NEXT FRIEND เพื่อนข้างห้อง

NEXTFRIEND04:น้อยใจเพื่อน

NEXT FRIEND 04

*************************************

[PHIRAB : SAID]

ผมเงยหน้ามองต้องตาที่หลบตาผมทันทีที่โดนผมจับได้ ที่จริงผมก็ไม่มีสิทธิ์เหี้ยไรไปโกรธเธอหรอก เพราะเราเป็นแค่เพื่อนข้างห้องกันเท่านั้น นี่ถ้าพ่อแม่เราไม่รู้จักกันเธอก็คงไม่อยากคบกับผมเป็นเพื่อนหรอก เพราะผมชอบแกล้งเธอบ่อยๆ ไหนจะชอบบังคับให้เธอไปไหนมาไหนกับผมด้วย และที่สำคัญที่ทำให้เธอโกรธผม ก็คือการที่ผมไปหาเรื่องผู้ชายทุกคนที่มาจีบเธอ แต่ที่ผมต้องทำอย่างนั้นเพราะอยากตัดไฟตั้งแต่ต้นลม กูแม่งจีบของกูอยู่ดีๆ แต่เสือกมีหมาคาบไปแดกแบบนี้กูควรอยู่เฉยป่ะล่ะ

นี่ก็จีบเธอมานานล่ะแต่เธอไม่มีทีท่าว่าจะชอบผมตอบเลย ไม่ว่าจะอ่อยท่าไหนเธอแม่งก็ไม่สนใจ รู้แหละว่าเธอมีคนที่เธอแอบชอบอยู่แล้ว แต่มันก็มีแฟนไปแล้วป่ะ เพราะงั้นเธอเองก็ควรจะมีแฟนเหมือนกัน และคนที่จะเป็นแฟนเธอได้ก็คือผมคนเดียวเท่านั้น ถ้าผมไม่ได้เป็นแฟนเธอผู้ชายเหี้ยที่ไหนก็ต้องไม่ได้เป็นเหมือนกัน อย่างที่ผมบอกว่าผมจะไม่ยอมเสียเธอไปไหนแน่ เธอจะต้องเป็นของผม ไม่ว่าเธอจะชอบผมหรือไม่ชอบก็แล้วแต่ ผมไม่สนใจ เพราะยังไงแล้วผมก็ต้องเอาเธอเป็นเมียให้ได้ จากสถานะคำว่าเพื่อนข้างห้อง กูจะเลื่อนขั้นเป็นผัวให้ได้ อีกไม่นานหรอกต้องตาจะต้องเป็นของผม ที่พูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าผมจะข่มเหงเธอนะ เห็นผมชอบหาเรื่องคนอื่นแต่ผมก็ไม่ได้ขืนใจผู้หญิงคนไหนเลยนะเว้ย อีกอย่างผมก็มองแต่ต้องตามาคนเดียว ไม่เคยบอกผู้หญิงคนอืี่นเลย อาจจะมีเข้ามาบ้างเพื่อคบคั่นเวลา แต่สุดท้ายก็เลิกกันไปเพราะมันไม่ใช่

“ถึงขั้นเมมว่าเป็นพ่อเลยเหรอ?”

“ก็…” ต้องตาเงยหน้ามามองผมเหมือนอยากจะพูดแต่สุดท้ายก็ไม่พูด เพราะเธอคงรู้ว่าพูดอะไรมาผมก็คงไม่ฟังอยู่ดี ก็ใช่ไง การที่เธอทำแบบนี้มันทำให้ผมเสียความรู้สึกเหมือนกันนะเว้ย เหมือนเธอไม่อยากให้ผมเข้าไปก้าวก่ายเรื่อของเธอมากเกินไป เอาตรงๆ เลยป่ะ ผมไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอหรอกนะ เวลาเธออยากอยู่กับเพื่อนผมก็ให้อยู่ไง เวลาที่เธอทำงานรืออยากอยู่คนเดียวผมก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวาย แต่ถ้าเป็นเรื่องผู้ชายผมปล่อยไปไม่ได้จริงๆ ว่ะ เพราะถ้าผมไม่ยุ่งผู้ชายคนอื่นก็คาบไปแดกก่อนไง แล้วแบบนี้ผมควรจะอยู่เฉยแล้วเสียเธอไปหรือเปล่า

“ทำแบบนี้ไม่คิดว่าฉันจะเสียใจมากไง”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”

“แบบนี้คือไม่ได้ทำอะไรผิดงั้น?”

