ตอนที่8 ผมขืนใจลูกสาวของท่านครับ
1619 Words
คริสโตเฟอร์ใช้นิ้วโป้งบดขยี้เบาๆระหว่างหัวคิ้วทั้งสองข้างเพื่อระบายความเครียดและความกังวลใจ เขาเพิ่งวางสายจากน่านนทีไป แต่สิ่งที่ทำให้เขายังคงกลัดกลุ้มใจก็คงเป็นคำบอกเล่าของเพื่อนสนิทที่ว่ามิรานั้นไม่เคยมีแฟนและไม่เคยคบใครเป็นแฟนมาก่อน รวมถึงเรื่องที่เขาทำผิดต่อเธออาจรู้ถึงหูของคุณแดเนียลก็เป็นได้ แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้น่านนทีฟัง แต่คนอย่างมิราอาจจะไม่เก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆแน่
"ผมจะต้องบอกเรื่องนี้กับคุณพ่อขอคุณด้วยตัวตัวเอง มิรา" คริสโตเฟอร์พูดเบาๆก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปหาเธออีกครั้ง
"คุณมิรา คุณอยู่ไหนครับ" เขาไม่เห็นเธออยู่บนเตียง ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่เปื้อนเลือดยังคงยับยู่ยี่อยู่บนaเตียง เขาหาเธอแทบทั้งห้องแต่กลับไม่พบรวมทั้งกระเป๋าถือก็หายไป
"บ้าจริง เบอร์โทรก็ไม่มี หนีออกไปทางสระว่ายน้ำแน่ๆ" คริสโตเฟอร์รีบสวมเสื้อผ้าของตนและวิ่งลงไปยังล็อบบี้โรงแรม จึงได้รู้ว่ามิราให้คนขับรถของโรงแรมไปส่งเธอที่บ้านแล้ว
คริสโตเฟอร์เรียกใช้บริการรถโรงแรมให้ไปส่งเขาที่บ้านของมิรา เวลาเกือบสามทุ่มสำหรับที่นี่ถือเป็นยามวิกาล เขาพยายามหาเหตุผลเพื่อใช้เป็นข้ออ้าง แต่ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอื่นใดมาพูดให้มากความนอกจากพูดความจริงที่เขาอยากแสดงความรับผิดชอบต่อเธออย่างจริงใจ
คุณแดเนียลออกมานั่งรับลมหนาวอยู่ริมระเบียงรับแขก เด็กรับใช้เสิร์ฟชาร้อนเพื่อระบายความหนาวเย็นออกจากร่างกาย
"นี่ก็ดึกแล้ว มีธุระอะไรหรือเปล่าคุณคริส" คุณแดเนียลรินน้ำชาให้คนที่เป็นแขก
"เอ่อ คุณมิราเธอไม่ได้กลับมาที่บ้านจริงๆหรือครับ" คริสโตเฟอร์รู้สึกเป็นห่วงเธอขึ้นมาหลังจากคุณแดเนียลบอกว่าเธอไปค้างที่บ้านเพื่อน
"ใช่ครับ คุณมีอะไรหรือเปล่า" คุณแดเนียลขมวดคิ้วเมื่อเห็นอาการร้อนรนของชายหนุ่ม
"คืออย่างนี้ครับ ผมมีเรื่องทะเลาะกับคุณมีรานิดหน่อย และผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเธอตอนนี้ครับ" ความเป็นผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนทำให้คุณแดเนียลมองออกถึงสายตาของคริสโตเฟอร์และความรู้สึกที่มีต่อลูกสาวของตน
"คุณมีอะไรก็คุยกับผมเสียตอนนี้แหละ ผมจะบอกมิราให้ เพราะถึงยังไงลูกสาวผมก็ต้องเล่าทุกอย่างให้ผมฟังอยู่ดี" คุณแดเนียลปูทางให้คริสโตเฟอร์พูดความจริงที่ดูท่าทางจะเป็นเรื่องใหญ่
"คือ...ผม..." เขาอ้ำอึ้ง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงเล็กน้อยก่อนจะแสดงความเป็นลูกผู้ชายด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว
"ผมขืนใจมิราครับ และเธอก็โกรธผมมากด้วยตอนนี้ ผมขอโทษท่านจากใจจริงครับ แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอกท่านมากกว่าสิ่งอื่นใด คือผมรักเธอครับและผมยินดีที่จะแต่งงานกับเธอ" คุณแดเนียลไม่มีอาการตื่นตระหนกตกใจแต่อย่างใด แต่กลับแสดงสีหน้ากลัดกลุ้มใจเสียมากกว่า
