เมียแสนร้าย

ตอนที่7 คริสผู้กระหายพรหมจรรย์ ( ต่อ)

​ปากหยักได้รูปพรมจูบลงไปตามเรียวขาขาวและค่อยๆขยับขึ้นมาดูดดื่มกินเกสรที่กำลังผลิตน้ำหวานแห่งต้นฤดูกาล คริสโตเฟอร์ใช้ลิ้นร้อนดับความหนาวเย็นยะเยือกของอากาศในช่วงฤดูหนาวแบบนี้ มิราส่งเสียงครางกระเส่าเร่าร้อนอีกหน

"อือออ อ่าาาส์" สัมผัสที่ไม่เคยได้รับจากที่ใดมาก่อนในชีวิต ทำให้มิราตกลงสู่ห้วงพวังค์แห่งการโหยหาไม่มีที่สิ้นสุด เธอไม่สามารถควบคุมความคิดผิดชอบชั่วดีได้ รู้เพียงว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ทำให้เธอต้องจบมันลงให้ได้โดยเร็วที่สุด

คริสโตเฟอร์ที่เป็นฝ่ายรุกล้ำเธอจนกระทั่งมิราตัวเกร็งไปหมด เขารับรู้ถึงน้ำหวานของเกสรดอกไม้ที่หลั่งไหลออกมาอย่างหนักเมื่อเธอกระตุกถี่จนเขาแทบดูดดื่มกินเกสรไม่ทัน มิราครางกระเส่าอย่างหมดเรี่ยวแรง สติหลุดลอยไม่มีวันกลับมาตอนนี้แน่นอน เมื่อสิ่งที่คริสโตเฟอร์กำลังทำกับเธอ ทำให้เธอแทบกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แท่งเนื้อที่แข็งเสียยิ่งกว่าก้อนน้ำแข็งค่อยๆเบียดแทรกรุกล้ำเข้าไปในจุดศูนย์กลางที่ผลิตเกสรดอกไม้ตรงหว่างขาของมิรา

"เจ็บ อย่าาา อ้าาาา" มิราผู้หมดสิ้นไร้หนทางและมีน้ำเสียงแหบพร่า สารอะดรีนาลีนแผ่ซ่านตามกระแสเลือด คริสโตเฟอร์รู้ว่าของตนนั้นใหญ่และยาวยิ่งกว่าชายอื่นใด จึงได้เพียงค่อยๆสอดแทรกเข้าไปอย่างทะนุถนอมร่างบางที่เขารู้ตัวว่าแสนรักเธออย่างมั่นอกมั่นใจแล้วในเวลานี้

"มิรา นี่คุณมีเซ็กส์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันเนี่ย" เขาถามเสียงแผ่วเบาไม่เป็นจังหวะการพูดเท่าไหร่นัก

"ไม่ค่ะ ไม่เคย โอ้ยยย" เธอพูดเสียงแหบพร่าแผ่วเบา

"คุณว่าอะไรนะ ผมฟังไม่ถนัด" คริโตเฟอร์รับรู้ได้ถึงน้ำหล่อลื่นที่มากขึ้น ทำให้เขาหยัดสะโพกได้คล่องขึ้น

"อ่าาาา อ๊อยยย เจ็บ" เลือดสีแดงสดไหลซิบๆออกจากการร่วมเพศครั้งแรกของมิราจนเปอะเปื้อนที่นอนและผ้าห่มสีขาว กลิ่นคละคลุ้งของเลือดแห่งความบริสุทธิ์ส่งกลิ่นปะทะกับอากาศที่หนาวเย็นในเวลาช่วงหัวค่ำแบบนี้

"โอวส์ อ่าาาา ที่รัก" เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเรื่อยตามแรงกระแทกของคริสโตเฟอร์ เขาอยากทำแบบนี้กับเธอทั้งคืน แต่ความกระหายหิวเซ็กส์ของเขาและความฟิตของเธอทำให้ต้องเร่งจังหวะเร็วขึ้น ความเสียวซ่านแผ่รังสีไปทั่วเรือนกาย คริสโตเฟอร์ยัดเยียดความใหญ่โตมโหฬารเข้าไปจนมิดด้าม เขากระตุกชนิดถี่ยิบ น้ำอสุจิสีขาวขุ่นเข้มที่ไม่เคยได้ปลดปล่อยมานาน ได้ฝากฝังไว้ในเรือนร่างงดงามของมิราเป็นที่เรียบร้อย เขาไม่คิดจะทำกับเธอแค่รอบเดียวหรอกนะ รอบนี้แค่วอร์มอัพร่างกายก็เท่านั้นแหละ มิรายังคงส่งเสียงครางเพราะความเจ็บปวดผสมผสานกับความเสียวซ่านอย่างลงตัว เธอหมดแรงตั้งที่ตอนที่เขาทำออรัลเซ็กส์ให้เสียอีก

คริสโตเฟอร์ค่อยๆถอดแท่งเนื้อที่หดตัวลงเล็กน้อยของตนออก มิราผวาสติที่เตลิดหายไปวิ่งกลับเข้ามาในหัว เธอไตร่ตรองลำดับเหตุการณ์ความอัปยศนี้อยู่พักใหญ่ระหว่างที่คริสโตเฟอร์เดินเข้าไปล้างสิ่งเปอะเปื้อนบนอวัยวะเพศของเขาในห้องน้ำ

