เปรี้ยวหรือหวาน
2720 Words
ตึกสูงใหญ่ที่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา
เวคินเดินเข้าในบริษัทด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม เพราะใบหน้าหล่อมีพลาสเตอร์ติดอยู่บนหน้าผากของเขา ถึงแม้ เขาจะเอาผมสีทองลงมาปิดเอาไว้แต่มันก็ปิดไม่มิดเลย พนักงานที่เดินเข้ามาต่างมองหน้าของท่านประธานอย่างงงๆและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่านประธานของพวกเขา เพราะไม่มีใครกล้าแตะใบหน้าหล่อของเจ้านายได้
" นายครับคุณเควินส่งเอกสารมาแล้วนะครับ" ซาร์เนียรายงานเจ้านายของเขา เวคินปลายตามองเล็กน้อย
" ท่านประธานค่ะมีลูกค้ามาขอพบกะทันหัน เธอรอท่านประธานที่ชั้นบนแล้วค่ะ" ประชาสัมพันธ์สาวรายงานให้เวคินได้ทราบ เวคินปลายตามองเล็กน้อย
" ใคร" เขาถามสั้นๆ พลางปลายตามองพนักงานบางคนที่เดินกันเข้ามาในบริษัท บางคนซุบซิบกันอะไรแปลกๆ
" ไม่ทราบค่ะ " ประชาสัมพันธ์สาวตอบ พลางก้มหน้าลงมองแป้นพิมพ์เพราะเธอไม่กล้าสบตากับเจ้านายของเธอในตอนนี้ เวคินเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมๆกับพนักงานบางส่วน พนักงานก้มหน้าลงมองพื้นทันที
พรือๆ เสียงประตูลิฟต์ปิดลง เวคินยกมือขึ้นมาจับหน้าผากของตัวเอง เขาทำขบกรามแน่นๆ เขาพลางคิดถึงเมื่อตอนอยู่บ้าน
หมับ! เวคินเดินมาจับมือของรีโรส พร้อมกับกระชากร่างของเธอแรงๆ เเต่รีโรสใช้มือข้างหนึ่งจับขอบประตูบ้านเอาไว้
' ไปจะเดี๋ยวไปส่งที่ทำงาน' เวคินเอ่ยชวนรีโรสๆส่ายหน้า มือของหนึ่งของเธอจับขอบประตูแน่นๆ เวคินเหยียดยิ้มที่มุมปาก เขากระชาบมือของเธอแรงๆเพื่อให้ร่างของเธอลอยมาหาเขา
ตุบ! ร่างเล็กของรีโรสลอยมาซบร่างของเขาแรงๆ มือของเขากอดเอวของเธอแน่นๆ
' นายนี้เจ้ากรรมนายเวรของฉันจริงๆเวคิน ' รีโรสด่าเขาด้วยความโมโห ก่อนเธอจะพยายามดิ้นเพื่อเอาตัวรอดให้พ้นจากอ้อมกอดของเขา
' หึหึ ' เขาหัวเราะชอบใจ
' เวคินปล่อยฉันนะ ' รีโรสร้องบอกเขาเสียงดังลั่นบ้าน ใบหน้าสวยดูโกรธและโมโหเขามาก เวคินเห็นแล้วยิ่งตื่นเต้นเขาพยายามลากเธอออกมาด้วย
' ตาคินๆๆ ปล่อยน้องนะ' มัมแก้วร้องห้ามเวคิน รีโรสยิ้มกว้าง
' คริๆๆ ' เธอหัวเราะสะใจ เวคินไม่ยอมปล่อยง่ายๆ มัมแก้วมองหน้าลูกชายนิ่งๆ
' น้องจะช่วยมัมปลูกผักหลังบ้านวันนี้น้องไม่ไปไหนทั้งนั้น' มัมแก้วบอกลูกชายของท่าน เวคินหรี่ตาลงมองรีโรสเล็กน้อย เธอยิ้มแก้มปริ กระพริบตาปริบๆส่งให้เขาอย่างผู้ชนะ ในใจของเธอคิดว่าการสวดมนต์แผ่เมตตานั้นได้ผลเพราทุกครั้งมีคนมาช่วยเธอเสมอ