“แล้วมันไม่จริงหรือไง นายมันชอบขี้โวยวายอ่ะถ้าเกิดว่านายรู้ว่าผู้ชายโทรมาหาฉันนายก็จะโวยวาย ฉันก็แค่ไม่อยากให้นายหัวร้อน”

“จะบอกว่าเป็นห่วงความรู้สึกของฉันว่างั้นเหอะ?”

“อืม”

ผมกับต้องตารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เล่นด้วยกันตั้งแต่อนุบาลและผมก็ชอบโดนเพื่อนรังแกบ่อยๆเพราะดันไปชอบเพื่อนผู้หญิงในห้องเรียนแต่เธอไม่ได้ชอบผมตอบแถมยังไปฟ้องหัวหน้าห้องที่ชอบแกล้งเพื่อนในห้องอีกต่างหาก แต่ก็ได้ต้องตาที่เข้ามาช่วยทุกครั้ง หลังจากนั้นผมก็เริ่มชอบเธอตั้งแต่นั้นมา คิดดูแล้วกันว่ากูแม่งชอบเธอมานานแค่ไหน แต่ตอนนั้นยังเด็กไงก็เลยไม่กล้าบอก ผมเริ่มมาแสดงออกว่าชอบเธอให้เธอได้รู้ก็ตอนเข้ามหาลัยนี่แหละ นี่ก็อ่อยมาเกือบสองปีแล้วนะเธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะอะไรกับผมเลยไง ผมก็เลยต้องใช้วิธีแม่งหาเรื่องผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบเธอเพื่อไม่เปิดโอกาสให้เธอได้คุยกับใคร เธอจะได้ไม่ต้องไปสนใจใครนอกจากผม แต่การที่ผมทำแบบนี้มันกลับทำให้เธอไม่ชอบใจ แต่แล้วไงวะกูแม่งไม่มีทางเลือก ก็ถ้าเธอยอมคบกับผมแค่นั้นก็จบแล้ว ผมบอกเธอหลายครั้งแล้วนะว่าผมขี้หวง และหวงหนักมาก ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของผม และตอนนี้เธอก็เป็นคนของผมต่อให้จะไม่อยากเป็นก็ตาม อีกอย่างถ้าผมอยากได้อะไรผมก็ต้องได้ ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนผมก็จะเอามาเป็นของผมให้ได้ กูชอบมาตั้งนานแม่งโดนแย่งไปก็เสียหมาแย่ดิ

