NEXTFRIEND09:ข้ามขั้นเอาเป็นเมีย
2241 Words
NEXTFRIEND 09
********************************
[PHIRAB : SAID]
ผมไม่ได้กลับหอพักแต่เลือกที่จะขับรถกลับบ้าน ที่จริงก็ตั้งใจจะลงจากรถไปตามต้องตาเหมือนกัน แต่ตอนนั้นเราอยู่กลางถนนไงผมเลยทำอย่างนั้นไม่ได้ และคำพูดของเธอมันก็ทำให้ผมแม่งไม่อยากกลับหอไปเจอหน้าเธอ ผมปิดมือถือเอาไว้เพราะอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่อยากให้ใครมารบกวน ยอมรับนะว่าผมโกรธที่ต้องตาเห็นผู้ชายคนอื่นดีกว่าผม ทั้งที่ผมแม่งทำทุกอย่างเพื่อเธอหมดเลย มันน่าน้อยใจป่ะล่ะที่เราทุ่มเททุกอย่างให้คนที่รัก และให้เกียรติเธอไม่เคยล่วงเกินอะไรเลย แต่เธอก็มองว่าผมไม่ดี มองผมเป็นคนอารมณ์รุนแรง ที่ผมต้องเป็นคนอารมณ์ร้อนและชอบมีเรื่องชกต่อยไปทั่วน่ะมันเป็นเพราะผมอยากให้คนอื่นรู้ว่าใครที่มันกล้ายุ่งกับคนของผมมันต้องเจ็บ บางทีแม่งก็เหนื่อยเหมือนกันนะที่ทุ่มเททุกอย่างให้คนที่เรารักแต่เธอกลับให้ผมได้แค่ความว่างเปล่า ผมไม่ได้เร่งรัดให้เธอตอบรับผมนะ ผมรู้ว่าความรักแม่งห้ามกันไม่ได้ ก็เหมือนที่เธอห้ามไม่ให้ผมรักเธอไม่ได้ไง แต่ระหว่างที่ผมจีบเธอนั้นผมก็ไม่อยากให้ใครเข้ามาหาเธอ ไม่อยากให้เธอตอบรับใครก่อนผม เธอเองก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ และรู้สึกแบบนี้มานานแล้วด้วย แต่ผมเพิ่งจะมาบอกเธอตอนขึ้นมหาลัยไง
“ต้องตาคะ”
“อะไร ทำเสียงขนลุกเชียว”
“ชอบเธอนะ ชอบมานานแล้วด้วย”
“ไม่ตลกด้วยนะพิราบ เราเป็นเพื่อนกันมาบอกชอบกันบ้าหรือเปล่า?”
“บ้าอะไร พูดจริงๆ ฉันชอบเธอ ชอบมานานแล้ว ขอจีบได้ป่ะ?”
“จะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันไม่ได้ชอบนาย”
“เจ็บว่ะ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวจะทำให้ชอบเอง”
ที่จริงแม่งหลงรักเธอตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ แต่ตอนนั้นอ่อนแอเกินกว่าจะไปบอกชอบไง เพราะตอนนั้นกูแม่งโคตรอ่อนแอโดนรังแกตลอดจนต้องตาต้องเข้ามาช่วยทุกครั้ง แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไป แล้วผมสามารถดูแลเธอได้แล้ว ผมอยากให้เธอรับรู้ความรู้สึกของผมสักนิดก็ยังดี ไม่ใช่มองผมเป็นแค่เพื่อนข้างห้องของเธอแบบนี้ แม่งโคตรเจ็บเลยว่ะความรู้สึกที่เธอมอบให้ผมกลับมา ผมไม่ได้ต้องการเป็นแค่เพื่อนกับเธอไง ไอ้ที่ไปรับไปส่งให้เธออยู่ในสายตาตลอดเวลาก็เพราะผมหวง ทั้งที่ไม่ได้เป็นห่าไรกันเลย รู้ป่ะตอนที่เธอบอกผมว่าเธอแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งตอนนั้นผมก็เริ่มจีบเธอแล้วนะ ผมเคว้งจนพูดห่าไรไม่ออกเลย พยายามทำทุกอย่างให้เธอเลิกชอบมันแล้วหันกลับมามองผมเหมือนเดิม เมื่อก่อนไม่ว่าอะไรเธอก็จะเรียกหาผมทุกครั้ง แต่พอมีรุ่นพี่เข้ามาทุกอย่างก็กลายเป็นมัน แต่โชคดีหน่อยที่มันมีแฟนแล้วทำให้ต้องตาต้องทำใจเลิกชอบมัน แต่แล้วมันก็กลับเข้ามาหาเธออีกครั้ง ที่มันกลับมาหาต้องตาน่ะทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันมีจุดประสงค์อะไร