"ผมไม่แปลกใจเรื่องที่คุณทำอะไรลูกสาวผมหรอกนะ ผมดูประวัติคุณแล้วก็ไม่ได้แย่ แต่สิ่งที่จะแย่คือ ถ้าคุณรักลูกสาวผมจริงๆมันคงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณ และผมก็ไม่เคยคิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนอดทนต่อความดื้อรั้นเอาแต่ใจของลูกสาวผมได้เพราะฉะนั้นถ้าคุณเอาชนะใจมิราได้เมื่อไหร่ ผมก็ยินดีจะรับคุณเป็นลูกเขย" คุณเเดเนียลรู้จักคริสโตเฟอร์ดีกว่าใครทั้งนั้น
"ขอบคุณมากนะครับท่าน แต่ผมมีอีกเรื่องที่อยากขอร้องให้ท่านช่วยครับ"
"ว่ามาสิ"
"ผมขอเข้าไปทำงานเป็นผู้จัดการโรงแรมที่คุณมิราทำงานอยู่ได้มั้ยครับ" คุณแดเนียลขมวดคิ้วสงสัยความคิดพิลึกพิลั่นของว่าที่ลูกเขย
"ทำไมล่ะ มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับอาชีพของคุณเลยนี่" คุณแดเนียลจำอาชีพของคริสโตเฟอร์ได้เพราะมีโอกาสได้พูดคุยกับบิดาของเขาตอนที่น่านนทีเอาเบอร์โทรให้
"คือผมขออนุญาตปรับทัศนคติคุณมิรานิดหน่อยครับท่าน" คริสโตเฟอร์ให้เหตุผล
"งั้นก็ตามใจ อาทิตย์หน้าค่อยเริ่มทำงานก็แล้วกัน" คุณแดเนียลยังคงจิบน้ำชาอย่างใจเย็น
"ครับ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับ" นี่เป็นความกระวนกระวายใจที่เขาอยากรู้แทบบ้าคลั่ง
"อยู่ไร่พ่อเลี้ยงดาวฤกษ์ พรุ่งนี้ก็คงกลับ" คุณแดเนียลไม่รู้หรอกว่าคริสโตเฟอร์เป็นผู้ชายประเภทขี้หึงชนิดพายุทุกชนิดต้องชิดซ้าย รู้แจ้งเห็นชัดก็ตอนนี้
"อะไรนะครับ ผมต้องไปรับเธอตอนนี้" คริสโตเฟอร์ไม่ฟังคำทัดทานของคุณแดเนียลเลยสักนิด เพราะความโกรธกำลังครอบงำเมื่อได้ยินชื่อของดาวฤกษ์ เขาบึ่งรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูออกจากบ้านตรงดิ่งไปทางไร่ของดาวฤกษ์ซึ่งเขาจำทางได้แม่นเพราะไม่ไกลกันนัก
ไร่ดาวเรือง
วันนี้มีงานสำคัญที่ไร่ดาวเรืองนั่นก็คืองานต้อนรับกลับบ้านของดาวใส ซึ่งเป็นน้องสาวดาวฤกษ์ เธอเป็นเพื่อนเล่นของมิราตอนเด็กๆแม้ว่าโตมาจะไม่ค่อยสนิทสนมกันมาก แต่มิราก็มาร่วมงานเลี้ยงตามคำเชิญของคุณป้าดาวเรือง และดาวฤกษ์ก็ขอร้องให้เธอมาเสียให้ได้
มิราจิบไวน์อยู่เรือนไม้ที่มีหลังคาเป็นลูกองุ่นสามารถเก็บกินแกล้มไวน์ได้สบายมาก ความรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัวรวมทั้งเจ็บตรงนั้นที่คริสโตเฟอร์กระแทกกายเข้าหาเธออย่างหนักหน่วง มันเจ็บปวดรวดร้าวมาถึงหัวใจดวงน้อยๆของเธอ มิราปลีกตัวออกมานั่งอยู่คนเดียวได้สักพัก ดาวฤกษ์จัดแจงไวน์รสชาติดีมาให้เธอลิ้มลองเป็นว่าเล่น แขกเหรื่อที่ส่วนมากเป็นเพื่อนๆในวัยเด็กของเธอไม่รู้ส่งเสียงฮือฮาอะไรกันหนักหนา
"ว้าววว เทพบุตรชัดๆ หล่อขนาดนี้ไม่รู้มาก่อนว่าที่เชียงใหม่มีอะไรเด็ดๆแบบนี้ด้วย" ดาวใสทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพที่ดีเดินออกไปต้อนรับคริสโตเฟอร์ ท่ามกลางสายตาชื่นชมความหล่อเหลาที่ส่งไปให้
