนุกจะตาย"
"ถ้าอยากกลับก็บอกพี่นะ"
"ค่ะ พี่เสือตามสบายเลยเมลกินกับแกล้มรอฮ่าๆ"มือหนายกขึ้นลูบกลุ่มผมนิ่มของน้องอย่างเอ็นดู คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นก็เจอสายตาทั้งโต๊ะที่กำลังมองมาอย่างกรุ้มกริ่ม
"อะไร แดกสิพี่"เสือบอกก่อนจะกระดกหมดแก้ว
"เสือมึงอย่าแดกเยอะ มากับน้องนะเว้ย"ดิวเพื่อนสนิทของเขาเอ่ยเตือน
"มันแดกยังไงก็ไม่เมาหรอก แต่จะดุแทน"จินเอ่ยเสริม ทำเอาทั้งโต๊ะโห่แซว เสือยกนิ้วกลางให้เพื่อนแล้วหันมาสนใจคนข้างกายที่กำลังนั่งฟังเพลงไม่ได้สนใจพวกเขา
"เสือ ไอ้หมง"ดิวพยักหน้าไปทางหน้าห้องน้ำก็เจอหลานรหัสเขากำลังเดินออกมา คนตัวสูงนั่งกอดอกมองจนหมงรู้ตัวก่อนจะเดินเข้ามาหารุ่นพี่
"พี่ๆ สวัสดีครับ ดีครับเฮียเสือ"
"อืม มึงทำไมไม่เข้ากิจกรรม"
"โถ่เฮีย หมงขอโทษพอดีวันนั้นเมาแล้วตื่นสายอ่ะ"
"รับน้องตอนเย็น"
"โหยเฮีย หมงขอโทษนะครับ"หมงยกมือไหว้พี่คนสนิทก่อนจะนั่งเบียดเสือจนต้องขยับเข้าไปชิดกับร่างบาง ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเมลแทบจะนั่งเกยตักพี่อยู่แล้ว
"น้องรหัสหมงเป็นไงไม่ได้เข้ากิจกรรมเลยป๊าใช้งานหนักอ่ะช่วงนี้ เห็นเพื่อนบอกสวยมาก"
"เมล นี่หมงพี่รหัสเรา"เสือสะกิดน้องเบาๆ เมลหันไปทางพี่รหัสแล้วยกมือไหว้พร้อมกับยกยิ้มหวานส่งให้
"สวัสดีค่ะคนสวย พี่ชื่อหมงเป็นพี่รหัสของหนู"
"เมลค่ะ"
"งุ้ยยย ถ้ารู้ว่ามีน้องสวยขนาดนี้โดดงานเข้ากิจกรรมตั้งนานแล้ว"
"ไม่ต้องมาทำเจ้าชู้ตรงนี้"
"โห่ ไรอ่ะเฮีย นี่น้องหมงนะ"
"มึงอย่าไปยุ่ง"ดิวบอกหมงพร้อมกับกระซิบเบาๆว่า (ของไอ้เสือมัน)
"อ๋อ หมงพอเข้าใจ งั้นหมงไปก่อนนะเฮียป๊าเรียกกลับบ้านแล้วอ่ะ"
"อืม ขับรถดีๆ ไม่เมาใช่ไหม"
"ไม่เมาครับ ไปนะ"หมงบอกลาพี่ๆ และน้องรหัสก่อนเดินออกจากกลุ่มไป แต่เสือยังคงนั่งอยู่ที่เดิมทั้งๆ ที่มันเบียดนั่นแหละ
"น้องเมลไม่ดื่มสักหน่อยเหรอ"จินคะยั้นคะยอน้อง
"เมลไม่ดื่มค่ะ พี่ๆ ดื่มกันเลย"
"มึงอย่าเซ้าซี้น้อง"เสือว่าเพื่อน จินพยักหน้ารับแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ยิ้มเหี้ยไร"เสือถาม
"นั่งเบียดน้องทำไมว้า ที่ก็ตั้งเยอะ"
"เสือก"
"พี่เสือ เมลอยากเข้าห้องน้ำ"เมลสะกิดต้นขาพี่เบาๆ เสือพยักหน้ารับแล้วขยับให้น้องออกจากโต๊ะ
"พาน้องไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่"
"แค่เข้าห้องน้ำนะเว้ย"
"กวนตีนละ"นิ้วกลางถูกชูขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับคนตัวเล็กข้างกาย เสือรอน้องหน้าห้องน้ำที่มีคนยืนอยู่เยอะพอสมควร
