“คุณแดนเทพ...เอ่อ คุณหมอคะ ท่านประธานเป็นยังไงบ้างคะ?”
คุณเจนจิตรีบถามขึ้นเมื่อเห็นแดนเทพเดินออกมาจากห้องผ่าตัด
“โรคหัวใจกำเริบ ตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้น ไหนว่าคุณพ่อทานยาประจำ”
“ค่ะ ท่านทานยาไม่เคยขาด แต่...หลังจากที่คุณแดนไทบอกว่าจะกลับอังกฤษ ท่านก็ดูเครียดกว่าแต่ก่อน...เจนจิตคิดว่าท่าน...ท่านอาจเครียดเรื่องนั้น...”
“ครับ คุณกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวผมดูแลทางนี้เอง”
พอได้ยินแบบนั้น คุณเจนจิตก็วางใจแล้วยอมกลับออกไป ส่วนแดนเทพกลับรู้สึกหนักใจยิ่งกว่าเดิม เพราะคิดว่าสาเหตุที่พี่ชายอยากกลับไปอยู่อังกฤษนั้นอาจจะเป็นเพราะตนเองกับมารดาที่กลับมาที่นี่ก็เป็นได้
“โรคหัวใจอะไรกัน...เป็นไปไม่ได้...”
ทางด้านแดนไทที่มาทันได้ยินการสนทนาระหว่างคุณเจนจิตและแดนเทพถึงกับทำอะไรไม่ถูก เมื่อเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าบิดาเป็นโรคหัวใจ เขาตัดสินใจเดินตามคุณเจนจิตออกไป เมื่อคนที่จะตอบคำถามเขาได้