' เธอไม่ทำงานทำการเหรอนี้เธอมาเกาะบ้านฉันอย่างเดียวเลยนะ' เขาพูดออกมาเหมือนประชดประชันรีโรส แต่ความคิดทุกอย่างของเขาก็ดับลงเพราะเสียงลิฟต์
ติ่ง! เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูลิฟต์ค่อยๆเปิดออกว้างๆ เวคินก้าวออกมาจากลิฟต์ เขาปลายตามองซาร์เนีย
" ไปสืบมาซิ ยัยรีโรสทำงานอะไร อดีตเป็นยังไง เอาประวัติของเธอมา" เวคินสั่งลูกน้องเสียงเรียบ พร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง เขาหยุดชะงักเท้า เพราะผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังให้เขา ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆหันหน้ามาหาเขา
" เวคินขา " เสียงของผู้หญิงที่เป็นอดีตของเขาเรียกชื่อของเขา เวคินไม่สนใจ
" คุณมีธุระอะไร" เขาถามเธอด้วยความสงสัยพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา อาร์ลมิสทำหน้าเศร้า พลางมองท่าทางของเขาที่เขาทำนั้นมันห่างเหินมากๆ
" ขอโทษนะคะ อาร์ลมิสไม่มีเวลารับงานเอ็นเตอร์เทนกับคุณเลย เเต่ตอนนี้อาร์ลมิสว่างแล้วนะคะ " อาร์ลมิสบอกเวคินๆเบะปากของเขาให้ผู้หญิงตรงหน้าได้เห็นชัดๆ
" เรื่องของเธอฉันไม่อยากรู้" เวคินตอบอย่างไม่สนใจดี อาร์ลมิสหน้าชา
" แต่อาร์ลมิสอยากให้คุณรู้นะคะ " เธอยังไม่หยุดพูด เวคินไม่สนใจ เขาจ้องมองหน้าจอแม็คบุ๊กตลอดเวลา เพื่ออ่านเอกสารที่น้องชายของเขาส่งมาให้
" คุณอยากให้อาร์ลมิสเอ็นเตอร์เทนแบบไหนคะ" เธอถามเวคินอย่างเอาอกเอาใจ เวคินไม่ได้สนใจอะไรเพราะเขามีไม่ขาด
" อาร์ลมิสขอโทษที่ปฏิเสธคุณมาตลอดนะคะ แต่ตอนนี้อาร์ลมิสพร้อมเอ็นเตอร์เทนคุณให้เต็มที่แล้วค่ะ" เธอบอกเขาอย่างเอาอกเอาใจ เวคินไม่ได้สนใจเพราะเขาไม่เคยง้อผู้หญิงมาก่อน เขามีผู้หญิงเต็มใจเข้ามาเอ็นเตอร์เทนมากมาย
" ซาร์เนียเข้ามาหากูหน่อย" เวคินกดปุ่มเรียกเลขาของเขาเข้ามาหา ซาร์เนียเปิดประตูเข้ามาหาเขาในห้อง เวคินดันตัวลุกขึ้นมายืน เขามองหน้าของเลขา
" เปิดการประชุมเลย" เวคินสั่งซาร์เนียพร้อมกับเดินผ่านอาร์ลมิสไปทันที
" สืบด่วน" เวคินสั่งซาร์เนียลูกน้องของเขา
" ครับนาย" ซาร์เนียตอบรับคำสั่งเจ้านาย พร้อมเดินไปเอาแม็คบุ๊กของเจ้านายบนโต๊ะตามไปยังห้องประชุมใหญ่
