NEXT FRIEND05:หน้าเหมือนเมีย
2404 Words
“นายจะโทษว่ามันเป็นความผิดของฉันเหรอที่ไม่ได้คิดอะไรกับนายอ่ะ?”
“ก็ใช่ไง ถ้าเกิดว่าเธอยอมคบกับฉัน ผู้ชายพวกนั้นมันก็คงไม่มายุ่งกับเธอจนฉันหวงแบบนี้หรอก”
“นายมันไม่เคยโทษนิสัยไม่ดีของตัวเองเลยสินะพิราบ”
“ก็ที่ฉันแม่งไม่ดีแบบนี้มันก็เป็นเพราะฉันรักเธอไงต้องตา”
“…”
ฉันกับพิราบกลับมาที่หอพัก ระหว่างทางที่นั่งรถมากับเขา เขาไม่พูดกับฉันสักคำเลย ครั้งนี้ดูเขาจะโกรธฉันจริงจังนะ เพราะถ้าเขาไม่พอใจอะไรเขาจะชอบโวยวายเสียงดังมาก
แต่นี่กลับเงียบ
เข้าใจนะว่าเขาหวงฉันไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ฉันอ่ะ แถมแม่ของฉันยังฝากให้เขาดูแลฉันอีกด้วย เขาก็เลยทำหน้าที่อย่างเต็มที่เลย
ที่จริงเขาก็ทำเกินหน้าที่ไปเยอะมากจนฉันรู้สึกอึดอัดแบบนี้ไง พอฉันเมมเบอร์พี่แวนเป็นชื่อพ่อเขาก็เลยไม่พอใจแล้วไม่พูดกับฉัน นี่คงโกรธหนักมากเลยสินะที่ทำแบบนี้
แต่ที่ฉันบอกเขาว่าเป็นห่วงความรู้สึกของเขาน่ะฉันพูดจริงๆ นะ ฉันไม่อยากให้เขาตามหึงหวงฉันแบบนี้ เพราะเวลาที่เขาโกรธน่ะฉันเองก็ไม่สบายใจเหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันฉันก็ย้ำเขาแบบนี้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมคิดกับฉันแค่เพื่อนไง
เขาบอกว่าสักวันจะเอาฉันเป็นเมียเขาให้ได้ ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดเกินเลยกับฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กฉันเลยไม่อยากให้เขาคิดกับฉันมากกว่าเพื่อนกัน
แต่เขาน่ะมันเป็นคนดื้อรั้นไม่ยอมทำตามที่คนอื่นบอกหรอก เป็นคนที่เอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว บางทีฉันก็เหนื่อยที่จะพูด
แต่พอเห็นเขาโกรธฉันแบบนี้ฉันก็ไม่อยากให้เขาโกรธไง เพราะมันจะทำให้ฉันไม่สบายใจไปด้วย จริงอยู่ที่พิราบเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้
แต่เขาก็ไม่เคยทำไม่ดีกับฉันสักครั้งเลยนะ ไม่ว่าเขาจะโกรธฉันแค่ไหนเขาก็จะทำหน้าที่ตัวเองเหมือนเหมือนเดิม บางครั้งที่เห็นเขาโกรธ ฉันก็ไม่ง้อและเขาก็หายโกรธเองก็มี แต่พอครั้งนี้เห็นเขาเงียบไปมันก็ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีไปด้วยไง
“พิราบ”
“…”
“นายยังโกรธฉันอยู่อีกเหรอ?”
