ภูเก็ตหวานมาก
2077 Words
“ฝากยัยหนูดาวไว้กับคุณแม่สักอาทิตย์นะคะ…ดูเหมือนพี่ธีร์จะเบื่อๆ รินพาพี่ธีร์ไปพักผ่อนที่ภูเก็ตสักอาทิตย์หนูดาวยังเล็กเกินไป…ที่จะไปด้วยได้ คนป่วยด้วย เด็กอ่อนด้วยรินไม่ไหวจริงๆ …รบกวนคุณแม่สักพักนะคะ”
น้ำรินเอาลูกสาวมาฝากผู้เป็นย่าเนื่องจากเธอจะพาธีรภัทรไปพักผ่อนต่างจังหวัดสักพัก ธีรภัทรดูเบื่อๆ กับการอยู่บ้าน คุณหมอแนะนำให้เปลี่ยนสถานณ์ที่บ้าง เผื่อเขาจะจำอะไรขึ้นมาบ้าง เธอตั้งใจจะพาเขาไปพักที่โรงแรม ที่ครอบครัวเธอกับเขาเคยไปเที่ยวกันบ่อยสมัยเธอยังเด็กๆ
“รบกวนอะไรกันจ้ะ…หนูริน…หนูดาวก็หลานแม่เหมือนกัน..ดีเสียอีกแม่จะได้ไม่เหงา..ใช่มั้ยคะหลานย่า…มาหาย่ามาเร็ว”
คุณวิภาผู้เป็นมารดาของธีรภัทรแสดงอาการดีใจมากเมื่อน้ำรินเอาหลานมาฝากดูแล…จริงๆ แล้วหญิงสาวจะเอาไปฝากผู้เป็นมารดาตัวเอง..แต่เธอรู้สึกว่า..หนูดาวไม่ค่อยได้เจอคุณย่าเท่าไหร่ เลยอยากให้หลานย่าได้อยู่ด้วยกันบ้าง
❤❤❤
ภูเก็ต



หาดป่าตองภูเก็ต ภาพโดยเพื่อนไรท์เอง
น้ำรินในชุดเดรสยาวสายเดี่ยวสีขาวพาธีรภัทรออกมาเดินเล่นที่ริมชายหาด เธอพาเขามาพักแถวๆ ป่าตองภูเก็ต ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะไปนิด ดีเหมือนกัน เขาจะได้ออกมาเจอผู้คนบ้าง อยู่แต่บ้านคงจะเบื่อมากๆ
“พี่ครับๆ ช่วยซื้อดอกไม้ผมหน่อยได้มั้ย?” เด็กชายตัวน้อยอายุประมาน 8-9 ขวบเดินถือตะกร้าใส่ดอกไม้มาขายที่ริมชายหาดกำลังตื้อธีรภัทรให้ซื้อดอกไม้อยู่ ชายหนุ่มนั่งลงเลือกดอกไม้ในตะกร้า…น้ำรินนึกในใจถ้าเป็นธีรภัทรคนเก่า เขาคงไม่พอใจแน่นอนถ้าเจออะไรแบบนี้ แต่ภาพที่เธอเห็นตรงหน้าคือชายหนุ่มที่กำลังมองเด็กตรงหน้าด้วยสายตาที่อบอุ่นก่อนจะลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ เขาหยิบดอกกุหลาบมา2-3ดอกก่อนจะยื่นแบงค์สีเทาให้ไป เด็กน้อยดีใจขอบคุณเขาใหญ่
“อ่ะ..ให้คุณครับ…ไหนๆ ก็ซื้อมาแล้ว”
เขายื่นดอกไม้ให้หญิงสาวด้วยความประหม่าและมีอาการเขินหน่อยๆ เหมือนกับเขาไม่เคยจีบผู้หญิง หญิงสาวยิ้มหวานให้เขาก่อนจะรับดอกกุหลาบมาหอม เขาหน้าแดงหลบสายตาหญิงสาว
“ขอบคุณนะคะ….สามี”
เธอแกล้งเรียกเขาว่าสามี…ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบใจที่เธอมักจะทำตัวประเจิดประเจ้อมากไปก็เถอะ ก็เขาเป็นสามีเธอจริงๆ นี่นา เธอยืนมองชายหนุ่มที่กำลังถือกล้องถ่ายรูปถ่ายวิวตรงนั้นตรงนี้ ดูแล้วเขาน่าจะมีความสุขที่ได้มาเที่ยวเปิดหูเปิดตาแบบนี้ เธอคิดไม่ผิดจริงๆ ที่พาเขามา ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ๊ดแขนยาวสีขาว กางเกงขาสั้นสีขาว ใส่แว่นตากันแดด หมวกสีขาว ขับผิวที่ขาวอยู่แล้วให้ดูขาวออร่าดูเด่นไปอีก เธอยืนมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่หลงไหลและมีความสุขที่เห็นเขามีความสุข
❤❤❤
ยามค่ำคืนที่โรงแรม5ดาวป่าตอง
“พี่ธีร์คะ…ออกไปเที่ยวกันมั้ยคะ ดูน่าสนุกดีนร้าา?”
