“หน้าตาและก็หุ่นสวยมากเลยอ่ะนึกว่านางเอกเถอะ แต่น่าเสียดายตาบอด”
เสียงแหลมและเล็กของหญิงสาวประเภทนางหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อส่งเจ้าสาวออกจากห้องแต่งตัวที่เป็นห้องนอนของเจ้าสาวนั่นแหละ
พูดขึ้นมาก็ด้วยความเสียดายในทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในตัวเจ้าสาวทั้งนั้นแหละ เพราะเห็นถึงความเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างแต่กลับมีดวงตาที่มองไม่เห็น
อาจพูดได้อย่างเต็มปากก็ว่า ว่าภายในจังหวัดนี้ที่เธอนั้นได้เที่ยวไปแต่งหน้ามาทั่วทุกซอกทุกมุมแล้ว ยังไม่เคยเจอใครสวยเท่านี้มาก่อนเลย
และก็พูดได้อย่างเต็มปากอีกนั่นแหละ ว่าก็ไม่มีใครอาภัพน่าสงสารเท่านี้มาก่อนเหมือนกัน มีรูปสมบัติดูดีเสียทุกอย่างแต่กลับไม่เคยแม้แต่จะมองเห็นความงามของตัวเองเลย
“เงียบเหอะ อย่าริอาจว่าลูกค้าเป็นอันขาด เก็บของเตรียมตัวกลับได้แล้วจะได้ไปรับเงิน”
เจ้าของร้านแต่งหน้าเจ้าสาวที่เดินทางมากับลูกน้องด้วยเพื่อควบคุมงานด้วยตัวเอง เพราะงานนี้มีคนใหญ่ค
