เวลานี้กุ้ยหนิงอันกลับมาพักฟื้นที่บ้านได้หนึ่งเดือนแล้ว เธอนั่งมองลูกทั้งสองด้วยสายตาที่อ่อนโยน ไม่คิดว่าชาตินี้เธอจะได้เป็นแม่ของเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาทั้งสอง
ชีวิตเธอตอนนี้คล้ายกับจะสมบูรณ์แล้ว มีกิจการให้ครอบครัวได้ทำและอยู่กันอย่างไม่ขัดสน
แม้ว่าผลไม้ยังไม่สามารถเก็บเกี่ยวได้ก็ตาม ทว่าส่วนอื่นนั้นยังสร้างรายได้ให้เธอไม่น้อย
“อาเล่อ อาเฮ่อ พี่ฝากดูหลานหน่อยนะ พี่เหนียวตัวพี่อยากอาบน้ำ”
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอต้องอยู่ไฟ และแม่ไม่ยอมให้เธออาบน้ำหรือสระผม ทำได้เพียงเช็ดตัวเล็กน้อยเท่านั้น วันนี้น้องชายทั้งสองกลับจากโรงเรียนจึงเอ่ยปากขอเข้าไปอาบน้ำก่อน
“ครับพี่ใหญ่ ผมจะดูแลซานเหมยและซานเทียนให้เอง”
กุ้ยหมิงเล่อพยักหน้ารับ การช่วยดูหลานทั้งสองเป็นสิ่งที่เขาชอบและคอยช่วยเหลือพี่สาวมาตลอดอยู่แล้ว จึงไม่ใช่ปัญหาที่จะดูแลหลานทั้งสองคน
“จริงสิพี่ใหญ่ พี่หยูห่าวใกล้จะไปปักกิ่งแล้วนะ”
ใช
