“ได้ยินว่าเมื่อเช้าเจ้าไปวัดเถาหยวนมาหรือ จะไปทำไมไม่บอกข้าก่อน ข้าจะได้ไปเป็นเพื่อนเจ้า แม้พวกนอกด่านจะเงียบหายไปแล้ว แต่ว่านอกเมืองก็ยังอันตรายอยู่มาก” หยางจิ้งเสวียนโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง กระซิบถามเสียงสั่นพร่าจนคนฟังรู้สึกสยิวจนขนกายลุก
เมื่อสองเดือนก่อนหยางจิ้งเสวียนนำทัพไปตีที่ส่อมซุมของฝ่ายตรงข้ามจนแตกพ่ายและได้สังหารผู้นำไปแล้ว แต่คาดว่าอีกไม่นานพวกนั้นก็จะรวมตัวแต่งตั้งผู้นำคนใหม่ขึ้นมาอีก
“ท่านยุ่งนี่นา ข้าเลยไม่อยากรบกวน เอาเป็นว่าครั้งหน้าข้าจะบอกท่านแล้วกัน”
หลี่หลินเองก็ไม่ได้วางแผนว่าจะไปวันนี้ นางอยากไปพร้อมหยางจิ้งเสวียน แต่เพราะเหตุใดไม่รู้จู่ๆ ก็นึกอยากไปขึ้นมา อาจเป็นเพราะความฝันใกล้รุ่งสางกระมัง
“แล้วนี่กินมื้อเย็นหรือยัง” ชายหนุ่มถาม
หลี่หลินนึกขึ้นได้ว่านางให้หลานเอ๋อร์ไปทำเกี๊ยวนึ่ง ป่านนี้น่าจะเสร็จแล้วกระมัง แต่เหตุใดยังไม่เอามาให้เสียที
“ยังเลย แล้วท่านเล