มันรู้ไงว่าต้องตาคิดยังไงกับมัน การที่มันเข้ามาอ่อยเธอแบบนี้เพราะมันอยากได้เธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้อะไรเลยถึงยอมพูดคุยกับมันเหมือนยังชอบมันอยู่ และนี่แหละที่ทำให้ผมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ถ้าเธอเป็นผู้ชายนะผมแม่งต่อยปากแตกไปแล้ว ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาเงยหน้ามองเพดานที่ห้องโถงที่บ้าน ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าเธอหรอกนะว่าเธอแรดน่ะ แต่แม่งตอนนั้นมันเผลอพูดไง ก็แม่งโมโหอ่ะ จะให้กูยิ้มแล้วโดนแย่งคนรักก็ไม่ใช่ป่ะ
“ทำหน้าเหมือนโดนผู้หญิงทิ้งมา” พ่อเดินเข้ามานั่งข้างผม แต่ประโยคเมื่อกี้คงไม่ได้แช่งลูกตัวเองหรอกใช่มั้ย ผมมองหาแม่แต่ไม่เจอ พ่อบอกว่าแม่ไปกินเลี้ยงที่ทำงานและพ่อแม่ของต้องตาก็ไปด้วย ผมมองหน้าพ่อที่มองหน้าผมกลับมาเหมือนกัน ผมรู้ว่าพ่อต้องรู้ว่าผมเป็นอะไร เรื่องของผมกับต้องตาพ่อเองก็รู้ คนในครอบครัวของเรารู้หมดไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของต้องตาและพ่อแม่ของผม ผมไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องบังคับต้องตาไง ถ้าเธอจะรักผมก็ต้องรักที่ผมเป็นผมเท่านั้นไม่ใช่ผู้ใหญ่บีบบังคับให้เรารักกัน ผมไม่ได้อยากบังคับต้องตาหรอก แต่บางทีมันก็ต้องมีบังคับกันบ้างไงไม่งั้นเธอก็ไม่ฟังผมไง “ต้องตาไม่ยอมรับรักสักทีไงไอ้แสบ”
“พูดรู้ได้ไง?”
“หึ ทำหน้าเหมือนโดนผู้หญิงทิ้งมาไม่รู้มั้ง”
“หนูทำทุกอย่างให้เธอ แต่เธอกลับให้หนูแค่ความว่างเปล่า หนูควรเลิกรักเธอดีมั้ยฮะพ่อ?” ผมหันไปถามพ่อที่นั่งมองหน้าผมอยู่ อ้อ ทุกคนคงไม่รู้ว่าเวลาที่ผมพูดกับพ่อแม่ผมใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าหนูมันเป็นความเคยชินมาตั้งแต่เด็กแล้ว ต่อให้ผมจะโหดแต่ผมก็โหดกับบางคนนะ ส่วนโหมดคิตตี้ก็มีเหมือนกันแต่มีแค่เฉพาะบางคนด้วย พ่อเขยิบมานั่งข้างๆ ผมแล้วตบบ่าผมเบาๆ สองสามทีแล้วยิ้มให้ เวลาที่ผมมีปัญหาอะไรผมก็มักจะมาปรึกษาพ่อ เพราะสมัยเด็กผมก็ติดพ่ออยู่แล้วไง “บางทีหนูก็เสียใจนะที่ต้องตาทำเหมือนหนูเป็นคนอื่นสำหรับเธอ”
“เราพยายามมากพอหรือยัง พ่อเองก็ไม่อยากตัดสินใจแทนเราหรอกนะพิราบเพราะเราเองก็โตแล้ว ไอ้ที่บอกว่าจีบน่ะจีบเต็มที่ ให้ความจริงใจกับเธอเต็มที่หรือยัง?” คำถามของพ่อทำให้ผมนิ่งไป ผมพยายามนึกย้อนเรื่องราวทุกอย่างที่ผมตามจีบต้องตามานานแล้วแต่เธอไม่ยอมคบกับผมสักที ถ้าถามผม ผมก็จะตอบตัวเองว่าผมทำเต็มที่แล้ว ทำเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ ไม่ว่าเธออยากได้อะไรผมก็ทำให้เธอหมดเลย คอยไปรับไปส่ง ช่วยเหลือเธอตอนที่ลำบาก ไม่ว่าเธอต้องการผมตอนไหน ผมก็ไปหาเธอตอนนั้นเลย ต่อให้ตัวเองจะไม่ว่างก็ไปอยู่ดี แล้วแบบนี้ยังบอกว่าผมทำไม่เต็มที่อีกเหรอ “บางทีผู้หญิงก็ไม่ได้ต้องการให้เราทำอะไรมากหรอกนะ แค่เข้าใจในสิ่งที่เธอทำแค่นั้นเอง เราอ่ะเคยทำให้เธอป่ะล่ะ?”
