THE POSSESSIVE WIFE

3 - Accept

"Son, I know it's hard for you to accept this but please marry her for the sake of our company." I remained silent while looking at Dad.

They visit me early in the morning just to talk about that f*****g proposal again.

My head is throbbing. Mang hangover pa ako kagabi.

Nagdecide na akong hindi mag-iinom pero paano ako titigil kung nagpakita naman bigla ang babaeng gusto ko ng kalimutan.

Tapos naghanda pa ng marriage proposal.

Wow ah? Wala pa ngang sorry, kasal na agad.

Anong akala niya? Madadaan ako sa kasal?

"Dad I told you last night that I don't want to" I groaned while hitting my head on the wall, trying to lessen my head ache.

"Son, I made a tea for you" mahinhin na inabot ni mom ang isang thumbler. Nanginginig pa ang kamay niya habang inaabot sa akin.

Hindi ko iyon tinanggap. I still don't want to talk to her. She betrayed me.

"Aevo don't be so hard headed. We need it!"

"We?" I sarcastically laugh. "Kayo lang ang may kailangan no'n."

"But you are the only option." I look at my both parents. They look at me with hope and desperate in their eyes.

"Just leave...." I will never change my decision.

"Aevo!" Maotoridad na ani ni Dad.

"Ayaw ko nga!" Muli akong humiga at nagtalukbong ng kumot.

"Please son. Accept the offer! This is once in a life time! Fix your relationship with Azeleia. Fix it! Marry her!"

Ilang beses akong nakatanggap ng bato ng unan at pagyugyog sa akin ni Dad pero pinili kong baliwalain 'yon hanggang inaya na ni Mom ang Dad ko para umalis.

"We will come back Aevo. Change your mind!"

Bumangon lang ako nang marinig ko ang malakas na pagsara ng pinto ko.

I brushed my hair frustatedly.

Damn it!

Why I need to be in this situation?!

Sobrang sakit pa ng ulo ko kaya naman ginusto ko na ulit matulog pero hindi pa ako nakakatulog ng malalim, may nagdoorbell na naman.

My parents are so persistent huh?!

Tinakpan ko ng unan ang tainga ko dahil wala akong planong magbukas. I will stick to my answer!

Tumigil rin iyon ng ilang segundo pero muli na ulit nag doorbell but this time ay medyo desperada na ang pagpindot.

Pero matigas na ang puso ko simula ng iwan ako ni Azeleia.

Bahala sila sa buhay nila.

Walang magaganap na kasal. Wal-

Booogsh!

Parang nawala ang tama ng alak ko dahil sa malakas na tunog na narinig ko sa labas.

Pinto ko ba 'yon?

Sinuot ko lang ang t-shirt ko bago lumabas ng kwarto.

At tama nga ang hula ko.

Sinipa ng malakas ang pinto ko na ngayon ay nasa sahig dahil sa isang babaeng nakaupo ngayon sa aking sofa at umiinom ng dala niyang kape. Nakadekwatro pa itong pambabae at may dalawang men in black na nasa labas at nakabantay.

"Azeleia..." I called.

Unti-unti niyang pinatama ang mata sa akin. Her expressionless eyes darted to me.

"You changed your pass huh?"

I scoffed before crossing my arms. "Anong akala mo 'yong dating password pa rin?"

Ngumisi kaya nagtaasan ang balahibo ko. I feel that she knows something that I know.

"What?" I still manage to show my poker face.

Hindi ako matatalo sa isang babae lang.

"Bakit nabuksan ko pa ito noong isang gabi?"

Nanigas ako sa kinatatayuan. How-

"Ikaw ang naghatid sa akin?"

So the Azeleia that I imagine that night is not an imagination?

She saw me miserable?

I cleared my throat. Bumaliktad ata ang dila ko. Ano ngayon ang sasabihin ko?

But on the second hand, bakit kailangan ko idefend ang sarili ko?

Atleast alam niya kung anong ginawa niya sa akin.

"If you're here for the proposal, I'm not going to accept it." pagbabago ko na lang ng topic pero sa loob loob ko ay napahiya ako.

Hindi pwedeng ganito ako sa babaeng nangghost sa akin.

She caught me damn it! Alam niyang hindi ko nabago kaagad ang password ko noon.

"I want us back" giit niya. Nawala na ang ngisi sa mga labi niya.

Hindi ko maiwasang humalakhak sa sinabi nya. 'Yong halakhak na sarkisto.

Hindi ako makapaniwala. Nagulat na ako kagabi dahil sa putanginang proposal tapos ang lakas naman ng loob niyang sabihin gusto niya makipagbalikan.