ที่จริงก็มีผู้หญิงเข้าหาผมเยอะเหมือนกันนะแต่ผมไม่ได้มีใจให้ใครเป็นพิเศษนอกจากต้องตา ไอ้ที่เข้ามาแล้วผมพาไปกินข้าวไปไหนมาไหนด้วยกันก็แค่รุ่นน้องเท่านั้นไม่ได้ให้ความหวังอะไรเลย ผมก็แค่พาไปกินข้าวแล้วบอกว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากกว่ารุ่นน้องเลย มีอยู่วันหนึ่งที่ต้องตามาเห็นผมพารุ่นน้องไปกินข้าวด้วยกันสองคน เธอมองหน้าผมเหมือนผมเป็นผู้ชายคบมั่วไปเรื่อย กูจะบอกอะไรให้กูไม่ใช่ผู้ชายสำส่อนเว้ย แต่ก็ยอมรับว่าผมเองก็มีเคยมีอะไรกับผู้หญิงมาเหมือนกัน แต่ตอนนั้นมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบและตอนนี้เธอคนนั้นก็หายไปแล้ว ได้ข่าวอีกทีก็มีผัวไปแล้วด้วย พอเริ่มจีบต้องตาแบบจริงจังผมก็ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาอีกเลย อย่างที่บอกว่าผมจริงจังกับเธอแค่คนเดียวไง และอยากได้เธอแค่คนเดียวด้วยเว้ย ส่วนผู้หญิงคนอื่นที่เข้าหาผมน่ะผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ไอ้ที่เข้าหาผมเพราะรู้ว่าผมเป็นลูกของพ่อโฟร์ที่เป็นหมอศัลยกรรมที่เปิดอยู่สิบกว่าสาขาทั่วประเทศไง นี่ถ้าไม่ได้รู้จักนามสนุกผมพวกเธอก็ไม่ได้สนใจห่าไรผมหรอก ถ้าพูดถึงหน้าตาผมก็ได้พ่อมาเยอะแต่ก็มีผู้ชายหลายคนที่หน้าตาดีกว่าผม ผมก็เลยไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนั้นเท่านั้น

“ฉันไม่อยากให้ไปหาเรื่องคนอื่นอ่ะ”

“เหรอ เหมือนจะเป็นห่วงแต่ความจริงคือไม่อยากให้ฉันไปหาเรื่องผู้ชายของเธอว่างั้น?”

“แล้วมันใช่เรื่องที่นายจะมามองหน้าหาเรื่องฉันแบบนี้หรือเปล่าพิราบ”

“เราบอกเธอแล้วไงว่าเราหวงเธอมากอ่ะต้องตา”

“รู้แล้วว่าหวง แต่เพราะนายมันชอบหาเรื่องคนอื่นฉันก็เลยต้องทำแบบนี้”

ผมน่ะไม่ได้โหดหรือเถื่อนอย่างที่หลายคนเข้าใจหรอก แต่ที่ต้องทำแบบนี้เพื่อข่มศัตรูเอาไว้เท่านั้น และทำให้ต้องตารู้ว่าถ้าเธอคบกับผม ผมสามารถดูแลเธอได้ไม่ยอมให้ใครได้มารังแกเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมทำสักอย่าง เพราะสายตาของเธอตอนนี้มองผมเป็นเพื่อนข้างห้องที่เถื่อนถ่อยไปแล้ว ช่างแม่งเหอะ อยากจะมองยังไงก็มองผมไม่ได้สนใจแล้วล่ะ เพราะผมก็เป็นแบบนี้ในสายตาของเธอมาตั้งนานแล้ว เป็นคนเหี้ยอีกสักทีก็คงไม่เป็นไร เพราะผมเชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะต้องเสร็จผมอย่างแน่นอน

กูแม่งจะเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนข้างห้องเป็นผัวห้องเดียวกับเธอให้ได้คอยดู ผมมักจะพูดประโยคนี้กับต้องตาตลอดจนเธอจำฝังใจไปแล้วมั้ง ผมมั่นใจว่าอีกไม่นานเธอจะต้องกลายเป็นเมียผมแน่ๆ เพราะถ้าจีบดีๆ แล้วยังไม่สนใจผมก็คงต้องใจร้ายกับเธอแล้วล่ะ เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้จะมีคู่แข่งเข้ามาเยอะเหมือนกัน รุ่นน้องของเธอเมื่อกี้ผมมองตามันผมก็รู้แล้วว่ามันกำลังคิดอะไรกับเธออยู่ แล้วไอ้รุ่นพี่ของเธอเหมือนกันที่บอกว่ามีแฟนแล้วก็ยังโทรมาอ่อยต้องตาตลอดเหมือนมันรู้ว่าต้องตาแอบชอบมันก็เลยอยากคุยด้วยล่ะมั้ง ไม่งั้นมันไม่โทรมาหรอก พอพูดเรื่องนี้แล้วก็ของขึ้นเลยว่ะ ทำไมคนดีๆ อย่างผมเธอแม่งไม่รักวะ หรือว่าคำว่าเพื่อนมันทำให้เธอไม่อยากรักผม พ่อกับแม่ผมก็เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาก่อนนะถึงได้มีผมน่ะ

