Hayat mavi bir denize benzer. Kimi zaman griye çalar rengini, kimi zaman yeşile…
Poyraz, “hadi içeri girelim,” diyen Hazan’ın hareketlenmesiyle kızın bileğinden tutarak bahçenin arkasına sürüklemeye başladı.
“Hey! Ne yapıyorsun?” Yah dursana.” Hazan Poyraz’ın çekiştirmesiyle hafifçe sendeledi. Ayakları birbirine dolandı. Yine ne gelmişti acaba aklına?
Poyraz kızı gözüne kestirdiği ağacın arkasına kadar sürüklemeye devam etti. Oğluna söylediklerini bir an önce Hazan’a da itiraf etmek istiyordu. Özgür’ün ameliyatının iyi geçmesi ve yürüyecek olması üstündeki bütün rehaveti atmasını sağlamıştı. Her şeyi bileğinden tutup sürüklediği bu ufak tefek kadına borçluydu. Hazan sadece hayatını güzelleştirmekle kalmamış, oğluna da yepyeni bir hayatın kapılarını açmıştı. Bu nasıl bir mutluluktu. San