พิราบกำลังจะลงจากรถฉันก็คว้ามือเขาเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถามออกไป เขาหันกลับมามองหน้าฉันแล้วถามกลับว่าการที่เขาเป็นแบบนี้คิดว่าเขารู้สึกยังไง
“การที่เธอเห็นฉันเป็นแบบนี้คิดว่าฉันมีความสุขงั้นเหรอ แล้วถ้าอยากจะโทรกลับหาคนของเธอก็โทรได้เลยนะอนุญาต”
พูดจบเขาก็แกะมือฉันออกจากมือเขา แถมยังบอกอีกว่าถ้าอยากจะโทรกลับหาพี่แวนก็โทรได้เลย เพราะต่อไปนี้เขาจะไม่ตามหึงหวงฉันอีกแล้ว
ถ้าถามว่าดีมั้ยที่เขาจะเลิกตามหวงฉันมันก็ดีนะ เพราะฉันจะได้มีพื้นที่ส่วนตัวสักที แต่ถ้าให้เขาโกรธแบบนี้ฉันเองก็ไม่โอเคเหมือนกัน ที่พิราบโกรธหนักขนาดนี้เพราะเขารู้ไงว่าฉันเคยแอบชอบพี่แวนมาก่อน
แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ชอบเขาแล้วมั้ย อีกอย่างพี่แวนเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย ฉันทำใจเรื่องพี่แวนได้ตั้งนานแล้วไม่ได้คิดอะไรกับเขานอกจากรุ่นพี่แล้วด้วย
บางทีที่พี่แวนโทรมาก็อาจจะมีเรื่องสำคัญก็ได้ ไม่งั้นเขาคงไม่โทรหาฉันหลายสายแบบนี้หรอก พิราบลงจากรถไปทำให้ฉันวิ่งลงไปตามเขา เขาจะมาโกรธฉันแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้นะ
เขาชอบเป็นแบบนี้ไงมันถึงทำให้ฉันไม่อยากยุ่งกับเขาแล้ว มันอึดอัดนะที่เพื่อนมาโกรธแบบนี้ และโกรธอะไรก็ไม่รู้โคตรไม่มีเหตุผลเลย และมันก็เป็นแบบนี้มาตลอดจนทำให้ฉันเหนื่อยมาก และรำคาญมากด้วย
“เดี๋ยวก่อนพิราบ”
“มาตามทำไม ไปคุยกับคนของเธอดิไม่ต้องมาห่วงความรู้ของฉันหรอกนะ เพราะฉันน่ะมันเป็นคนที่เธอไม่รักอยู่แล้วนี่”
พิราบมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่นิ่งมาก เขาไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองฉันมาก่อนเลย มันก็ทำให้ฉันรู้ว่าเขาโกรธฉันจริงๆ และโกรธมากด้วย ถ้าเขาไม่โกรธมากขนาดนี้ก็คงไม่เมินใส่ฉันหรอก
“เธอแม่งไม่เคยแคร์ฉันหรอก แต่ดันไปแคร์คนอื่นที่ไม่ได้รักเธอ”
“เราก็ไม่ได้แคร์ใครหรือเปล่า?”
“อืม”
“อย่าเป็นแบบนี้ได้ป่ะพิราบ นายจะหวงอะไรฉันนักหนา หน้าฉันเหมือนหน้าแม่นายหรือไง?”
“ไม่ได้เหมือนแม่แต่เหมือนเมียเข้าใจป่ะ หึ แต่เธอแม่งคงไม่เข้าใจไงเพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับฉัน”
พิราบพูดตัดพ้อที่ฉันไม่ยอมตกลงคบกับเขา แล้วฉันจะคบกับเขาได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นคนหัวร้อนแบบนี้ ขนาดตอนนี้เราไม่ได้มีสถานะอะไรเลยนะเขายังหวงฉันรุนแรงแบบนี้
ถ้าเกิดว่าฉันยอมเป็นแฟนเขา เขาคงหวงหนักกว่านี้แน่ ฉันมองหน้าพิราบที่มองหน้าฉันเหมือนน้อยใจที่ฉันเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเขา
นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะก็แค่เมมเบอร์พี่แวนเป็นชื่อพ่อเท่านั้นเองเขาจะอะไรนักหนา
ก็ไม่รู้ว่าเขาไปรู้เบอร์ของพี่แวนได้ยังไง นี่ฉันพูดดีๆ กับเขาแล้วนะพยายามง้อเขาแล้วด้วย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเล่นตัวมากเกินไป ฉันเองก็เริ่มหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธฉันจะปล่อยให้เขาโกรธแบบนี้ต่อไปแล้วนะ