ผมมองหน้าต้องตาที่มองหน้าผมกลับมาก่อนที่มือถือของเธอมันจะดังขึ้นมาอีกครั้ง ดูท่าว่ารุ่นพี่คนนี้ของเธอจะอยากคุยกับเธอมากเลยนะถึงได้โทรหาไม่หยุดแบบนี้ แล้วนี่กูควรจะรู้สึกยังไงดีวะ เบอร์ที่ขึ้นชื่อว่าพ่อแบบนี้กูแม่งหัวร้อนเลย ก็รู้ว่าตัวเองทำตัวให้เธอไม่ไว้ใจ แต่จะให้ผมทำยังไงได้ในเมื่อผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วและเธอเองก็รู้ดีด้วย แต่การที่เธอเมมเบอร์รุ่นพี่เป็นชื่อพ่อ กูแม่งโคตรเจ็บ

“ถ้าอยากรับ รับได้นะอนุญาต” ผมกัดฟันพูดกับคนตัวเล็กที่นั่งจ้องมือถือตัวเองที่ยังคงดังอยู่อย่างนั้น เธอเงยหน้ามองผมก่อนจะตัดสินใจเก็บมือถือเข้ากระเป๋าไปเหมือนไม่อยากรับต่อหน้าผม หรือไม่ก็กลัวว่าผมจะตะโกนเข้าไปในสายทำให้รุ่นพี่ของเธอไม่พอใจก็ได้ เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะดูไม่ออก เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วเธอเป็นคนยังไงทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ ผมแสยะยิ้มมุมปากไม่ได้พูดอะไรต่อ ต้องตามองหน้าผม เธอเม้มปากเหมือนอยากจะพูดกับผมแต่ก็เงียบไปก่อนที่พนักงานจะเดินมาเสิร์ฟไอศกรีมที่เธอเป็นคนสั่ง ผมมองถ้วยไอศกรีมรสช็อกโกแลตคาราเมลที่เราชอบกิน เราไม่ได้มากินที่นี่นานมากแล้ว เกือบจะเป็นปีเลยก็ว่าได้แต่เธอก็ยังจำได้ว่าเราสองคนชอบกินรสเดียวกัน เพราะแบบนี้ไงมันถึงทำให้ผมหลงรักผู้หญิงตรงหน้าคนนี้มาก เธอเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดยิบย่อยได้ดีมาก เมื่อเดือนก่อนผมไม่สบายไปเรียนไม่ได้และไม่สามารถไปส่งเธอได้ เธอก็แวะซื้อโจ๊กกับยามาให้ผมตอนช่วงบ่ายทั้งที่ตัวเองก็มีเรียนแต่ก็ยังแวะเอามาให้ผม ทำให้เข้าเรียนไม่ทันด้วยซ้ำ เมื่อปีที่แล้วรับน้องคณะวิศวะ ผมรับน้องเลิกเกือบตีสองเธอก็เอาแต่โทรตามให้ผมกลับห้องจนสายแทบไหม้ เมื่อเห็นว่าห้องของผมไม่ได้เปิดไฟ เพราะการกระทำที่ดูอ่อนโยนและใส่ใจผมแบบนี้ไงมันเลยทำให้ผมแม่งโคตรหลงเธอเลย แต่ก็รู้นะว่าเธอไม่ได้คิดอะไรที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพราะผมเป็นเพื่อนเท่านั้น เธอไม่ได้ใส่ใจผมแค่คนเดียวไงเธอแม่งยังใส่ใจคนรอบข้างอีกด้วย มันก็เลยทำให้ผมต้องหึงหวงเธอและเริ่มหวงโหดหนักมากขึ้นเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบผมแต่ชอบรุ่นพี่อีกคน ทีแรกผมก็คิดว่าเธอชอบผมนะ แต่ที่ไหนได้วะเธอแม่งเล่นแสนดีกับทุกคนเลยว่ะ ที่เธอดูแลผมตอนที่ไม่สบายเพราะความเป็นเพื่อนเท่านั้น ตอนที่เพื่อนเธอไม่สบายเธอก็ดูแลเหมือนที่ดูแลผม ผมก็เลยรู้ไงว่าเธอแม่งไม่ได้คิดห่าไรกับผมเลย “ทำไมไม่รับล่ะก็อนุญาตให้รับแล้วนี่”

