NEXTFRIEND:ออกตัวหวง
2370 Words
ฉันมองหน้าพิราบที่เพิ่งชวนฉันไปดูหนัง เขาคิดอะไรของเขาถึงได้มาชวนฉันไปดูหนังวันนี้ และยังเป็นวันเดียวกับที่พี่แวนชวนฉันแล้วด้วย พิราบมองหน้าฉันทำหน้าอ้อนวอนขอร้องให้ฉันไปดูหนังเป็นเพื่อนเขา เพราะทุกครั้งที่เขาชวนฉันไปทีไรฉันก็มักจะปฏิเสธเขาทุกครั้ง ก็ฉันไม่ชอบดูหนัง เข้าโรงหนังทีไรฉันก็ดูไม่รู้เรื่องเพราะหลับตั้งแต่หนังเริ่มฉายไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วนี่ฉันก็จะต้องปฏิเสธเขาอีกเหรอ
“นะต้องไป ไปดูหนังกับเรานะ”
“…”
“มันเป็นหนังที่ฉันอยากดูมากอ่ะ และอยากให้เธอไปดูเป็นเพื่อนด้วย ไปนะ”
“…”
“หนังเรื่องนี้สนุกจริงๆ มันจะออกจากโรงมันนี้แล้วอ่ะ ถ้าไม่ดูวันนี้ก็ไม่ได้ดูอีกเลย” พิราบพยายามอ้อนให้ฉันไปดูหนังกับเขา นี่ถ้าฉันปฏิเสธออีกเขาก็คงจะเสียความรู้สึกแน่ๆ เพราะฉันไม่เคยไปดูหนังกับเขาเลยไง ก็ถ้าวันนี้พี่แวนไม่ชวนฉันไป ฉันก็อาจจะไปกับพิราบก็ได้ แต่นี่พี่แวนชวนฉันก่อน ฉันก็ต้องไปกับพี่แวนมั้ยอ่ะ นี่ไม่ได้เลือกพี่แวนเพราะฉันชอบเขามาก่อนนะ แต่เป็นเพราะเขามาชวนฉันก่อนไง
“…” ฉันเงียบไปทำให้พิราบทำหน้าผิดหวังทันที เขาคิดว่าว่าถ้าชวนฉันครั้งนี้ฉันจะไม่ปฏิเสธเขาเหมือนทุกครั้ง แต่ฉันก็ปฏิเสธเขาทางสายตาแบบนี้อีก เขาปล่อยมือฉันแล้วยังบอกอีกว่าต่อไปจะไม่ชวนฉันแบบนี้อีกแล้ว
“ไม่อยากไปดูหนังกับฉันสินะ”
“…”
“โอเค รู้แล้วว่าไม่อยากไป”
“…”
“ทีแรกก็คิดว่าเธอจะไม่ปฏิเสธฉันนะ เพราะเธอปฏิเสธฉันทุกครั้งแล้ว งั้นต่อไปฉันจะไม่ชวนเธออีกแล้วกัน” พูดจบเขาก็เดินกลับเข้าห้องไป ฉันเองก็เข้าห้องของตัวเองเหมือนกัน ฉันไม่ได้อยากปฏิเสธพิราบหรอกนะ แต่ฉันเป็นคนไม่ชอบดูหนังเขาเองก็รู้ ที่ฉันยอมไปกับพี่แวนก็เพราะเขาเป็นที่ฉันแอบชอบไง ยอมรับก็ได้ว่าที่ไปกับพี่แวนเป็นเพราะว่าฉันอยากอยู่กับเขา แทนที่พิราบจะเข้าใจฉันแต่กลับมาน้อยใจ เข้าใจนะว่าเขาหวงฉันไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหน แต่ฉันก็อยากใหเขาเข้าใจฉันด้วยเหมือนกันไง ฉันทิ้งตัวลงนอนราบไปกับเตียง เงยหน้ามองเพดานอย่างคิดหนัก แล้วจู่ๆ คำพูดของจี๊ดก็ผุดขึ้นมาทันที
‘แฟนน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าอยากจะมี แต่เพื่อนที่ดีหาที่ไหนไม่ได้หรอกนะต้องตา’
ฉันนึกย้อนไปในอดีตที่พิราบคอยช่วยเหลือฉันมาตลอด เขาเป็นคนที่เอาแต่ใจก็จริงนะ แต่เขาก็ไม่ได้หัวรั้นอะไรขนาดนั้นหรอก เวลาที่เขาโกรธเขาก็จะโวยวายตามประสาคนอารมณ์รุนแรงเท่านั้น แต่เวลาที่เขาอารมณ์ดีเขาก็ตามใจฉันทุกอย่างเลย มีวันหนึ่งที่ฉันอยู่ซ้อมเชียร์เลิกเกือบตีหนึ่ง พิราบก็นั่งเฝ้าฉันที่หน้าคณะเพื่อรอกลับหอพร้อมกัน เขาไม่อยากให้ฉันกลับเองคนเดียวมันอันตราย ไหนจะตอนที่ฉันลืมของไว้ที่ห้อง เขาก็อาสากลับไปเอาของให้ฉันจนทำให้เขาถูกหมายเรียกให้ไปเสียค่าปรับที่ขับรถเร็วเกินกว่ากำหนด และตอนที่เครื่องทำน้ำอุ่นฉันเสียด้วยเขาก็เข้ามาซ่อมให้ และอีกหลายๆ เหตุการณ์ที่เขาคอยช่วยเหลือฉันโดยที่ฉันไม่ได้ร้องขอเขาก็พร้อมที่จะเต็มใจทำให้ฉัน เขายังบอกกับฉันอีกว่าเขาไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้ แม้กระทั่งแม่พ่อของเขา เขาก็ไม่เคยทำให้เลยด้วยซ้ำ แต่ที่ทำให้ฉันเพราะอยากให้ฉันใจอ่อนยอมคบกับเขาสักที
