THE POSSESSIVE WIFE

5 - I'm not Stupid

Aevo's POV

"I'm sorry bro. Babayaran kita pag nagkapera ako"

Hiyang hiya ako kay Treyn na sinugod pa ako dito sa bar para magbayad ng mga nagastos ko kagabi.

"Ano ba kasing nangyari? Bakit sobrang laki ng bill mo ah?" Inis na ani niya bago ibigay ang card niya sa isa sa mga employee.

"Nilibre ko lahat ng kasama ko kagabi" kinamot ko ang ulo habang nakangiti sa kaniya.

"Ito na nga ba kinatatakot ko. 'Yan ka na naman Aevo! Bumalik lang 'yang si Aze-"

"Don't mention her name Treyn. It's not because of her okay? I'm just having fun. Kaya ko naman bayaran 'yon kaso disable ang account ko ngayon at dahil 'yon sa kaniya." I'm referring to Azeleia.

Fuck that girl. She really have the guts to do that?! Ang kapal na talaga ng mukha p*ta!

"Ano bang nangyare?"

"Well this f*****g EX of mine, just tell my parents about ditching her ass that's why my Dad freezed my account and he will unfreeze it if I will back in my new house where I supposed to live with Azeleia!"

Tinapik niya ang balikat ko at malungkot na umiling. "Damn man I pity you"

"Yeah right. Kaawan mo ako Treyn. I'm not suppose to be in this position right now!"

"She really want you to back Aevo." Ani ni Treyn na sobrang seryoso ng tingin sa akin. Sigurado akong nag-aalala siya mula sa tingin na 'yon pero wala akong pake. Hindi siya dapat magalala sakin.

"Wala akong pake. Hindi ako masisindak sa ganitong gawain niya. I will not get back to her"

Psh! Mukha bang magpapatalo ako sa kaniya? Tingin niya ba kapag na-disable niya ang mga account ko ay babalik ako?

Nice try!

"Goodluck pre" matamlay itong ngumiti .

Nagpahinga muna ako sa bahay nina Treyn at galing pa ako sa hangover. Pagkagising ko ay tanghali na. Nauna ng kumain ang dalawa at nagtira ng lunch para sa akin.

Kaagad ko iyong kinain. Pagkatapos ko kumain ay naligo ako at umisip na agad ng paraan para magkapera ako.

I'm still planning to buy a ticket para makalayo ako.

Una kong nitext si mom. Alam kong hindi niya ako matitiis.

I texted her and waited for her reply but I got dissappointed in her reply.

Sorry anak, your Dad will be mad if I will sent you a money.

Matagal akong napatitig sa text niyang iyon. I can't believe it.

Pati siya? Natitiis na niya ako ngayon?

I'll change my mind. Hindi ko siya patatawarin.

Nagtext ako sa ibang kakilala ko para manghiram pero puro hindi lang ang sagot nila.

Like what the f?

Bakit walang magpahiram?

O baka si Azeleia na naman ang may kagagawan.

Naglinis muna ako ng bahay nina Treyn para kahit papaano ay hindi naman ako palamunin dito.

I don't bring cash in my wallet. Kung may cash man, kakaunti naman. Nahihiya na din ako manghiram kay Treyn dahil siya na nagbayad ng bill ko sa bar.

At dahil walang nagpapahiram sa akin ay aalis ako ngayon para maghanap ng sideline.

Magapply ako ng part time na trabaho hanggang on leave ako sa office at hindi ako bumalik sa puder ni Azeleia.

_______

"Hi my name is Aevo Lemaitre I want to apply--"

"Sorry po sir. May nakahired ng aplikante"

Sinipa ko ang batong nasa paanan ko sa sobrang inis. Pang sampu na ito sa na-applyan ko pero 'yon lang lagi ang sinasagot kahit meron namang wanted poster na nakadikit.

"Sorry but you're too late. We already hired an applicant for this position" Anang ng lalaking kausap ko. Kung kanina tingin ko ay normal pa ang nangyayaring ito pero ngayon parang sinasadya na.Sa sobrang galit ko, I find myself pulling the man's collar and gave him my dangerous glare.

"Sino ang nag-utos sayo ah? Tell me?" Nagagalit ako kaya sorry na lang kung natatakot ko siya.

"W-wag niyo akong s-saktan" natatakot na sambit ng lalaki.