หญิงสาวหันไปชวนชายหนุ่ม ที่ตอนนี้นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนอย่างตั้งใจ เธอนึกหงุดหงิดเขาอยู่ในใจ หนังสือของเขาตอนนี้ดูท่าจะมีค่าและน่าสนใจกว่าเธอนัก โรคความจำเสื่อมแต่อ่านหนังสือได้ดีเลยทีเดียวหญิงสาวนึกประชดประชันเขาอยู่ในใจ
“ไม่อ่ะครับ…วันนี้นอนเถอะ..ดึกแล้ว”
พูดเสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอนเลย ไม่สนใจเธอแม้แต่นิดเดียว หญิงสาวเดินมาจากระเบียงห้องเข้ามาล้มตัวลงนอนข้างๆ เขาหมดสนุกไปเหมือนกัน คิดแล้วก็เริ่มจะปวดใจกับอาการเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขานัก
หญิงสาวรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที…เหมือนกับชายหนุ่มกำลังโอบกอดเธออยู่ เธอยิ้มออกมา นี่เขาละเมอหรือว่าความจำเขากลับมาแล้ว ปกติเขานอนแทบจะไม่โดนตัวเธอเลยแม้แต่นิด หญิงสาวพลิกตัวมาหาเขา ดวงตาที่ลึกล้ำสุดจะหยั่งของเขากำลังจับจ้องใบหน้างามซึ้งของเธออยู่
“ขะ…ขอโทษครับที่ทำให้ตื่น…ผมแค่..แค่อยากกอดคุณ!”
ชายหนุ่มกำลังจะพลิกตัวกลับ หญิงสาวรีบคล้องคอเขาไว้
“อยากจูบด้วยมั้ยคะ..”
หญิงสาวไม่รอเขาตอบเลื่อนริมฝีบางไปประทับที่ริมฝีปากของเขาทันที…หญิงสาวหลับตาพริ้ม…เพราะเนิ่นนานเหลือเกินที่เธอห่างหายจากเซ็กส์ ยังคงรู้สึกเก้อเขินเขา ทำได้แค่แตะๆ เธอจึงถอนริมฝีปากออกมาเสียเอง
“รินขอโทษค่ะ…..”
ชายหนุ่มคว้าตวัดเอวบางไปกอด เขาประทับรอยจูบลงมาซ้ำที่กลีบบางของเธอ เสมือนจะยับยั้งอารมณ์ที่สะกดกลั้นเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว
“พี่ธีร์….”
เธอเรียกเขาเบาๆ ในใจ สัมผัสนี้เหมือนเขาชัดๆ ก่อนจะผละออกมาจากอ้อมกอดเขา เธอรู้สึกว่าไม่ได้ เขาไม่ใช่ธีรภัทรคนเดิม แต่วงแขนแข็งแรงยังคงตรึงร่างของเธอเอาไว้
“พี่ธีร์คะ……..”
น้ำรินเริ่มแปลกใจที่เขารุกแบบนี้นี่มันเขาชัดๆ
“คะ…ก็พี่ไงคะ..ภรรยาของพี่”
เสียงทุ่มเบานั้นพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ฟังดูเซ็กส์ซี่ไม่น้อย
“พี่ธีร์…พี่ธีร์หายแล้วหรอคะ…หายทั้งแต่เมื่อไหร่คะ!”
เมื่อเขายิ้มและมองเธอออกมาด้วยความเจ้าเลห์ นัยน์ตาที่เป็นประกายระยับนั้นหญิงสาวคุ้นเคยนัก
“หายตั้งแต่ได้ยินคนเรียกว่า…รินอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่ธีร์ รินจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีพี่ธีร์”
“นี่พี่ธีร์แกล้งความจำเสื่อมหรอคะ?”