เพราะฉันคิดว่าตัวเองไม่ผิดอะไรเลย เขามันเป็นคนขี้หวงแบบนี้มาตั้งนานแล้ว อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจก็โกรธและไม่พอใจ แล้วแบบนี้ฉันจะอยู่กับเขาได้ยังไง เขามันโคตรไม่มีเหตุผลเลย
“แม้กระทั่งฉันเป็นแบบนี้เธอก็ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกของฉัน”
“แล้วยังไง ต้องการให้ฉันขอโทษนายงั้นเหรอ ขอโทษทั้งๆ ที่ฉันไม่ผิดงั้นเหรอ”
“สุดท้ายเธอมันก็ไม่เคยเข้าใจอะไรฉันสักอย่าง”
อะไรวะเนี่ย ทำไมต้องพูดเหมือนฉันเป็นคนผิดด้วย แล้วฉันทำอะไรผิด เรื่องแค่นี้ต้องเอามาทะเลาะกันฉันเหมือนมีชู้เนี่ยนะ ไอ้บ้าพิราบเอ้ย
“พิราบฉันง้อนายแล้วนะ ถ้ายังไม่หายโกรธฉันจะไม่พูดกับนายแล้วเหมือนกัน”
ฉันมองสบตากับคนตรงหน้าที่ทำหน้าไม่พอใจออกมาทันทีที่ฉันพูดแบบนี้ ไม่ใช่ว่าฉันสองมาตรฐานนะ ฉันพยายามพูดดีกับเขาแล้ว พยายามอธิบายให้เขาเข้าใจแล้ว
แต่เขาก็เป็นแบบนี้ฉันก็ไม่รู้จะพูดกับเขาอีกทำไมเหมือนกัน ขี้เกียจอธิบายแล้วด้วย ถ้าเขาไม่หายโกรธ อยากจะเข้าใจอะไรก็เชิญเข้าใจไปเลย เพราะฉันจะไม่อะไรกับเขาแล้วเหมือนกัน
ฉันนับหนึ่งถึงสิบในใจหากว่าเขาไม่ยอมพูดกับฉันก็อยู่ใครอยู่มันแล้ว ฉันทำจริงนะและฉันก็เคยทำมาแล้วด้วย พิราบจะรู้ว่าถ้าฉันได้พูดอะไรออกไปแล้วฉันมักจะทำอย่างที่พูดจริงๆ เราเป็นเพื่อนกันมานานทำให้เรารู้นิสัยของกันและกันดี
ฉันนับถึงสิบแล้วก็เดินหนีออกมาเลย ทำให้พิราบคว้ามือฉันเอาไว้ก่อน เขายื่นมือมาตรงหน้าแล้วขอมือถือฉันไป ฉันยอมเอามือถือตัวเองให้เขา ก่อนที่เขาจะกดอะไรไม่รู้แล้วบอกว่าหายโกรธแล้วก็ได้
ฉันมองหน้าพิราบที่มองหน้าฉันกลับมาเหมือนกัน การที่เขาทำหน้าแบบนี้แสดงว่าเขาไม่ได้โกรธฉันแล้ว ทีแรกฉันก็คิดว่าเขาโกรธฉันจริงๆ นะ
แต่เห็นแบบนี้แล้วเขาก็แค่แกล้งทำเป็นโกรธเท่านั้นแหละเพื่ออยากให้ฉันง้อ ต่อไปนี้ฉันก็อาจจะไม่ง้อเขาแล้วก็ได้นะถ้าเขายังทำแบบนี้ต่อไป
รู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้ทำให้ฉันใจหายมากแค่ไหน เพราะฉันไม่เคยเห็นเขาโกรธมากขนาดนี้มาก่อนเลยไง ต่อไปนี้นะถ้าเขาโกรธ ฉันจะปล่อยให้เขาโกรธไปเลย เดี๋ยวพอฉันไม่ง้อเขาก็จะหายโกรธเอง
“สรุปหายโกรธแล้วใช่ป่ะ?”
“อืม ก็เธอง้อแล้วนี่”
“แล้วนี่ทำอะไรกับมือถือฉันอ่ะ”
“เมมเบอร์ฉันไงเวลาที่ฉันโทรหาเธอ คนอื่นจะได้รู้ว่าเธอมีผัวแล้ว”
พูดจบพิราบก็เดินเข้าไปในหอพักก่อน ฉันก้มมองมือถือตัวเองก็เห็นว่าพิราบเปลี่ยนชื่อของตัวเองเป็นคำว่าผัว ถ้าเกิดว่าเขาโทรเข้ามาหาฉันคำว่าผัวก็จะโชว์หราที่หน้าจอ แถมยังบอกอีกว่าห้ามลบเด็ดขาดเพราะถ้าฉันคิดลบเขาจะตามไปหาเรื่องพี่แวนโทษฐานที่ฉันเมมเบอร์เขาเป็นชื่อพ่อ
ฉันถอนหายใจในความดื้อด้านของเขาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะชอบอะไรฉันนักหนา นี่สาบานได้เลยนะว่าฉันไม่เคยไปอ่อยเขาก่อนเลย เพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาแบบนั้นอยู่แล้ว ฉันไม่มีทางอ่อยเพื่อนตัวเองแน่ๆ
ฉันกำลังจะเดินเข้าหอพี่แวนก็โทรเข้ามาอีกครั้งทำให้ฉันรีบกดรับทันที ที่จริงก็ตั้งใจจะโทรกลับแต่ก็ดันมีเรื่องกับพิราบซะก่อน