"Tell me or I will kill you-"

"Ang pamilyang Promettre po Sir. Kailangan lang po naming sumunod dahil ipapasara nila ang negosyo namin--"

"f**k!" binitiwan ko ang lalaki bago ako umalis sa gusali na iyon.

Mabibigat ang hininga ko habang nakakuyom ang kamao.

It is useless to apply. Damn it!

Talagang hinahamon ako ng babaeng 'yon.

"Tangina!" Mura ko sa sobrang frustration pagkauwi ko sa bahay nina Treyn.

Hindi ako babalik. Hindi ako babalik sa bahay! Maghahanap ako ng trabaho!

"Ano? Nakahanap ba?" Tanong ni Treyn nang makita akong frustated habang umiinom ng kape.

Oo. Kape lang ang available sa bahay ni Treyn pucha.

"Hindi."

"Balik ka na kasi"

"I don't want to."

"Parang away bata kayong dalawa sa totoo lang"

"Away bata?"

"Oo. Ikaw ang nagmamatigas tapos siya ang sumusuyo."

Ngumiwi ako. "Come on Treyn. You know why I don't want to go back"

"Pinapahirapan mo lang sarili mo" umupo siya sa aking tabi at tinapik ang aking balikat. "Surrender to your Wife. That's all you can do"

He showed me his phone. There's a text message coming from one and only Azeleia. Kahit number lang ang registered sa text, alam ko na kaagad na sa siya ang nagmessage no'n.

Ang nakainclude sa text ay pagbabanta na huwag akong pautangin at paalisin ako sa bahay nila kung hindi ay mapipilitan na tanggalin si Treyn sa trabaho niya.

"Sorry man. Joi is my priority for the mean time. You need to leave until tommorow, if that's okay"

Kumuyom ang kamao ko at tumango.

Wala naman akong magagawa. I just need to accept that Azeleia is powerful.

Umakyat na ako sa taas para magligpit ng gamit.

Pakiramdam ko umuusok ang ilong ko sa sobrang galit habang pinapaandar ko ang magandang sport car na bigay sa akin ni Tita Ailee.

Gusto ko nga sirain 'tong kotse dahil mas lalo ko lang napapatunayan kung anong kaya ng isang Promettre.

Nang makarating na ako sa aming bahay ay hindi ko pinarke ng ayos ang kotse. Basta na lang ako lumabas at nagdadabog akong naglakad papasok.

"Azeleia!" Sigaw ko at hinanap kaagad siya ng mata ko.

"You're back" Azeleia said. There's a confidence in her voice and she really expect my return.

Tumingin ako sa hagdanan kung nasaan si Azeleia. Hindi ko alam kung anong parte ng buhay ni Azeleia ang hagdan pero nagkakataon na doon kami nagkakataong magkita.

Nakita ko pa lang ang mukha niya feeling ko kaunti na lang at sasabog na ako. Para akong isang bomba na ilang oras na lang sasabog na.

"Oo" nandilim ang paningin ko. "Sumbungera ka kasi"

She sighed while gracefully walk down the stairs. "I'm just doing the ways I know to get you back"

Sarkisto akong tumawa. "Oo nga. Ni-disable mo ang card ko"

"It's your Dad" singit niya.

"Pero ikaw ang nagsumbong" masama ko siyang tiningnan.

"Hindi ako makautang at makapply dahil kinausap mo ang negosyante na huwag akong tanggapin sa trabaho! At tinakot mo pa si Treyn sa trabaho niya. How dare you Azeleia Promettre huh?"

Mukha itong walang narinig dahil lumapit pa siya sa akin at pinulupot ang mga braso sa aking leeg at pinatakan ako ng halik sa pisngi bago humilig sa aking dibdib.

"I'm glad you're back." Masayang ani niya.

Napatigil ako at naramdaman ko ang paunti-unting pagkatunaw ng aking galit. Para siyang isang apoy na dumikit sa yelo kong puso at tinutunaw niya iyon.

Pero ang nararamdaman kong ito ay pinagsawalang bahala ko. Pinilit kong labanan ang apoy at muling pinatigas ang puso ko.

No. I don't like that feeling anymore.

"Have you eaten? Aevo?" Hinaplos niya ang aking pisngi kaya iniwas ko ang aking mukha at tinulak siya ng mahina.