" เอ่อ.... คุณซาร์เนียค่ะ ดิฉันพร้อมเอ็นเตอร์เทนคุณเวคินแล้วนะคะ" อาร์ลมิสบอกซาร์เนียๆปลายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะยักไหล่ให้เฉยๆ เขาเดินถือแม็คบุ๊กตามหลังเจ้านายไปทันที อาร์ลมิสนั่งหน้าชาอยู่ในห้องสักพักก่อนเธอจะเดินออกจากห้องทำงานของเวคินไป
3 ชั่วโมงผ่านไป
เวคินเดินออกมาจากห้องประชุมด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม เขาไม่ได้สนใจว่าพนักงานจะหน้าซีดหรือกลัวเขามากขนาดไหน เพราะงานคืองาน ทำผิดต้องโดนลงโทษ
" นายครับได้มาแล้วครับประวัติของคุณรีโรส" ซาร์เนียบอกเจ้านายของเขา เวคินปลายตามองเล็กน้อย
" เอกสารบนโต๊ะของนายครับ" ซาร์เนียบอกเจ้านาย
" อืม" เขาตอบในลำคอ พลางเดินเข้าห้องทำงานไปเพื่อไปอ่านประวัติของรีโรสที่ซาร์เนียไปสืบมาให้เขา
ตำหนักทรงเจ้าพ่อใหลหลง
ใบห่อเดินทางมาที่ตำหนักทรงที่ดังที่สุดในตอนนี้ เธอมองคนที่มาที่นี่ด้วยความตื่นเต้น เพราะทุกคนมาที่นี่คือมีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขกลับออกไปกันทั้งนั้น
" พี่มาให้เจ้าพ่อทำอะไรให้เหรอ " ใบห่อถามด้วยความอยากรู้
" มหาเสน่ห์นะ " ผู้หญิงคนนั้นตอบใบห่อพร้อมกับอิ่มใจ ใบห่อมองรอบๆเธอเห็นส่วนมากจะเป็นผู้หญิงที่เป็นวัยทำงานมาที่ตำหนักทรงนี้
" น้ำพรายที่นี่ ก็ดีนะน้อง ทาปุ๊บติดปับเลย" ผู้หญิงคนหนึ่งบอกใบห่อๆมองหน้าแล้วอึ้งๆ
" คราวที่แล้วพี่เอาน้ำมันพรายไปทาให้แด๊ดเสร็จแล้วพี่ขอเงิน 10 ล้านบาท แด๊ดโอนให้ทันทีเลยน่า" ผู้หญิงคนนี้อวดอ้างให้ใบห่อฟัง ใบห่ออ้าปากค้าง ตาโต
" ลงยัณห์มหาเสน่ห์ก็ดีนะ การงานดีมากเลย ยิ่งไปคุยงานหรือขายงานกับลูกค้าผู้ชายล่ะก็ อิอิ" ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นมาอย่างดีใจ
" จริงเหรอพี่ "ใบห่อถามด้วยความสงสัย
" จริงสิ หรือพี่จะบอกให้รักใครชอบใครนะ เจ้าพ่อใหลหลงทำหุ่นชายหญิงผูกมัดใส่กันล่ะก็ อิอิ " ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมาเพื่อให้ใบห่อถาม ใบห่อหันหน้าไปมองทันที
" รักมากๆๆๆในสามโลก รักแบบตายจากกันชาติต่อไปยังไม่เคยหยุดรักเลยจ้าน้องเอ้ยยย " ผู้หญิงคนนั้นอวดอ้างอิทธิฤทธิ์ของเจ้าพ่อใหลหลงสำนักนี้ ใบห่อได้ยินแล้วยิ้มแก้มปริ
" ละ...แล้วค่าครูเท่าไรพี่" เธอถามด้วยความอยากรู้ ผู้หญิงสามสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าหันมามองหน้าของเธอ