"สวัสดีค่ะคุณ..." ดาวใสเอ่ยทัก คริสโตเฟอร์ไม่คิดแม้แต่จะชายตามองเธอหรือสาวสวยเหล่านั้น เขาตรงดิ่งเข้าไปหาดาวฤกษ์ที่ยืนอยู่ไม่ไกล
"คุณมิราอยู่ที่ไหน" คริสโตเฟอร์ถามเสียงแข็ง เขาเป็นห่วงมิราเสียจนเสียมารยาทไม่ตอบรับคำทักทายของดาวใส จนเธอรู้สึกขายหน้าเพื่อนๆ
"แล้วมันธุระอะไรของคุณไม่ทราบครับ" ดาวฤกษ์ตั้งใจยั่วโมโหคริสโตเฟอร์ สายตาของเขาตอนนี้มันชัดเจนเสียจนเด็กอนุบาลก็รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
"คุณแดเนียลให้ผมมารับเธอ ช่วยกรุณาบอกเธอให้ทีครับ" คริสโตเฟอร์จริงจังไม่แม้แต่จะยิ้มสักนิด มิราเป็นของเขาใครก็ไม่สามารถแตะต้องเธอได้
"เธอคงหลับไปแล้วมั้งครับ ไม่รู้เพลียหรือเมา" ดาวฤกษ์ยิ้มมุมปากกวนประสาท
"คุณทำอะไรเธอ" คริสโตเฟอร์กระชากคอเสื้อของดาวฤกษ์และดึงเข้ามาใกล้ท่ามกลางเสียงฮือฮาของสาวๆ ดาวใสว่งเข้ามาห้ามด้วยความเป็นห่วงพี่ชาย เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อน ถ้าดาวฤกษ์ทำอะไรเธอจริงๆ หัวใจคงแตกสลาย
ทันใดนั้นมิราก็เดินโซซัดโซเซออกมาจากหลังพุ่มไม้ เธอได้ยินเสียงดังแต่จับใจความไม่ได้เพราะความเมา จึงเดินออกมาจากเรือนไม้หลังคาองุ่นเพื่อมาดู
"มิรา" คริสโตเฟอร์ปล่อยคอเสื้อของดาวฤกษ์ที่ไม่ได้ตอบโตใดๆ เขาเอาแต่มองคริสโตเฟอร์อย่างคับแค้นใจ เพราะเขาจำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์ของตนไว้ก่อน และเขายังไม่รู้ว่ามิรากับคริสโตเฟอร์นั้นเลยเถิดกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
"คุณเป็นใคร กลิ่นคุ้นๆ" มิราเซปะทะกับแผงอกกว้างของคริสโตเฟอร์ เธอทำจมูกฟุดฟิตเพื่อสูดดมกลิ่นน้ำหอมของเขา มันตราตรึงและดึงดูดเธอเหลือเกินโดยเฉพาะตอนเมาแบบนี้ คริสโตเฟอร์ประคองเธอไปที่รถโดยไม่สนใจสายตาทุกคู่ที่มองมาที่เขาและเธอ
"ทำไมต้องเมามากมายขนาดนี้ด้วย" คริสโตเฟอร์บ่น เขาเปิดประตูรถแล้วค่อยๆประคองเธอให้นั่งลงบนเบาะและจัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อบก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูคันหรูบึ่งออกจากไร่ดาวเรืองทันที
คริสโตเฟอร์ขับรถผ่านริมทางที่เขาถูกงูกันก็อดแวะจอดตรงนั้นไม่ได้ เขาจ้องมองดวงหน้าคมสวยอย่างหวงแหน
"หนาว" เธอละเมอเป็นภาษาไทย ชุดเกาะอกที่เธอสวมใส่อยู่ช่างปลุกเร้าอารมณ์เขาได้ดีเสียยิ่งกว่ายาปลุกเซ็กส์เสียอีก เธอกอดตัวเองไว้คริสโตเฟอร์ถึงรู้ว่าเธอหนาว เขาถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ห่มให้เธอและปรับระดับแอร์ให้อุ่นลง
ปากหยักได้รูปบรรจงจุมพิตเธออยู่เนิ่นนาน มิราไม่ขัดขืนหากแต่เผยอปากให้เขาและจูบตอบเขาอย่างไม่ประสา หัวใจคริสโตเฟอร์เต้นระรัวไม่เป็นจังหวะจนต้องยอมถอนจูบเมียรักอย่างน่าเสียดาย
"บ้าเอ๊ย ถ้าไม่เมาคงไม่ได้แตะต้องแบบนี้สินะ คุณหนูมิรา" เขายิ้มน้อยๆก่อนขับรถตรงไปยังบ้านของเธอ
"ตื่นมาเราต้องคุยกันนะครับคุณหนูมิรา"
- Writer
