“พรุ่งนี้เตรียมตัวไปงานแต่งผมด้วย ทำตัวให้มันเป็นผู้ใหญ่ด้วยล่ะ”
เสียงหนาตะคอกลั่นบ้านหลังใหญ่ที่ดูไกลๆ ใครๆ ก็คิดว่าเป็นคฤหาสน์ของคนรวยชัดๆ เมื่อสายตาของเขานั้นกวาดมองไปเห็นว่ากำลังมีคนแก่เดินผ่านหน้าผ่านตาของเขาที่เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมาในเวลาเกือบจะเที่ยงคืน
หลังจากที่เขานั้นทำงานที่บริษัทไปพลาง รอฟังข่าวการตัดสินใจของยงยุทธไปพลาง
ต้องยอมรับว่าเขานั้นค่อนข้างมีอารมณ์หงุดหงิดพอสมควรที่ต้องกลับเข้าบ้านมาดึกดื่นแบบนี้เพราะต้องเสียเวลารอฟังคำตอบอยู่นานสองนาน
อีกอย่างต้องหงุดหงิดเพิ่มเป็นอย่างที่สอง ก็เพราะยังเห็นคนแก่เดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องโถงของบ้านเขาทั้งที่บ้านหลังนี้มีบริเวณให้คนแก่คนนี้เดินแค่ไม่กี่ตารางเมตรเท่านั้น
“อะไรนะ จะให้ยายไปงานแต่งงั้นเหรอ”
สินีถามหลานชายเพิ่งคนเดียวของเธอกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินออกมา ไม่ใช่ว่าเธอนั้นแก่จนหูฝากหรอกนะ แต่ทว่าหลานชายไม่เคยมี