"พี่เสือใช่ไหมคะ"จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง เสือหันกลับไปดูก็เจอหญิงสาวที่สูงเกือบเท่าคางเขากำลังส่งยิ้มให้ คนนั้นอยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำที่โชว์หน้าอกหน้าใจจนเสือตาพร่า
"อ่า ใช่"
"ชื่อลินนะคะ"
"อืม"
"พี่เสือมากับใครคะ สนใจไปต่อกับลินไหม"นิ้วเรียวกรีดกรายที่กลางอกเลื่อนลงมายังขอบกางเกง เสือจับมือของลินออกก่อนจะคว้าข้อมือนิ่มของเมลแล้วเดินกลับโต๊ะ
เมื่อมาถึงโต๊ะก็เกิดความเงียบเพราะเมลเอาแต่นั่งเงียบไม่ได้เอ็นจอยเหมือนเก่า ส่วนเสือก็เริ่มเข้าสู่โหมดเสือดุจนเพื่อนต้องถาม
"เป็นไรวะ"ดิวกระซิบถามเพื่อน
"เปล่า"
"ดีๆ นะมึง"
"อืม"เสือขยับเข้าไปใกล้น้อง มือหนาลูบกลุ่มผมนิ่มของน้องเล่นจนเมลต้องหันมามอง
"เห็นนานยัง"
"ตั้งแต่แรก"
"หึงพี่เหรอ"
"เปล่าสักหน่อย พี่เสือจะไปต่อกับเขาก็ไปสิ เดี๋ยวเมลเรียกแกร็บ"
"ใครจะไปเล่า มากับใครก็กลับกับคนนั้นนั่นแหละ"
"ใครจะไปรู้เผื่ออยากไปกับเขา"
"หึ ยิ้มได้แล้วน่า พวกนี้มันไม่กล้าคุยเล่นแล้วเนี่ย"เสือพยักพเยิดหน้าไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังมองพวกเขาคุยกันอยู่
"เกี่ยวอะไรกับเมลเล่า"คนตัวเล็กยกยิ้มแล้วยกน้ำอัดลมขึ้นจิบ บรรยากาศเริ่มกลับมาครึกครื้นดังเดิมจนล่วงเวลาเกือบเข้าวันใหม่
"พรุ่งนี้ไปมอพร้อมพี่นะ"
"โอเคค่ะ"เมื่อเห็นว่าเริ่มดึกเสือก็ขอตัวพาน้องกลับ ก่อนจะกลับไม่วายโดนแซวจนเมลเขินหน้าดำหน้าแดง
ภายในรถระหว่างทางกลับห้องเมลเปิดเพลงคลอเบาๆ เพื่อทำลายความเงียบ เวลาที่พี่เสือเมานั้นยิ่งเงียบกว่าปกติ ใบหน้าและลำคอแดงก่ำไม่รู้ว่าแพ้แอลกอฮอล์หรือเปล่า คนตัวเล็กตะแคงตัวเอาแก้มแนบเบาะหันมามองคนขับรถที่เอาแต่สนใจถนน เสือที่กำลังขับรถเมื่อรู้สึกว่ามีคนกำลังมองก็หันไปดู
"หื้ม มองพี่ทำไม"
"พี่เสือหล่อ"
"ไม่คิดว่าพี่จะเขินเลยเหรอ"
"พี่เสือรู้ไหมเมลไม่เคยใส่ชุดแบบนี้มาร้านเหล้าเลยนะ"
"ฮ่าๆ ทำไมล่ะ"
"พี่เสือเห็นคนแต่งตัวเหมือนเมลไหมเล่า เสื้อยืดเกงขาสั้นรองเท้าแตะหมีเนี่ยนะ"
"น่ารักออก"
"ไม่ต้องยอเลย"
"ไม่ได้ยอสักหน่อย แค่นี้ก็น่ารักแล้ว"
"ไม่คิดว่าเมลจะเขินเลยเหรอ"
"ย้อนพี่เหรอหื้ม"
"เปล่าสักหน่อย ฮ่าๆ"
"กล้านอนคนเดียวแน่ใช่ไหม"
"ทำไม ถ้าเมลไม่กล้านอนพี่เสือจะมานอนเป็นเพื่อนเหรอ"
"มากกว่านอนเป็นเพื่อนก็ยังได้"
#เสือดุ
Great novels start here
- Writer
