ไม่ได้เล่น เอาจริงๆ
1211 Words
รุ่งอรุณของวันใหม่ที่จังหวัดภูเก็ต
“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก…."หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าสายตาคมเข้มกล้าภายใต้ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว….แก้มของเธอแดงปลั่งเมื่อรู้ว่าถูกแอบมองอยู่นานแล้ว…หญิงสาวค่อนข้างจะเพลียมากมาก เพราะเมื่อคืนเธอแทบจะไม่ได้พัก ธีรภัทรพาเธอไปเที่ยวสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบกว่าจะได้หลับนอนก็ปาไปเกือบรุ่งสางเหมือนกัน
มือใหญ่ของเขาตวัดเอวบางเข้ามากอดภายใต้ผ้าห่มผืนหนานี้มีร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนกกกอดกันแนบชิดกันเกือบจะเป็นคนๆเดียวกันเสียอีก…มือเรียวของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอันนวลเนียนของเธอเบาๆ
“พี่ธีร์คะ…..”
หญิงสาวรีบดึงมือเขาออก เพราะเขากำลังจะรุกล้ำไปที่เขตสงวนของเธอที่ผ่านทำงานมาอย่างหนักจากเมื่อคืน
“ทำไมล่ะหือ…???.”
เสียงทุ้มเซ็กซี่ กระซิบข้างหูเธอแผ่วเบาๆ ทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่ด้วยความสยิวรัญจวน
“อาบน้ำดีกว่าค่ะ…รินรู้สึกจะตัวเหม็นแล้ว..เหงื่อจากเมื่อคืน..มันเหนียวตัวไปหมดแล้วนะคะ”
หญิงสาวผละออกจากร่างแกร่งของเขาเตรียมจะลุกไปอาบน้ำแต่…ร่างกำยำก็จุดรั้งไว้ทันที
“ไป…อาบน้ำกัน..”
ชายหนุ่มไม่รอช้าร่างเปลือยเปล่าของเขาอุ้มร่างบางอันเปลือยเปล่าของเธอเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันทีกับเขาทันที!
“พี่ธีร์คะ….ทำอะไรแปลกๆอีกแล้วนะคะ!!”
หญิงสาวค้อนเขาขึ้นมาหลังจากคิดว่าหลังจากนี้เขาจะทำอะไรเธอในห้องน้ำ
“แปลกตรงไหนแค่อาบน้ำกับเมียเอง…”
เขาวางร่างบางบนอ่างอาบน้ำอย่างนุ่มนวล…ก่อนจะตามลงไปอาบด้วยกันกับหญิงสาว…
“แบบนี้รินคงไม่ได้อาบน้ำดีๆแน่เลยค่ะ….นี่คนป่วยจริงเหรอคะนี่”
“แล้วใครบอกว่าจะให้รินอาบน้ำอย่างเดียวล่ะจ้ะ”
“เจ้าเล่ห์นักนะ!!”
ชายหนุ่มลงไปนอนในอ่างน้ำ ดันร่างบางขึ้นมาแนบชิดหันหลังในท่านั่งอยู่บนร่างกำยำของเขาที่กำลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะค่อยเลื่อนมือไปบีบขยำเคล้นคลึงเต้างามที่ปลายถันลุกตั้งชูชันสู้มือของเขาอีกครั้ง
หญิงสาวแอ่นอกครางเบาๆด้วยความพอใจ มืออีกข้างสอดเลื่อนไปตรงหว่างขาเรียว นิ้วกลางของเขาเริ่มสอดรุกล้ำเข้าไป ตรงกลางกลีบอูมในท่าหันหลังให้ร่างแกร่งของชายหนุ่ม
“อูยยย…พี่ธีร์….มันเสียวนะคะ..เล่นอะไร”
“ไม่ได้เล่นสักหน่อย…จะเอาจริงๆ” เขากระซิบเสียงเบาหวิว
“อ้าขาให้พี่หน่อยนะ…”
เสียงกระซิบนั้นเหมือนมีมนต์สะกด…หญิงสาวทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย เพราะตอนนี้นิ้วยาวของเขาเริ่มรุกเข้ามากระดกเข้าออก ไว รัวๆ เร็ว เพิ่มขึ้นทุกที ปากของเขาก็พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน ร่างบางส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่านรัญจวน ปากก็เริ่มครวญครางดังก้องอยู่ในห้องน้ำหรู
“พี่ธีร์….อย่าทรมานรินนานสิคะ!!” หญิงสาวร้องขอเขา ชายหนุ่มทำตามคำร้องขอของเธอทันที ท่อนเอ็นที่แข็งทื่อชูชันเตรียมพร้อมจะทำงานอีกครั้ง เขาเอานิ้วออกสอดใส่เจ้าแท่งอุ่นเข้าไปแทน ในท่าที่เธอนั่งหันหลังให้
เขาจับเอวหญิงสาวเริ่มบังคับเป็นจังหวะกระแทกเจ้าท่อนเอ็นเบาๆ เป็นจังหวะรัวๆและเร็ว ก่อนที่จะเพิ่มความรุนแรงขึ้นตามแรงปรารถนาที่ปะทุออกมาเรื่อยๆเสียงครวญครางไม่เป็นภาษาของทั้งคู่ดังระงมอยู่ในห้องน้ำหรูของโรงแรมห้าดาว ผ่านไปสักพักสองร่างก็เกร็งหยัดพร้อมกัน น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาใส่ร่างบางอีกรอบ เสียงหอบเหนื่อยหายใจถี่รัว ก่อนจะหันมายิ้มให้กันด้วยความสุขสม
????
