วันเวลาก็ล่วงเลยมาถึงวันที่น้องชายบ้านสามต้องเดินทางไปเรียนที่ปักกิ่ง วันนี้กุ้ยหนิงอันจึงยอมห่างลูกน้อยครั้งแรกเพราะต้องการมาส่งน้องชายและอาสามที่สถานีรถไฟ
“อาสามรับนี่ไว้นะคะ ฉันไม่รู้ว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไร แต่อย่างน้อยเอาเผื่อไว้จะดีกว่า”
กุ้ยหนิงอันยื่นซองบางอย่างให้อาสามของเธอนอกเหนือจากที่เธอให้ก่อนหน้านี้
“แต่ที่ให้มามันก็เยอะมากพอแล้วนะอันอัน”
“นายรับไว้เถอะ ไปกันสามชีวิต เผื่อเกินไว้ดีกว่าขาด อยากกินก็ซื้อกิน กว่าจะจัดการเรื่องเรียนของอาห่าวเสร็จเรียบร้อย ค่าโรงแรมนายอย่าลืมสิ แล้วไม่ต้องหาโรงแรมที่มันประหยัดล่ะ เลือกโรงแรมที่ปลอดภัยเข้าใจไหมอาเสียง”
กุ้ยจื่อหลงไม่อยากให้น้องชายใช้เงินอย่างประหยัดเกินไป ความปลอดภัยต้องมาก่อนเสมอ การเดินทางครั้งนี้มีอาฉีจากบ้านจ้าวไปด้วยเขายิ่งเบาใจขึ้นไม่น้อย
“ครับพี่รอง เช่นนั้นพวกผมขึ้นรถไฟก่อนนะครับใกล้จะออกเดินทางแล้ว”
กุ้ยโม่เสียงก