หญิงสาวเริ่มจะโมโหเขาขึ้นมาบ้างที่หลอกให้เธอเสียใจร้องไห้เพราะเขาจำเธอไม่ได้อยู่ทั้งนาน
“พี่ขอโทษ…พี่แค่กลัวรินจะทิ้งพี่ไป….พี่ขอโทษ”
“พี่รู้มั้ยว่ารินทรมานแค่ไหน…ที่เหมือนต้องเสียพี่ไปอีกครั้ง…เมื่อพี่ตื่นมาแล้วจำรินไม่ได้อีก”
น้ำตาใสๆ เริ่มซึมออกมาจากดวงตาคู่งามนั้นเมื่อนึกถึงความรู้สึกตอนนั้น
“พี่ขอโทษ…พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว….พี่สัญญานะริน….พี่รักริน”
เสียงทุ่มเบานั้นสารภาพรักออกมาเป็นครั้งแรก..ที่เขาบอกรักเธอ ผู้ชายที่ปากแข็งที่สุดตอนนี้เหมือนจะเป็นตัวของตัวเองที่สุดเหมือนกัน..เธอแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง
“พี่ว่าอะไรนะคะ…”
“พี่รักริน….พี่รักรินเมียของพี่มาก…รักรินที่สุด..รินเชื่อพี่มั้ย?”
“แล้วทำไมถึง…ตอนนี้ไม่เล่นละครต่อคะ…”
หญิงสาวยังคงงอนเขาอยู่เล็กน้อยแต่ไม่ได้โกรธอเขาแล้ว เหตุการณ์หนักๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต…จนมองว่าเรื่องแค่นี้กลายเป็นเรื่องเล็กไปแล้วจริงๆ
“จะเล่นได้อย่างไรล่ะ…พี่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วนะ….”
“ว่าทำไม..รินสั่งอะไรก็ทำตามหมด..ไม่ขัดขืนเลย…แม้กระทั่งตอนที่ชวนมาเที่ยวภูเก็ต..ร้ายนักนะ!”
ชายหนุ่มพูดเสร็จดึงร่างบางมานั่งคร่อมบนตักเขา…ริมฝีบางสวยของเขารุกเร้าไปบนเนินเนื้ออกนุ่มนิ่มของเธอ บีบเคล้นขยำเบาๆ ก่อนจะรูดชุดนอนบางเบาออกไป เขาจ้องมองเต้าเต่งตึงที่ไร้พันธนาการของเธอ…ก่อนจะกอบกุมเต้างามมาดูดงับเบาๆ หญิงสาวจิกเล็บลงไปบนหลังของเขาด้วยความเสียวซ่านรัญจวนเมื่อโดนลิ้นอุ่นๆ แตะลงไปที่เม็ดปลายถันของเธอ
“พี่ธีร์……รินต้องการพี่ธีร์มากเหลือเกินค่ะ….”
หญิงสาวครางออกมาเบาๆ จากความรู้สึกส่วนลึกที่เก็บซ่อนเอาไว้
“พี่ก็ต้องการรินมาก….พี่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว…..”
เขาจับร่างบางนอนแนบลงไปบนที่นอนหนานุ่ม แหวกขาเรียวออกมา กลีบอูมที่เขาคุ้นเคย…นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้เชยชมมันเลย..เขาแยกขาหญิงสาวออกแหวกกลีบชมพูออกก่อนจะใช้ลิ้นเล็มเลียตรงกลางของกลีบอูมเบาๆ น้ำใสๆ เริ่มไหลออกมาด้วยความปรารถนา เขารีบดูดกินอย่างหิวกระหายนิ้วใหญ่ยาวของเขาสอดเข้าไปสำรวจในร่องรักของเธอที่ห่างหายจากการร่วมรักไปนาน
“โอวววว….พี่ธีร์….รินชอบจังค่ะ…มีความสุขที่สุดเลย…”
ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรเพราะปากเขายังคงง่วนอยู่กับร่องกลีบงาม ลิ้นกับนิ้วของเขายังคงทำงานร่วมกันอย่างแข็งขัน ร่างบางสั่นคลอนบิดไปมาเบียดเข้าหาลิ้นเขาอย่างโหยหา
“ซี้ดดดดดดดด….โอววววว….เสียววมากค่ะ”
หญิงสาวร้องลั่่นออกมาด้วยความเสียวซ่านแบบสุดขีด..ชายหนุ่มยังคงไม่หยุดที่จะทรมานเธอแม้แต่นิดกลับยิ่งเร่งความเร็วด้วยการกระดกนิ้วกับลิ้นอย่างรัวและเร็วขึ้น จนร่างบางเกร็งกระตุก ผลักเขาออกจากตรงนั้นเพราะถึงสวรรค์ไป1รอบแล้ว
ชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่ เขาจับร่างบางขึ้นครอมเขาในท่านั่ง ก่อนจะค่อยๆ สอดแท่งอุ่นเขาไป ร่องรักของเธอยังคงคับแน่นไม่ต่างไปจากเดิมแม้แต่นิด….เขาจับเอวหญิงสาวให้ท่อนรักเขาไปจุนสุด ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกของเธอให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะที่ต้องการ
พลั่บ! พลั่บ!พลั่บ!