“เห็นว่าชอบอยากกินน้ำส้มคั้นร้านนี้มานานแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไปต่อแถวซิืิ้อให้เลยนะ”
“ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ ร้านนี้คนเยอะมากเลยนะ” ฉันมองน้ำส้มในมือของพิราบ มันเป็นร้านที่มีคนต่อแถวซื้อเยอะมาก มีครั้งหนึ่งที่ฉันเคยไปต่อแถวกว่าจะได้กินรอเป็นชั่วโมงเลยนะ
“ก็อยากทำให้อ่ะ และอยากทำให้เธอคนเดียวด้วย”
“อืม ยังไงก็ขอบใจนะ แต่วันหลังไม่ต้องเหนื่อยไปซื้อให้ฉันหรอก”
“ได้ไงล่ะ ในเมื่อเมียในอนาคตอยากกินก็ทำให้ได้หรือเปล่า”
ฉันก็รู้นะว่าพิราบน่ะดีกับฉันมาตลอดไม่เคยคิดร้ายกับฉัน แต่เข้าใจมั้ยว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ ที่จริงฉันก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองจากพิราบหรอกนะ แต่ฉันอยากให้เขาเป็นคนที่ใจเย็นกว่านี้ ทำอะไรก็อยากให้ใช้สติไม่ใช่ใช้แต่กำลัง แล้วคิดว่าความคิดของตัวเองถูกต้องที่สุดเพราะบางครั้งความคิดของเขาอาจจะไม่ถูกต้องเสมอไปก็ได้ แล้วตอนนี้ฉันก็โดนเขาโกรธไปแล้วไง เชื่อมั้ยถ้าฉันไม่ไปง้อเขายังไงเขาก็จะหายโกรธเองนั่นแหละ แต่ฉันก็ไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้ไง ถ้าเขาน้อยใจฉันอยู่แบบนี้แล้วฉันจะดูหนังกับพี่แวนสนุกได้ยังไง ที่ฉันต้องแคร์ความรู้สึกของพิราบมากขนาดนี้เพราะเราสนิทกันมานานมาก และเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของฉันมากๆ ด้วย ถึงแม้จะชอบทำให้ฉันหงุดหงิดก็เหอะ
“ชอบเวลาเธอยิ้มนะต้องตา เพราะมันทำให้ฉันมองว่าโลกนี้มันสดใสมากเลยล่ะ”
“นายพูดเหมือนตัวเองมีเรื่องไม่สบายใจเลยนะ”
“อืม ก็มีแหละ”
“งั้นเล่าให้ฉันฟังก็ได้นะ เดี๋ยวเป็นที่ระบายให้”
“ไม่อ่ะ ฉันไม่อยากให้เธอไม่สบายใจเหมือนฉัน เพราะงั้นอะไรที่มันไม่ดีฉันขอเก็บไว้เองดีกว่า”
“…”
“และถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีเรื่องไม่สบายใจหรือเสียใจ ฉันเองก็อยากจะเป็นคนที่เจ็บแทนเธอนะต้องตา”
ฉันหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียงตอนนี้หกโมงเย็นแล้ว อีกแค่ชั่วโมงเดียวพี่แวนก็จะมารับฉันแล้ว ฉันเด้งตัวลุกขึ้นจะไปเปลี่ยนเสื้อ แต่แล้วก็มีของสิ่งหนึ่งหล่นออกมาจากกระเป๋าของฉัน ฉันหยิบมันขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นตั๋วหนังสองใบ ฉันมองตั๋วหนังอยู่สักพักก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่เอามันมาใส่ในกระเป๋าฉันก็คือพิราบ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเอามันใส่กระเป๋าฉันตอนไหน เห็นแบบนี้แล้วมันก็ทำให้ฉันตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น ฉันเดินไปเคาะประตูห้องพิราบทันที เขาเปิดตูให้ฉันแววตาเขาที่มองฉันเย็นชามาก รู้แหละว่าโกรธที่ฉันไม่ยอมไปดูหนังกับเขา และที่มันหล่นออกมาจากกระเป๋าฉันไม่ได้มีแค่ตั๋วหนังหรอกนะ แต่มันยังมีกระดาษโน้ตที่เขาเขียนถึงฉันด้วย
อยากมีโมเมนท์นั่งจับมือดูหนังกับแฟน
“ทำหน้าเหมือนไม่อยากไปดูหนังกับฉันเลยนะพิราบ” ฉันพูดยิ้มๆ คนตรงหน้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าตกใจเหมือนไม่คิดว่าฉันจะยอมไปดูหนังกับเขา จริงอยู่ที่ฉันอยากไปดูหนังกับพี่แวน แต่พอมาคิดอีกทีพิราบเป็นคนชวนฉันก่อนเพราะเขาเอาตั๋วหนังมาใส่ในกระเป๋าก่อนที่พี่แวนจะโทรมาชวนฉัน เพราะงั้นฉันก็ต้องเลือกพิราบสิ
“จะไปดูหนังกับฉันจริงเหรอ?” พิราบฉีกยิ้มกว้างกระโดดเข้ามากอดฉันแน่น การที่เขาดีใจหนักขนาดนี้ไม่แปลกหรอก เพราะทุกครั้งที่เขาชวนฉันดูหนังฉันก็ไม่เคยไปกับเขาเลยไง บางทีการที่ยอมทำตามใจเขาดูบ้างก็อาจจะทำให้เขาเปลี่ยนนิสัยจากคนหัวร้อนเป็นใจเย็นขึ้นก็ได้
“อืม แล้วจะไปหรือเปล่า?”
“ไปครับ เมียชวนแบบนี้ไม่ไปได้ไง”
“ถ้าพูดแบบนี้อีกจะไม่ไปจริงๆ ด้วย”
“โอเคๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ ก็ฉันดีใจไงที่เธอยอมที่จะไปดูหนังกับฉันแล้ว”
“จริงๆ ก็ไม่ได้อยากไปหรอกนายเองก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ชอบเข้าโรงหนังอ่ะ”
“ก็รู้ แต่ฉันก็อยากจะมีเพื่อนไปดูไง”
ฉันกลับเข้ามาในห้องก่อนจะโทรหาพี่แวนทันทีเพื่อที่จะขอโทษเขาที่ไม่สามารถไปดูหนังกับเขาได้แล้ว เขาเองก็เข้าใจและไม่ได้ต่อว่าอะไรฉันที่รับปากแล้วสุดท้ายไม่ไป
“พี่แวนคะต้องตาต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไปไม่ได้”
[ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจว่าเราต้องไปกับเพื่อน]
“ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ เอาไว้โอกาสหน้าต้องตาไม่ปฏิเสธแน่ค่ะ”
[ได้ครับ]
จะว่าไปก็เสียดายเหมือนกันนะที่ตัวเองไม่ได้ไปกับพี่แวนน่ะ ถ้าเลือกได้ฉันก็อยากไปกับพี่แวนนะ แต่ฉันทำไม่ได้จริงๆ ฉันทำร้ายจิตใจพิราบมาเยอะแล้ว ปฏิเสธเขาแทบจะทุกอย่างที่เขาชวน แต่ที่ทำแบบนั้นเพราะฉันมีเหตุผลของฉันเหมือนกันนะ ฉันแค่ไม่อยากให้ความหวังพิราบไง ไม่อยากให้เขาคิดว่าฉันมีใจให้เขา ถ้ายอมเขาทุกเรื่องเขาก็จะได้ใจ มันก็ต้องมีบ้างที่ขัดใจเขาเพื่อให้เขารู้ว่าไม่มีอะไรที่ได้ดั่งใจเขาไปหมดทุกอย่าง และถ้าเขารักฉันจริงๆ เขาก็ต้องพยายามให้มากกว่านี้ ถ้าเขายอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อฉันได้ ก็ไม่แน่นะฉันอาจจะยอมคบกับเขาก็ได้ แต่ครั้งนี้ฉันยอมให้เขาครั้งหนึ่งแล้วกัน เพราะเขาก็ยอมฉันมาหลายครั้งแล้ว