Enough to give us the space that I wanted.

"Huwag mo ko hawakan! You have no right to touch me after what you did!"

Naramdaman ko ang paninigas nito ng kaunti pero she still manage to look at me. Naiinis ako! Bakit siya nakakatingin ng hindi man lang naguguilty sa ginawa niya sa akin? I don't like that stare. Gusto kong makitang masaktan siya pero bakit wala?

"I'm your Wife Aevo" Maotoridad nitong sabi na para bang kaya niyang gawin lahat dahil asawa ko siya.

Tumawa ako sa salitang asawa bago plastik na ngumisi. "I don't consider you as my Wife Azeleia."

"But we are still married." Pinagpipilitan niya ang kasal naming pangpwepwersa niya lang naman.

"Bahala ka. Akala mo ba dahil napabalik mo ko dito babalik tayo sa dati? We're not the couple we are before. Everything had change and you can't bring it back. I loathe you! I hate you! I realy hate you!"

Habang tinitingnan ko ang mukha niya ay mas lalong nandidilim ang paningin ko. Gusto ko siyang saktan. Gusto ko iparamdam ang sakit na naranasan ko.

And that's what I did.

Ipapamukha ko sa kaniya ang ginawa niya sa akin.

"Alam mo ba kung paano ako nabuhay ng wala ka? You wreck me for how many years. Ano ba kasing nagawa kong mali para umalis ka? Nagkulang ba ako? Am I not enough? Nakahanap ka ba ng mas better sakin? Lahat ng 'yan iniisip ko ng ilang taon. Bakit ka pa bumalik ah?" bawat salita lahat may panggagalaiti. Gusto ko maramdaman niya lahat ng galit ko. Gusto ko ilabas lahat. Gusto ko iparamdam sa kaniya ang aking pagkapoot. Natabunan na nga ng sakit ang buong pagmamahal ko sa kaniya.

O wala na.

Kahit katiting na adorasyon at pagmamahal wala na.

"Sinira ko ilang taon ko para sa'yo. Ayos naman kasi tayo tapos bigla kang nawala. You ghosted me! No contact and anything!"

Kahit galit na galit ako, gumaan ang pakiramdam ko dahil naibato ko rin sa kaniya ang mga gusto kong sabihin noon.

But even if I throw hurtful words, she remain calm and unbother woman.

It anger me more.

"What the hell? Say something!" Hinablot ko ang kaniyang dalawang braso at niyugyog siya. I want her to say something. I want to see how guilty she is but there's nothing but a blank stare.

"I'm sorry Aevo. I know it's my fault so if you want to hurt me, then hurt me. I will let you. Kung ano mang sakit ang nangyari sayo ay ibaling mo sakin. I will just stand here. I am willing to receive your hatred. Tatanggapin ko lahat." Ni di ko man lang nakita ang sinseridad sa kaniyang pagsasalita. Wala siyang emosyong ipinapakita. Itinatago niya lahat ng iyon sa kaniya lang. Napakamakasarili niya, umalis siya ng walang paalam.

Kinuyom ko ang kamao ko at itinaas ito para saktan siya. Gusto ko tumama ang mga kamay ko sa kaniyang katawan. Gusto ko siyang saktan ng matindi pero habang tinitingnan ang maamo nitong mukha ay hindi ko kaya. Nanghihina ang mga kamay ko. Nawawalan ito ng lakas.

"Aaaaaah!"

Imbis na ipatama sa kaniya ang kamao ay sinuntok ko iyon sa pader. Ilang suntok na ikinadugo ng kamao ko pero hindi pa yun sapat. Hindi ko maramdaman.

"Stop that Aevo!" Naramdaman ko na lang na hinahawakan ni Azeleia ang aking mga kamao pero binabawi ko lang iyon at muling sinuntok ang pader.

Ang manhid ko. I can't feel anything. Basta na lang akong nagsusuntok until I feel Azeleia's warm embrace from behind.

"Don't do that. Don't ever do that." Ani niya.

Naramdaman ko ang pagkabasa ng aking likod hanggang naramdaman ko ang panginginig ng kaniyang balikat.

She cried.

Gusto ko siya aluin. Gusto kong punasan ang mga luha sa kaniyang mata tulad ng dati pero hindi na ako tulad noon.

I'm not stupid.