ความเสียวและคับแน่น ที่ถาโถมเข้ามาทำให้ทั้งคู่แทบจะเสร็จในทันที แต่ชายหนุ่มยังไม่รีบเขายังคงอั้นเอาไว้ เปลี่ยนท่าให้เธอนอนลงใต้บังคับของเขา เขาจู่โจมถาโถมใส่เธอเป็นจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า ตามอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านขึ้นทุกขณะ แทงเข้าสุดออกสุด จนหญิงสาวสะท้านตามจังหวะแรงถาโถมของเขาความสุขล้ำที่เธอขาดหายมานานมากแล้ว
เสียงกรีดร้องครวญครางของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้องของโรงแรมห้าดาวราคาแพง หญิงสาวแอ่นกายครางออกมาดังสุดเป็นครั้งสุด ตามมาร่างแกร่งที่ผนึกกับร่างบางถาโถมใส่เธอแรงๆ 2-3ทีก่อนจะกระตุกเกร็ง ร่องหญิงสาวบีดรัดแน่นตุบๆ บีบให้น้ำขาวขุ่นให้ทะลักพรั่งพรูออกมาจนหมดแท่ง ธีรภัทรซบลงบนร่างบาง ต่างคนต่างหอบแฮ่กๆ หายใจรวยริน กลิ่นกายสาวช่างยั่วยวนใจเขานัก หญิงสาวซบลงไปที่ไหล่ของเขา
“พี่ขอโทษ…..พี่แอบมองรินทุกวันเลย…ไม่ว่าจะเป็นตอนนั่งทำงานหัวยุ่งอยู่ริมสระน้ำที่บ้าน ตอนป้อนข้าวลูก ตอนนั่งถามนั้นนี่พี่…ตอนรินหลับ แทบทุกคืนที่พี่แอบตื่นขึ้นมาไปโอบกอดจูบหอมแทบทุกคืน…แต่คืนนี้โดนจับได้เฉย…พี่แค่กลัวถ้าพี่หายดีแล้วรินจะทิ้งพี่ไป…พี่รักรินนะ..”
ชายหนุ่มอธิบายเธออีกครั้ง เป็นครั้งแรกเช่นกันที่เขาได้อธิบายอะไรแบบนี้หวังแค่เพียงเธอจะไม่เข้าใจเขาผิดและโกรธเขาอีกแค่นั้นเอง…เขากลัวเหลือเกินกลัวเธอจะจากเขาไปอีกครั้ง
“รินจะทิ้งพี่ไปไหนล่ะคะ….ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ…เพียงแค่พี่กลับมาเป็นคนเดิมของริน…ไม่ว่าจะมีสภาพยังไง แขนขาดขาขาด รินก็จะรักตลอดไปค่ะ”
หญิงสาวพูดแหย่เขาในตอนท้ายด้วยความหมั่นไส้เขานัก มือเรียวยังคงลูบไล้ไปบนแผงอกกว้าง
“รินเปรียบเทียบซะน่ากลัวจัง”
ชายหนุ่มดึงร่างบางมากอด กอดด้วยความคิดถึงโหยหา ก่อนจะจุมพิตไปบนหน้าผากมนเบาๆ ด้วยความหวงแหนเธอที่สุดในชีวิต
“ริน…ก็รักพี่ธีร์ค่ะ”
หญิงสาวกระซิบบอกเขาเบาๆ ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดเขา…กอดเขาแน่นเช่นกันราวกับว่ากลัวเขาจะหายไป
❤❤❤
- Writer