ฉันกับพิราบมาที่โรงหนัง เขาเดินไปซื้อน้ำกับขนม ส่วนฉันก็ยืนรอเขาที่ทางเข้าแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นพี่แวนเดินเข้ามาในโรงหนังพอดี แต่เขาไม่ได้มากับแฟนแต่มากับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาโอบไหล่เธอเอาไว้ด้วย พอเขาเห็นฉันเขาก็รีบปล่อยมือจากไหล่เธอทันทีแล้วเดินเข้ามาหาฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอฉันบอกว่าไปดูหนังกับเขาไม่ได้เขาก็หาคนใหม่มาแทนทันทีเลย แล้วนี่แฟนเขารู้หรือเปล่าว่าเขามากับผู้หญิงคนอื่น
รู้มั้ยว่าฉันปฏิเสธพี่แวนยังไง ฉันบอกความจริงกับเขาว่าเพื่อนฉันนัดดูหนังก่อนเขาแล้ว เพราะเพื่อนฉันซื้อตั๋วหนังมาเซอร์ไพรส์ฉัน ฉันก็เลยต้องยกเลิกการไปดูหนังกับเขา ฉันเลยไม่ได้ตกใจที่เราบังเอิญมาเจอกันที่นี่ไง ตอนนั้นเขาบอกฉันว่าจะนั่งดูหนังคนเดียวก็ได้แต่ดูท่าว่าคงไม่ได้ดูคนเดียวแล้วล่ะ ฉันแอบผิดหวังในตัวพี่แวนนิดหน่อยที่เขาทำแบบนี้ ถ้าเกิดว่าฉันเป็นแฟนเขาฉันก็คงเสียใจมากเลยนะที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาดูหนังแทนที่จะพาแฟนมาดู การที่เห็นแบบนี้มันก็ดีแล้วล่ะ เพราะมันจะทำให้ฉันได้ทำใจตัดเขาได้ง่ายขึ้นด้วย จะได้ไม่ต้องมาเสียใจพร่ำเพรื่อ
“อ้าวต้องตา”
“พี่แวน”
“บังเอิญจังนะครับที่เรามาเจอกันที่นี่ ต้องตาครับนี่กี้น้องสาวพี่เอง” พี่แวนแนะนำฉันให้รู้จักกับผู้หญิงที่เขาพามาดูหนังด้วย น้องสาวเหรอแต่เมื่อกี้เขาโอบไหล่เธอเหมือนเป็นมากกว่าน้องสาวนะ เธอยิ้มทักทายฉัน ฉันก็เลยต้องยิ้มตอบกลับไป ไม่นานพิราบก็เดินมาหาฉันแล้วยื่นถังป๊อปคอร์นให้ฉันถือเอาไว้ พี่แวนหันไปมองหน้าพิราบที่จ้องหน้าเขากลับไปเหมือนกัน แต่พี่แวนก็ยิ้มทักทายพิราบเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แต่คนของฉันนี่สิทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาเฉยเลย
“ไปกันได้ยังอ่ะต้องตา หนังจะเริ่มฉายแล้วนะ”
“ดูเพื่อนต้องตาจะหวงต้องตากับพี่นะครับ”
“ไม่ใช่แค่พี่หรอกผู้ชายทุกคนก็หวง เนี่ยคนของพิราบเว้ย” พิราบกระแทกเสียงพูดกับพี่แวนทำให้ฉันจูงมือเขาเข้าโรงหนังมาทันทีเพราะไม่อยากให้มีเรื่องกัน พี่แวนก็แค่ทักทายพูดแซวเป็นธรรมดาอยู่แล้ว นี่อะไรไปอารมณ์ไม่ดีใส่เขาเฉยเลย นิสัยไม่ดีจริงๆ เลยนะ พิราบมองหน้าฉันแล้วถามทันทีว่าแอบนัดพี่แวนมาหรือเปล่า เขาจะบ้าหรือไงฉันจะไปนัดพี่แวนได้ยังไง เขาเองก็เห็นว่าพี่แวนไม่ได้มาคนเดียวแต่เขาพาผู้หญิงมาด้วย ก็ถ้าจะนัดเจอกันจริงๆ อ่ะนะฉันไม่มาดูหนังกับเขาหรอก ฉันมาดูหนังกับพี่แวนสองต่อสองไม่ดีกว่าเหรอ “แม่งโคตรไม่ชอบขี้หน้ามันเลยว่ะไอ่ห่านั้นน่ะ”
“แล้วพี่แวนไปทำอะไรให้นายถึงไม่ชอบเขาน่ะ”
“เห็นหน้ามันก็ไม่ชอบแล้ว แม่งโคตรไม่จริงใจเลย สู้คบคนอย่างฉันยังดีกว่าไปคบคนอย่างมันอีก”
“เหรอ?”
- Writer