" 49999 นะ!!! " ผู้หญิงสี่คนตอบพร้อมๆกัน ใบห่อได้ยินแล้วยิ่งดีใจ เพราะเงินแค่นี้เธอมีจ่ายค่าครูได้แน่นอน
" ไปๆๆน้องเราขึ้นไปบนตำหนักกัน" ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยชวนใบห่อๆยิ้มกว้าง
" ค่ะพี่" เธอตอบพร้อมกับรีบเดอนขึ้นไปบนบ้านที่คนเรียกกันว่าตำหนัก ใบห่อมองบนตำหนักรอบๆ เธอรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะส่วนมากนั้นมีแค่ผู้หญิงวัยเดียวกันกับเธอทั้งนั้น
" นั่งลงน้อง" ผู้หญิงคนหนึ่งบอกใบห่อๆรีบนั่งลงทันที ใบห่อมองหน้าของผู้ชายที่อายุประมาณ 35 ปี ผิวขาว แต่หนวดเครารุงรัง เวลาพูดมองไม่เห็นปากขยับเลย
" เจ้าพ่อเจ้าขา วันนี้ลูกจะมาลงยัณห์มหาเสน่ห์เจ้าค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา ใบห่อหันไปมองหน้าของผู้หญิงคนนั้น เธอถึงกับอึ้งเพราะนั้นคือพริตตี้สาวสวยที่กำลังโด่งดังเลยในตอนนี้ เจ้าพ่อใหลหลงยิ้มที่มุมปาก พลางปลายตามองผู้หญิงที่มาหาเขาบนตำหนัก พวกเธอแต่ละคนหน้าตาสะสวยกันทั้งนั้น
" ได้สิ" เจ้าพ่อใหลหลงตอบ สาวพริตตี้ยิ้มดีใจ
" เอ็งเข้ามาหาข้าในห้องแล้วกัน " เจ้าพ่อบอกสาวพริตตี้ เธอรีบคลานเข้าไปหาเจ้าพ่อใหลหลงๆมองผู้หญิงบนศาลา
" พวกเอ็งรอข้าอยู่นี้ ได้ยินเสียงอะไรก็ห้ามพูดเด็ดขาดไม่ยังงั้นของมันจะเข้าตัวพวกเอ็งได้" เจ้าพ่อใหลหลงบอกผู้หญิงบนตำหนักของเขา
" เจ้าค่ะเจ้าพ่อ" ผู้หญิงบนตอบหนักตอบทันที ใบห่อทำหน้างงๆ ก่อนเธอจะก้มลงมองตักของตัวเอง พริตตี้สาวคลานไปในห้องที่เป็นผ้าม่านกันเอาไว้
" เอ็งอยากลงแบบไหนล่ะ" เจ้าพ่อใหลหลงถามพริตตี้สาวๆยิ้มหน้าแดง เพราะนี้คือครั้งแรกของเธอที่มาเหมือนกัน เธอไม่รู้ว่าแบบไหนถึงดี
" มีแบบไหนบ้างคะเจ้าพ่อ" เธอถามเจ้าพ่อใหลหลงด้วยความอยากรู้
" แบบเป่าเฉยๆจะไม่เคยนิยมกันสักเท่าไร เพราะมันไม่เคยขลังนะนังหนู" เจ้าพ่อใหลหลงบอกพริตตี้สาวๆทำหน้างงๆ
" แบบสัมผัสนั้น ข้าจะบอกเอ็งว่าคนนิยมเยอะ และก็ขลังมากๆ เพราะมันทำให้ผู้ชายรักเอ็งแบบหัวปักหัวปำเลยนะ หึ**" เจ้าพ่อบอกพริตตี้สาวๆยิ้มอย่างดีใจและตื่นเต้นกับคำพูดของเจ้าพ่อ
" งั้นลูกขอแบบสัมผัสเจ้าค่ะเจ้าพ่อ" พริตตี้สาวเลือกแบบที่สอง เจ้าพ่อยิ้มเจ้าเล่ห์ใต้หนวดเครารุงรัง
" เอ็งนอนหงาย ถอดกางเกงของเอ็งออก" เจ้าพ่อบอกพริตตี้สาวๆรีบทำตามทันที เธอนอนลงไปบนที่นอนพร้อมกับถอดกางเกงตัวจิ๋วออก เจ้าพ่อแสยะยิ้ม