"After what you did to me you want us to be together again huh?" I gritted my teeth. I'm calming my nerves. Hindi ko alam ang magagawa ko sa kapakalan ng mukha niya.

Tingin niya ba gano'n lang 'yon kadali? Ano bang dahilan niya at bakit niya pa ginagawa ito?

She stood up and chin up. " Yes. I want us back" muli nitong sabi.

Lumapit ako at pinantayan siya. Habang pinagmamasdan ko ang mukha niya nagsisisi ako na minahal ko siya noon.

It was a mistake.

"You think it's easy? Bakit ka bumalik matapos mo 'kong iwan?" Pinagkadiinan ko 'yong salitang 'iwan' dahil gusto ko siyang maapektuhan.

Pilit kong binabasa ang kaniyang mukha ngunit wala man lang emosyong lumalabas dito. Parang hindi siya apektado sa salita ko.

Parang wala lang sa kaniya ang lahat puta.

"Because I miss you Aevo" malamig nitong ani.

Natatawa akong tiningnan siya. Tangnang dahilan! Ano? Pagkapinagsawaan aalis tapos babalik dahil namimiss ako? Tangna!

Paano niya nasasabi ang lahat na para bang wala kaming nakaraan? Paano niya nasasabi ang lahat ng ito ng parang 'di niya ako sinaktan?

Masama ko siyang tiningnan dahil 'yon naman talaga ang nararamdaman ko. Gusto kong makita niya kung gaano ako kagalit sa kaniya." I hate you a lot Azeleia Promettre and if you think you will get me back then don't assume. I will never be yours again."

Hindi siya kumurap. Ni hindi man lang gumalaw ang katawan. Nakatingin lang siya sa akin na parang kinakabisado ang aking pagmumukha. Parang may gusto siyang gawin na hindi niya magawa.

"Ipaayos mo sa dalawa mong men in black ang pinto ko bago ka umalis."

Hindi pa rin ako makapaniwala na sinira niya ang pinto ng unit ko para sabihing gusto niya makipagbalikan.

Tumalikod na ako at babalik na sana sa kwarto ko ng magsalita siya.

"You can't escape this agreement Aevo. Mukhang nakalimutan ko kung sino ako. You can't with anybody's property now. You're mine and I'm only allowed to be your girl. Soon you will be my husband and wether you like it or not, I, Azeleia Promettre will be your Wife"

I know it was a threat but I don't care. Sobrang sakit pa talaga ng ulo ko at gusto ko lang matulog kaya tuloy-tuloy pa rin ako sa pagpasok sa kwarto ko para itulog.

Pero dapat hindi ko ipinagsawalang bahala ang banta ni Azeleia.

Dahil kinabukasan, sinugod si Dad sa hospital dahil tumaas ang blood pressure after na sunod-sunod ang nagrerequest ng pull out ng investment sa aming kompaniya.

Kumuyom ang kamao ko sa galit. This is all Azeleia's fault. She is persistent to that proposal huh?

Madilim ang mga mata ko at hindi na nag-abalang pumunta sa hospital dahil mayroon akong ibang nasa isipan.

Pagkarating ko sa isang exclusive subdivision ay hinarang kaagad ako ng guwardiya sa labas.

"Saan po ang punta niyo?"

Mahigpit ang hawak ko sa manibela habang sumasagot.

"Promettre's house"

"Name niyo po?"

"Aevo Elleazar"

"Wait lang po sir"

After a minute, bumalik ang guwardiya sa akin para papasukin ako. He tell me the lot number before opening the gate for me.

Hindi na ako makapagthank you sa galit ko. Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan. Pagkarating ko sa tapat ng bahay nila, hindi ko na inayos ang pagparke ng aking kotse. Padabog akong lumabas ng sasakyan.

The guards in the front of their gate, immediately open the gate for me. Mukhang nasabi na kaagad ni Azeleia ang pagdating ko.

Mabibigat ang lakad ko papasok ng bahay. May sumalubong sa aking katulong pero nilampasan ko lang sila.

"Aevo..."

Kaagad na tumutok ang mata ko sa babaeng siyang pakay ko.

Bumababa ito sa isang spiral na hagdan. Para itong naghanda dahil ang elegante ng suot nitong puting bestida na sumasayaw rin kapag ka naglalakad siya. Kumikinang din ang suot nitong alahas sa katawan. May bakas din ng make up ang kaniyang mukha.

Kaagad kong iniling ang ulo ng mapansing tinititigan ko na pala siya ng sobra.