กรุงเทพมหานคร
“ผู้จัดการคะ….มีคนมาพบค่ะ” เลขาของติณห์โทรเข้ามาในห้องขณะที่เข้ากำลังวุ่นๆกับการตรวจเอกสารเสนอเซ็น
“ให้เข้ามาได้!!”
“สวัสดีค่ะ…พี่ติณห์!!”
“อ้าววว….พลอยใส…มาหาพี่ทำไม่โทรมาบอกก่อนนี้ทะเลาะอะไรกับคุณอามาอีก?”
“โทรมาพี่ติณห์ก็หนีพลอยอีกสิคะ!!…ไม่ได้ทะเลาะอะไร แค่มาหาเฉยๆคิดถึง!!”
พลอยใสคือลูกบุญธรรมของอาเขานั่นเอง…เจ้าหล่อนมีอายุน้อยกว่าเขาประมาณ9ปี เติบโตมากับเขาตั้งแต่ยังเยาว์ อาของเขาไม่มีลูกจึงรับเธอมาเลี้ยง จากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าตั้งแต่เธอมีอายุได้7-8 เดือน ด้วยนิสัยที่แก่นๆ ซุกซนดื้อร้นของเจ้าหล่อนจึงทะเลาะกับผู้เป็นบิดาบุญธรรมบ่อยๆแล้วแอบหนีมาหาเขาทุกที
เขานึกรำคาญเจ้าหล่อนนัก เพราะพลอยใสไม่เคยมองเขาเป็นพี่ชายสักครั้ง สายตาที่เธอมองมาที่เขาเหมือนสายตาที่แก่แดดยังไงไม่รู้ จนเขานึกอยากจะหนีเธออยู่ทุกครั้งร่ำไป ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวเนียน ปล่อยผมที่หยิกเป็นลอนพะรุงพะรัง ภายใต้เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์นั้นมองไม่ออกสักนิดว่าเติบโตมาจากครอบครัวที่มีฐานะ ชายหนุ่มนึกถึงนิสัยแก่นๆของหล่อนแล้วก็ได้แต่ยิ้มส่ายหน้า
“คืนนี้พลอยใสจะไปนอนที่คอนโดพี่ติณห์ด้วย”
หญิงสาวนั่งกอดอกจ้องหน้าเขา เธอเม้มปากจนแก้มป่องออกมา เขาอยากจะหยิกแก้มขาวป่องนั้นด้วยความหมั่นไส้เต็มที
“ไหนว่าไม่ทะเลาะ แล้วจะไปค้างกับพี่ทำไม?”
ใบหน้าหล่อเหลามองลอดผ่านออกมาใต้แว่นตาของเขานั้น เค้นถามพลอยใ่สอย่างรู้ทัน
“อ่าาาห่ะ!พี่ติณห์อ่ะ…ก็ได้ๆ ก็พ่ออ่ะจะให้พลอยหมั้นกับไอ้หนุ่มที่ไหนไม่รู้ แต่พลอยไม่ยอมเลยทะเลาะกัน…ไม่อยากจะคิดเลยว่าสมัยนี้ยังมีการจับคลุมถุงชนกันอยู่อีก…!”
หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดอย่างไม่พอใจผู้เป็นบิดาบุญธรรมเลยแม้แต่นิด
“คงจะหาคนดัดนิสัยดื้อๆของเราน่ะแหละ หึๆๆ”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆเมื่อหน้าสวยนั้นงอง้ำ กิริยามารยาทไม่เหลือความเป็นกุลสตรีสักนิด ดูอย่างตอนนี้เหรอนอนอยู่บนโซฟายกขาขึ้นเล่นเกมอย่างสบายอารมณ์ ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้า ถอนหายใจออกมาเบาๆกับน้องสาวบุญธรรมตัวดี
“อ่ะๆๆ ได้ แต่รอก่อนนะ พี่งานเยอะมาก รอได้ก็รอ…รอไม่ได้เดี๋ยวจะได้โทรให้คุณอามารับ”
ชายหนุ่มแกล้งแหย่ให้เธอตกใจเล่น อยากจะแกล้งเธอนัก
“ระ..รอได้สิ..อย่าโทรบอกพ่อนะคะ..ขอร้อง”
พลอยใสยกมือพนมไหว้เขา เล่นเอาชายหนุ่มหัวเราะก๊ากออกมา
????
- Writer