" หลับตาของเอ็งนะนังหนู" เจ้าพ่อใหลหลงบอกพริตตี้สาวๆหลับตาลงทันที เจ้าพ่อยกมือขึ้นมาจับขาเรียวของเธอออกกว้างๆ สายตาของเจ้าพ่อมองที่ดอกกุหลาบที่อ้าออกจากกัน กลีบดอก เม็ดกุหลาบ เขากลืนน้ำลายคออย่างยากลำบาก
" ข้าจะเริ่มแล้วนะ เอ็งห้ามลืมตาขึ้นมานะ" เจ้าพ่อบอกพริตตี้สาวๆพยักหน้ารับ เจ้าพ่อค่อยๆก้มหน้าลงไปที่ดอกกุหลาบที่อ้ารอรับคาถา ใบหน้าของเจ้าพ่อห่างดอกกุหลาบแค่นิดหน่อย
" เพี้ยง!!!!" เจ้าพ่อเป่าลมออกมาใส่ดอกกุหลาบ พริตตี้สาวกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ มือกำเข้าหากัน เจ้าพ่อยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางแลบลิ้นผ่านหนวดเครารุงรังออกมา
" อ๊ะ! อื้อออออ" เสียงครางเบาๆของพริตตี้สาว เพราะลิ้นของเจ้าพ่อใหลหลงกำลังเขี่ยที่เม็ดกุหลาบของเธออย่างหยอกล้อ คนบนตำหนักที่นั่งรอคิวต่างเงียบไม่มีใครกล้าพูดอะไรเพราะกลัวของเข้าตัว
แผล็บๆๆๆๆๆๆๆๆ ลิ้นร้อนของเจ้าพ่อเลียตามกลีบกุหลาบและค่อยสอดเข้าไปในร่องกุหลาบนุ่มๆ พริตตี้สาวแทบปล่อยเสียงครางออกมาดัง แต่เธอพยายามกลั้นเอาไว้ ขาเรียวของเธอพยายามหุบเข้าหากันแต่เจ้าพ่อใหลหลงจับห้ามเอาไว้
" อื้ออออออ จะ... เจ้าพ่อเจ้าค่ะ เสร็จหรือยังคะ" พริตตี้สาวกลั้นใจถามเจ้าพ่อใหลหลง เจ้าพ่อไม่ตอบกลับไป ลิ้นของเขาพยายามสอดเข้าไปในร่องกุหลาบให้ลึกฟที่สุด หนวดเครารุงรังถูดอกกุหลาบจนเกิดรอยแดงที่ดอกกุหลาบ น้ำหวานดอกกุหลาบไหลออกมามากมาย เจ้าพ่อใหลหลงดูดดื่มน้ำหวานเข้าปากให้เยอะๆ.
" อึก!ๆๆๆๆ / อื้อออ เจ้าพ่อขา " เสียงกลืนน้ำหวานลงคอไป เสียงครางของพริตตี้สาวเล็ดลอดออกมาสาวๆบนตำหนักต่างรู้สึกเสียวที่ท้องน้อย ใบห่อกัดริมฝีปากล่างแน่ๆ ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองแต่เธอมองไม่เห็นอะไร เพราะม่านดำกันเอาไว้ เธอได้ยินแค่เสียงของพริตตี้สาวเบาๆและเสียงของเจ้าพ่อเบาๆ ทุกคนรอเจ้าพ่อลงยัณห์มหาเสน่ห์ให้พริตตี้สาวนานพอสมควรจนเสร็จ เจ้าพ่อเงยหน้าขึ้นมาพลางยื่นมือไปหยิบผ้ามาเช็ดหนวดเครารุงรังเพราะเปรอะเปื้อนน้ำหวานออก พริตตี้สาวนอนหายใจหอบเหนื่อย หน้าแดงๆ
" เอ็งนอนพักก่อน " เจ้าพ่อบอกพริตตี้สาว
" เจ้าค่ะ" พริตตี้สาวตอบอย่างว่าง่าย เจ้าพ่อหมุนตัวกลับมามองผู้หญิงบนศาลา พลางถอนหายใจเบาๆ เพราะเสียดายที่ใช่แรงของลิ้นมากเกินไปจนเมื่อยไปหมด