"What are you doing here?" Tanong muli niya nang tuluyang tumapak ang kaniyang paa sa pinakababang palapag at lumapit sa akin.

"My Dad is in the hospital right now"

Akala ko magiging blanko na lang lagi ang ekspresyon niya pero hindi. Rumehistro ang pag-aalala sa mukha niya. Nagulat din sa balita ko.

"Is uncle okay?"

I look at her with disbelief. "What do you expect? Kayo ang may pakana niyan"

Naitikom niya ang bibig. Hindi nakapagsalita dahil guilty siya.

Nababanas akong humingang malalim.

"Stop the playing this trick. Stop the marriage. Tigilan mo itong kahibangan mo Azeleia" diretsyo kong saad.

Nawala ang guilty-ness sa kaniyang mukha. She immediately shows her cold aura around me.

"Kung iyan lang din naman ang ipinunta mo, wala kang aasahan sa akin"

"Ayokong pakasalan ka" diniinan ko iyon. My voice are already filled with hatred. Lasang lasa ko ang galit sa kaniya. "Huwag mong ipain ang magulang ko."

"I don't need your opinion. Your Dad and I talked. We negotiate. Ikaw ang dahilan kung bakit nakaratay si uncle sa hospital. Because you are stubborn"

Sarkisto akong tumawa. "Ako pa talaga ha?"

Tumango siya. "Come back to me Aevo"

I gritted my teeth. Naiinis akong marinig ang matapang niyang tinig. I don't like how she sound so confident. Kapal talaga ng pagmumukha.

"Get me back?.." sarkisto akong tumawa. "I'm not the Aevo you used to know before"

"Hmm...I doubt that. Alam kong galit ka lang sa akin kaya ka ganiyan"

Hindi ako makapaniwala. Huminga ako ng malalim.

Para bang sinasabi niya na parang madadaan lang sa suyo ang lahat.

Pinapakalma ko ang sarili. Kung hindi lang siya babae, baka nabugbog ko na siya.

"Atleast you know that I'm mad"

"I know. I'm not blind Aevo" sarkisto niya pang sambit.

Kinuyom ko ang kamao. Nababanas ako sa babaeng ito p*ta.

Namalayan ko na lang ang sarili na humahakbang palapit sa kaniya. She never leaves her gaze at me. Nanatili itong pokerface hanggang sa gahibla na lang ang aming pagitan.

I held her wrist, she jolted. May kaunting sakit ang nakita ko sa kaniyang mata nang hawakan ko iyon ng mahigpit.

"Tandaan mo ito..." madilim ko siyang tiningnan. "Maaaring mapapakasalan mo ako pero sisiguraduhin kong...makikita mo kung gaano ako kagalit. I will make sure that I will see the pain in your cold eyes."

I will make sure of it. Maaaring nagtagumpay siya pero sisiguraduhin kong sasaktan ko siya sa paraan na kaya ko. I'll get my revenge—

"Hindi mo man lang ba ako tatanungin?" She retorted back.

Ang kaniyang mga mata ay tuluyang nagningning dahilan para manghina ang kapit ko sa kaniyang kamay.

Binawi niya ang kamay. Minasahe iyon saglit bago tumingin sa akin.

"Hindi mo ba ako tatanungin kung anong rason ko sa tatlong taon na wala ako? Why don't you ask how am I doing?"

That's absurd.

"What for? It's too late to know all of it. Walang magbabago. Everything is already f**k up"

Nakita ko ang pagbalik ng malamig niyang ekspresyon sa kaniyang mukha.

"Then I will wait until you're interested about my reason"

Tiningnan ko siya ng matagal, pinakikiramdaman ko ang sarili. Ngunit kahit anong gawin ko ay tanging galit lang ang namumutawi sa aking puso.

"Kahit anong rason pa 'yan, wala ng magbabago"

I hitched when she cupped my face. She caressed my gritting jaw like he's trying to calm it

"I know you're mad at me so do what you want to do. If you want to hate me then hate me. I will accept it all" masuyo niyang sambit.

Kaagad ko naman tinanggal ang kamay niya sa aking panga. Kahit ang paghawak niya sa akin ay nakakadiri na.

"Better accept it all. You deserve it Azeleia"

Marahas ko siyang binitawan dahilan para ma-out balance siya. I could see her falling from the ground but I don't have any initiative to help her. Nasatisfy pa ako na nadapa siya sa ginawa ko.

I bitter smile crept my lips as I leave her house. Pinalandas ko ang daliri sa buhok bago ako sumakay ng aking kotse at binuksan ang makina paalis.

So this is settled huh?

I'm getting married with my most hated person.