“หนูก็ทำมาตลอดนะ หรือไม่ว่าเคย?” นี่ก็เริ่มสับสนกับตัวเองแล้วเหมือนกันว่าสรุปแล้วกูแม่งเคยเข้าใจสิ่งที่ต้องตาทำหรือเปล่า เพราะทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้าหาเธอผมก็จะแสดงตัวว่าเป็นผัวเธอ เวลาที่เธอจะไปกินข้าวกับเพื่อนผมก็หวงจนไม่อยากให้เธอไป ตอนที่ชวนไปดูหนัง เธอเป็นคนที่ไม่ชอบดูหนังในโรง แต่ผมก็พยายามชวนอยู่นั่น และที่ทำให้เราต้องทะเลาะก็คือการที่ไอ้แวนมันทักไลน์มาหาเธอ และเธอก็ตอบมันผมก็ไม่ชอบใจไม่อยากให้เธอยุ่งเกี่ยวกับมัน ทั้งที่มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ทั้งหมดที่ผมทำมันเป็นเพราะความหวงล้วนๆ เลย ผมอาจจะไม่ได้เข้าใจสิ่งที่ต้องตาทำอย่างที่พ่อบอกก็ได้ ไอ้ที่บอกว่ายอมทำทุกอย่างให้เธอน่ะบางทีสิ่งที่ผมทำเธออาจจะไม่ได้ต้องการก็ได้ไง แสดงว่าที่ผมทำไปนั้นมันไม่ได้มีผลอะไรเลย เธอก็เลยไม่ได้คิดที่จะตอบรับผมใช่ป่ะ แม่งเอ้ย! ทีผู้หญิงคนอื่นก็เห็นว่าอยากให้ผู้ชายเอาใจและมองดูเธออยู่ในสายตาตลอดเวลา แต่พอเป็นต้องตาเธอกลับไม่ต้องการแบบนั้น เพราะเวลาที่ผมแสดงออกว่าหวงเธอ เธอจะทำหน้าอึดอัดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหมือนเวลาที่ผมรุกเธอหนักๆ เธอก็จะทำหน้าเหมือนไม่อยากเข้าใกล้ผมแล้ว “แล้วหนูควรทำยังไงให้เธอรักหนูล่ะ นี่คือทำทุกอย่างแล้วนะเธอก็ไม่รักหนูสักที หรือว่าหนูควรเอาเธอเลยมั้ยฮะพ่อ เอาให้เธอเป็นเมียหนูเลยแบบข้ามขั้นไปเลย แฟนไม่ต้องเป็นมันแล้วเป็นเป็นเมียเลยดีกว่า”
“อะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น?” พ่อถามกลับเพราะอยากรู้ความคิดเห็นของผม
“ก็หนูเอาใจเข้าแลกแล้วมันไม่ได้ผลนี่ฮะ เพราะงั้นก็จับทำเมียแม่งเลย”
“แล้วถ้าแม่เรารู้ล่ะว่าขืนใจลูกเพื่อนแม่ คิดว่าแม่จะเอาเราไว้หรือเปล่า”
“ก็หมดวิธีแล้วนี่นอกจากลากขึ้นเตียงแล้วจับทำเมียให้เสร็จๆ ไปเลย เธอจะได้เป็นเมียหนู เพราะหนูอยากเป็นผัวเธอ”
“พ่อเคยสอนให้ทำแบบนั้น?” พ่อเลิกคิ้วถาม ก็รู้ไงว่าไม่เคยสอนให้ทำเรื่องไม่ดีกับคนที่รัก เพราะตอนที่พ่อกับแม่คบกันพ่อเล่าให้ผมฟังว่าพ่อทำร้ายจิตใจแม่จนเกือบจะไปกันไม่รอดด้วยซ้ำ เพราะงั้นการที่จะทำให้ผู้หญิงรู้สึกดีด้วยนั้นก็คือเข้าใจเธอให้มาก พยายามอย่าใจร้อน เพราะความใจร้อนจะทำให้อะไรๆ มันแย่กว่าเดิม ที่พ่อบอกผมเองก็รู้นะไม่ใช่ไม่รู้แต่คือมันทำไม่ได้ไง เมื่อก่อนผมเองก็ไม่ใช่คนใจร้อน