“สวัสดีค่ะพี่แวน”
[เย็นนี้ต้องตาว่างมั้ยครับ พอดีพี่อยากชวนไปดูหนังด้วยกันหน่อยน่ะ]
ดูหนังเหรอ พี่แวนชวนฉันดูหนังเนี่ยนะ เขากดเบอร์ผิดหรือเปล่า เขาอาจจะกำลังโทรชวนแฟนเขาแต่ดันกดพลาดเป็นเบอร์ฉันมั้ย แต่คิดว่าคงไม่ใช่เพราะเขาเรียกชื่อฉันด้วยนี่
จู่ๆ หัวใจฉันมันก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างตื่นเต้นที่คนที่เราเคยแอบชอบมาชวนเราไปดูหนังด้วยกัน ที่จริงก็คิดว่าตัวเองทำใจเรื่องพี่แวนได้แล้วนะ และคิดว่าคงไม่ได้ชอบเขาแล้ว
แต่พอเขาโทรมาชวนไปดูหนังแบบนี้ความคิดที่ว่าทำใจได้แล้วก็หายไปเลย เพราะเอาเข้าจริงฉันยังชอบพี่แวนอยู่ ฉันต้องรีบตอบตกลงใช่มั้ยอ่ะที่จะได้ไปดูหนังกับคนที่ตัวเองแอบชอบมานาน
มันดีใจมากเลยนะแต่แล้วภาพที่พี่แวนยืนอยู่กับแฟนของเขาก็ผุดขึ้นมา ถ้าเกิดว่าฉันยอมไปกับเขาแล้วแฟนเขาจะไม่เข้าใจผิดเหรอ ฉันไม่อยากมีปัญหา ฉันเงียบไปนานและดูเหมือนพี่แวนจะรู้ว่าฉันลำบากใจที่จะไปกับเขา เขาก็เลยพูดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะปฏิเสเธ
[พอดีพี่ตั้งใจจะไปดูหนังกับแฟนพี่นะแต่แฟนพี่ไม่ชอบดูหนังผีก็เลยบอกให้พี่ชวนเพื่อนไปดู เพื่อนพี่ทุกคนมันไม่ชอบดูหนังผีพี่ไม่รู้จะชวนใคร นึกถึงต้องตาก็เลยโทรมาชวน แต่ถ้าต้องตาไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะครับเดี๋ยวพี่ไปดูคนเดียวก็ได้]
“ไปค่ะพี่แวน ต้องตาชอบดูหนังผี”
ฉันรีบพูดก่อนที่พี่แวนจะวางสายไป ถ้าเกิดว่าแฟนเขาไม่ว่าอะไรฉันก็จะไปเพราะฉันเองก็อยากมีโมเมนท์ที่นั่งดูหนังกับคนที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว เพราะมันเป็นความฝันของฉันมานาน
รู้มั้ยว่าตอนที่ได้รู้จักกับพี่แวนน่ะฉันเองก็อยากจะบอกชอบเขาหรือไม่ก็จีบเขาตรงๆ ไปเลย แต่ยังไม่ทันจะได้ทำแบบนั้นด้วยซ้ำ จี๊ดก็มาบอกฉันว่าพี่แวนมีแฟนแล้วและแฟนของเขาก็สวยมากด้วย
ความคิดที่จะไปสารภาพรักเขาก็ต้องพังทลายไป ทำได้เพียงทำใจที่เห็นคนที่เราชอบไปคบคนอื่น นี่ก็ทำใจอยู่นานเหมือนกันนะที่จะเลิกชอบพี่แวนน่ะ ก็คิดว่าตัวเองจะทำใจได้แล้วพอเขามาทำดีด้วยหน่อยก็ทำให้ทำใจลำบากทุกทีเลย
[งั้นหนึ่งทุ่มเจอกันนะครับ เดี๋ยวพี่ไปรับที่หอเดิมนะ]
“ค่ะ”
ฉันวางสายจากพี่แวนก็วิ่งขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดีทั้งที่เมื่อกี้ยังอารมณ์เสียที่ทะเลาะกับพิราบอยู่เลย เวลาที่เรามีความรักมองอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมดเลยว่ามั้ย
อ้อ ที่พี่แวนบอกว่าหอเดิมน่ะเพราะเขาเคยมาส่งฉันตอนปีหนึ่ง ตอนนั้นฉันรับหน้าที่ทำฉากสแตนเชียร์ของเยอะมากเขาก็เลยอาสามาส่ง ฉันคิดว่าเขาจะลืมไปแล้วซะอีก
ฉันกำลังจะไขกุญแจเข้าห้อง พิราบก็เปิดประตูออกมาจากห้องของเขาพอดี แล้วเดินเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าอ้อนๆ เขาเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วบีบเบาๆ จะมาไม้ไหนอีก เมื่อกี้ยังทำเหมือนโกรธฉันอยู่เลย
“มีอะไร?”
“พอดีมีหนังที่อยากดูน่ะ”
“แล้ว?”
“คืนนี้ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยดิ ฉันอยากให้เธอไปด้วย”
- Writer