" ข้าจะรับลงมหาเสน่ห์ขั้นสูงสุดให้อีกคนแล้วกัน " เจ้าพ่อบอกผู้หญิงบนตำหนักของเขา ผู้หญิงทุกคนมองหน้ากัน เพราะเสียดาย
" เอ็งแล้วกัน" เจ้าพ่อชี้มาที่ใบห่อๆสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าของเจ้าพ่อ
" เอ็งเป็นผู้หญิงไม่มีเสน่ห์เลย ข้าจะลงให้หนักๆเอาให้ผู้ชายคนนั้นรักเอ็ง หลงเอ็งเยอะๆเลย" เจ้าพ่อบอกใบห่อๆยิ้มดีใจ
" พวกเอ็งลงไปจากตำหนักของข้าก่อน เพราะข้าจะลงให้ผู้หญิงคนนี้นานพอสมควร" เจ้าพ่อบอกผู้หญิงบนตำหนักของเขา
" เจ้าค่ะเจ้าพ่อ " ผู้หญิงจำนวนสิบคนตอบพร้อมๆกัน พร้อมกราบไหว้เจ้าพ่อและลงจากตำหนักไป
" เอ็งเข้ามาหาข้าใกล้ๆ" เจ้าพ่อใหลหลงเรียกใบห่อๆรีบคลานเข้าไปหาใกล้ๆ
" ข้าจะลงปลัดขิกตรงนั้นให้เอ็ง " เจ้าพ่อบอกใบห่อๆอ้าปากค้าง
" นอนลง ถอดกางเกงในออก " เจ้าพ่อบอกใบห่อๆรีบทำตามทันที
บ้านแด๊ดแคท
รีโรสนั่งช่วยมัมแก้วปลุกผักแบบไร้ดินอยู่หลังบ้าน เธอนั่งหน้าแดงเพราะแสงแดงส่องใบหน้าของเธอทั้งวัน
" เหนื่อยไหมลูก" มัมแก้วถามรีโรสด้วยความเป็นห่วง รีโรสส่ายหน้า พลางยัดผักลงรูท่อน้ำ
" สนุกค่ะมัม" รีโรสตอบพลางมองผักที่เธอปลุกวันนี้ ที่เสียบอยู่ในถ่อน้ำใหญ่ตั้งเรียงรายกันสิบกว่าอัน ส่วนมากเป็นผักสวนครัวที่หาซื้อตามตลาดได้แต่เพราะมัมแก้วบอกว่า ที่ตลาดซื้อได้แต่ไม่รู้ว่ามีสารเคมีเยอะหรือเปล่า เพราะผักสวยเกินไป
" ยัยชี!" เสียงของเวคินเรียกชื่อของรีโรสจากประตูด้านหลังบ้าน รีโรสสะดุ้งเล็กน้อยพลางหันหน้าไปมองหน้าของเขา เวคินเหยียดยิ้ม
" ไปวันนี้ฉันจะพาไปรู้จักกับเพื่อนของฉัน" เขาเอ่ยชวนรีโรสแบบไม่มีเป่ามีขลุ่ย รีโรสมองหน้าของเวคินนิ่งๆ
" จะพาน้องไปไหนตาคิน " มัมแก้วถามด้วยความสงสัย เวคินมองหน้ามัมแก้ว
" พาไปให้พวกไอ้ครีย์ ไอ้กรู๊บ ไอ้ไล ไอ้ฟอล รู้จักครับมัม " เวคินบอกมัมแก้วๆส่ายหน้า
" วันแต่งงานก็รู้จักแล้วนี้ จะรู้จักอะไรอีกล่ะ" มัมแก้วบอกลูกชายของท่าน
" แต่พวกนั้นอยากแสดงความรู้จักยัยชีให้มากกว่านี้ไงครับ" เวคินบอกมัมแก้วๆมองหน้ารีโรสๆทำหน้าไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าเขาจะแกล้งอะไรเธอหรือเปล่า
" ไปเถอะยัยชีไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า" เวคินบอกรีโรสๆส่ายหน้า เวคินเดินเข้ามาหาเธอ
หมับ! เขากอดเอวของเธอและกระชับกอดเเน่นๆ
" หึหึ" เวคินหัวเราะในลำคอพลางพารีโรสเข้าไปในบ้านทันที
คริๆๆๆๆ
- Writer