อารมณ์รุนแรงแบบนี้หรอก แต่มันเป็นเพราะว่าผมมักจะถูกแย่งของที่ตัวเองรักไปเสมอ ไม่ว่าจะเป็นของเล่นหรือแม้กระทั่งคนที่ชอบก็ไม่เคยสมหวังอะไรสักอย่าง ตั้งแต่นั้นมาผมไม่เคยยอมใครอีกเลย เพราะผมเสียสิ่งที่รักไปให้คนอื่นมาเยอะแล้ว และตอนนี้ผมก็ไม่ต้องการจะเสียสิ่งที่ผมรักไปอีก ต้องตาคือผู้หญิงที่ผมแม่งจะไม่ยอมเสียเธอให้ใคร ต่อให้เธอจะคิดกับผมแค่เพื่อนผมก็จะไม่มีวันปล่อยไปผู้ชายคนอื่นที่ไม่ได้ทุ่มเทห่าไรเพื่อเธอ ผมกลัวว่าจะเสียเธอไปไง ก็เลยมีความคิดที่จะจับเธอทำเมียให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยเธอจะได้เป็นของผมแค่คนเดียว พ่อมองหน้าผมเหมือนไม่พอใจที่ผมพูดเมื่อกี้ ก็มันไม่มีทางเลือกแล้วไงก็เลยคิดวิธีนี้ขึ้นมา “พ่อจะบอกอะไรให้นะพิราบ ถ้าผู้หญิงไม่ได้รู้สึกอะไรน่ะเธอไล่ไปนานแล้วไม่ปล่อยให้ลูกไปอาละวาดผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอหรอก และเธอก็คงเลิกคบลูกไปนานแล้วเหมือนกันที่ชอบอารมณ์รุนแรงน่ะ แต่ที่ยังคบอยู่เพราะอะไรล่ะ ก็เพราะเธออาจจะเริ่มมีใจให้แล้วก็ได้ไง”
“หนูว่าไม่ใช่หรอก เมื่อกี้ยังเธอด่าเลยว่าอย่ายุ่งกับเธออีกเพราะเธอรำคาญ”
“ก็เราทำตัวให้เธอรำคาญจริงๆ หรือเปล่า คิดดูดีๆ นะไอ้แสบ ที่บอกว่าทำเพื่อเธอทุกอย่างน่ะสิ่งที่เราทำเธอต้องการหรือเปลา”
“…”
“ลองให้เธอเป็นอิสระจากเราบ้างก็ได้ เผื่อว่าเธอจะได้ไม่อึดอัดไง”
“พ่อคิดงั้นเหรอฮะ?” ผมเลิกคิ้วถามแล้วคิดตามที่พ่อพูด ส่วนเรื่องที่พ่อบอกว่าเธออาจจะมีใจให้ผมก็ได้ถึงไม่ไล่ผมน่ะ อันนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เธอก็ไม่เคยไล่ผมจริงๆ นั่นแหละ แต่วันนี้เป็นวันแรกที่เธอไล่ผมให้เลิกยุ่งกับเธอแบบจริงจังเลย มันก็เลยทำให้ผมเริ่มกังวลแล้วว่าเธออาจจะไม่ได้ต้องการผมจริงๆ หรือเปล่า “ต้องตาจะชอบหนูเร็วๆ นี้เหรอ?”
“ถ้าเรื่องแค่นี้ไม่รู้ก็ไม่ต้องมีหรอกเมียน่ะ” อ้าวพ่อพูดงี้ได้ไงนี่ผมลูกพ่อนะเว้ย ผมหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะเปิดเครื่อง และก็มีข้อความส่งเข้ามาว่าเบอร์ของต้องตาโทรเข้ามาหาผมหลายสายมาก และไลน์ของเธอก็เด้งขึ้นมาด้วยบอกว่าถ้าผมกลับไปแล้วให้บอกเธอด้วยเพราะเธอเป็นห่วง นี่เธอไม่ได้โกรธผมแล้วเหรอ เพราะตอนนั้นเธอแม่งด่าผมแล้วลงจากรถไปเลยไง พอเห็นไลน์ของเธอที่ส่งมาแบบนี้แล้ว
กูแม่งต้องรีบกลับแล้วล่ะ
[PHIRAB : SAID END]
- Writer
