กริ๊ง กริ๊งงงงงงงงงง
กริ๊ง กริ๊งงงงงงงงงง
กริ๊ง กริ๊งงงงงงงงงง
“ห้าวววว โทรมาอีกทำไม บอกให้รอก่อนๆ ฮัลโหล...”
“อาร์ตี้! อยู่ไหนห๊ะ! แกดูข่าวรึยัง!”
อาร์ตี้ที่พึ่งตื่นนอนหลังจากเผลอหลับไปตั้งแต่เช้าจนเย็นก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์คอนโดดังขึ้น เขายกหูขึ้นรับสายเพราะรู้ว่าคงเป็นกรวิทย์อย่างแน่นอนที่โทรมา และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเมื่อเสียงอันตื่นตระหนกของกรวิทย์ดังขึ้นจนเอาหูออกแทบไม่ทัน
“ข่าวอะไร? ข่าวของฉันเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า หรือว่าดังกว่าที่เราคิดเอาไว้ ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงเวลาต้องรับโทรศัพท์แล้วสินะ”
อาร์ตี้หัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ ต่างจากกรวิทย์ที่เครียดจนต้องหนีออกจากออฟฟิศเพราะถูกหัวหน้าเล่นงานอย่างหนักกับข่าวปลอมที่เขาเขียนขึ้น
“แกควรปิด ไม่สิพังโทรศัพท์ทิ้งไปเลยยิ่งดี รู้ไหมตอนนี้ชีวิตของแกกำลังจะดับ ถ้าอยากรู้ว่าฉันพูดถึงอะไรก็เปิดข่าวดู”
พูดจบกรวิทย์ก็วางสายไปทันที ส่วนอาร์ตี้ก็