“อย่าหาเรื่องได้มั้ย?”

“หาเรื่องอะไร นี่แม่งโคตรใจกว้างเลยนะเว้ยที่ยอมให้เธอรับสายผู้ชายต่อหน้าฉันอ่ะ”

“นี่นายโกรธอะไรฉันอ่ะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะพิราบ?” เออ ไม่ได้ทำห่าไรหรอกเธอน่ะ ไอ้ที่ทำให้ผมหวงนี่ไม่ผิดเลยมั้ง ก็รู้อยู่ว่าผมแม่งหวงเธอหนักมากแค่ไหนแต่ก็ยังมาทำให้กูหวงหนักกว่าเดิม รู้แหละว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เธอก็รู้มาตลอดว่าผมไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนเหมือนที่เธอคิด กูก็อ่อยแม่งอยู่ทุกวันแต่ยังทำให้โมโหกับเรื่องผู้ชาย ต้องตาไม่ใช่ผู้หญิงที่คบใครง่ายๆ ผมรู้ว่าผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอน่ะเธอไม่ได้ชอบพวกมันหรอก แต่ผมก็ไม่อยากให้คนพวกนั้นมันมายุ่งกับเธอ ไม่ว่าจะเป็นใครผมก็ไม่อยากให้พวกมันมายุ่งกับคนของผมเหมือนกัน นี่ก็เริ่มคิดว่าตัวเองแม่งหวงเพื่อนโหดเกินไปแล้วหรือเปล่า ถ้าเธอไม่ทำตัวน่าหวงผมก็คงไม่หวงหนักขนาดนี้หรอก ผมจ้องหน้าต้องตาเคืองๆ ก็ให้มันรู้ไปดิว่าเธอจะไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร “โกรธเรื่องที่ฉันเมมเบอร์พี่แวนเป็นชื่อพ่อน่ะเหรอ?”

“...”

“ก็นายอ่ะมันนิสัยไม่ดีไง ถ้ารู้ว่าผู้ชายคนอื่นโทรมาหาฉันก็ชอบโวยวาย ก็ไม่อยากทำให้นายโมโหก็เลยต้องทำแบบนี้ เห็นมั้ยฉันห่วงความรู้สึกนายนะพิราบ” ต้องตาพยายามอธิบายให้ผมฟังว่าทำไมเธอถึงต้องทำอย่างนั้น เชื่อป่ะว่าไอ้คำพูดของเธอน่ะผมไม่เชื่อหรอก ที่ผ่านมาเธอไม่ได้เป็นห่วงความรู้สึกผมขนาดนั้น เพราะถ้าเธอห่วงความรู้สึกผมจริงๆ เธอตอบรับเป็นเมียผมนานแล้ว ไม่ปล่อยให้กูแม่งอ่อยนานขนาดนี้หรอกว่ะ

“เป็นห่วงความรู้สึกงั้นเหรอ?”

“…”

“เธอแม่งไม่เคยรับรู้ความรู้สึกฉันหรอกต้องตา”

“…”

“ถ้าเธอห่วงความรู้สึกฉันจริงๆ เธอยอมเป็นเมียฉันแล้วเว้ย”

[PHIRAB : SAID END]