"เลือด เลือดอะไร" คริสโตเฟอร์ใช้นิ้วแตะเลือดที่ติดอยู่บนเจ้านั่นขึ้นมาดู เขาลองดมกลิ่นเลือดอย่างเพ่งพิจารณา จากประสบการณ์ที่ร่ำเรียนมาบ่งบอกว่านี่คือกลิ่นเลือดที่บริสุทธิ์ ไม่ใช่กลิ่นเลือดจากการมีประจำเดือนแต่อย่างใด

คริสโตเฟอร์หัวใจพองโตและรู้สึกสับสนในเวลาเดียวกัน เขายิ้มอยู่คนเดียวกับความบริสุทธิ์ที่ตนเพิ่งได้ครอบครอง

มิรานอนนิ่งเหมือนคนที่หลับไหลสู่ห้วงภวังค์แห่งนิทราไปแล้ว ทั้งที่จริงเธอกำลังร้องไห้ ไม่อยากโวยวายไม่อยากสู้หน้าเขา รู้ดีว่าหัวใจของตัวเองเป็นเช่นไรในตอนนี้ ได้แต่โทษตัวเองที่ใจง่าย ไม่สิผู้ชายที่เธอไม่รู้จักคนนั้นต่างหากที่เลว

คริสโตเฟอร์นำพาเรือนร่างเปลือยเปล่าของตนนอนลงข้างเธอ เขารู้ดีว่าเธอไม่ได้หลับ มือหนาเอื้อมไปกอดเธอจากด้านหลัง

"ถอยไป" เธอออกคำสั่งเสียงแข็งเหมือนเจ้านายกับลูกน้อง

"ผม...ผมขอโทษ" คริสโตเฟอร์รู้สึกผิดจริงๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ผิดคือ เขารักเธอมากมายเกินกว่าจะทำร้ายเธอโดยที่เธอไม่เต็มใจได้อีก

"ออกไปจากที่นี่ซะ อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก" เธอหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ

"คุณก็รู้ว่าผมทำแบบนั้นไม่ได้ ได้โปรดอย่าไล่ เพราะยังไงก็ไม่มีทางไป" เขาทิ้งหัวใจของตัวเองไปไม่ได้

มิราหยัดกายบอบบางลุกขึ้นนั่ง เธอดึงผ้าห่มผืนหนามาปิดหน้าอกเต่งตึงจนมิดชิด

"ได้ งั้นฉันไปเอง"

"ไม่ได้ อย่าดื้อได้มั้ย เรามีเรื่องต้องคุยกัน" คริสโตเฟอร์ดึงแขนเธอไว้

"แต่ฉันไม่มี และก็อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉันอีก" เธอสะบัดแขนออกจากพรรณธนาการของเขา

"ทั้งหมดนี้ผมไม่ได้ทำไปเพราะอารมณ์ ได้โปรดเข้าใจด้วย" ถึงพูดคำว่ารักออกไปตอนนี้ เธอคงไม่มีวันเชื่อแน่

"ไม่ว่าคุณจะทำมันไปด้วยอะไร จงจำไว้ว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก ผู้ชายมักง่ายอย่างคุณอาจจะไม่ถือเรื่องแบบนี้ แต่ฉันถือ เพราะฉะนั้นฉันจะคิดซะว่าทำบุญให้หมามันกิน" มิราผู้มีใบหน้าเรียบเฉยแทนที่จะตีโพยตีพายในตอนนี้ กลับบ่งบอกความเจ็บปวดของเธอผ่านหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวล เพราะความบริสุทธิ์ที่เสียไปมันไม่มีทางเรียกกลับคืนมาได้ คริสโตเฟอร์ไม่สามารถต้านทานกระแสน้ำตาของเธอได้ เขาดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่นไม่สนใจคำพูดของเธอว่าห้ามแตะเนื้อต้องตัวเธออีก

"แต่คุณเป็นเมียผมแล้วนะ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้คุณแค่กำลังโกรธผม แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปเด็ดขาด" คริสโตเฟอร์ก็รู้สึกผิดจริงๆนะ แต่เขาก็รักเธอจริงๆเหมือนกัน

มิราไม่ตอบเธอดันเขาให้ออกห่างและร้องห่มร้องไห้หนักขึ้น ทั้งๆที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่มีวันเสียน้ำตาให้เขาอีก

"เอาล่ะๆ งั้นผมออกไปก็ได้" คริสโตเฟอร์ยอมปล่อยให้เธออยู่คนเดียว เขาน่าจะเป็นโรคแพ้น้ำตาของเธอเพิ่มมาอีกโรคหนึ่ง เขาไม่ได้ไปไหนไกลหรอกนะ

แต่ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยปากไม่เคยตรงกับใจ เธอไม่ได้ต้องการให้เขาไปไหนหรอกนะ แค่กำลังโกรธที่ดันปล่อยตัวปล่อยใจไปรักเขาก็เท่านั้น มิราร้องไห้หนักขึ้นเมื่อประตูห้องถูกปิดลง

คริสโตเฟอร์ต่อสายตรงหาน่านนที

"ฮัลโหล สะดวกคุยหรือเปล่า มีเรื่องจะปรึกษา" เสียงเร่งร้อนของคริสโตเฟอร์ทำให้น่านนทีตกใจเล็กน้อย

"มีอะไร"

"คือว่า..." คริสโตเฟอร์เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก