บทที่6 รู้ความจริง
1138 Words
บทที่6
รู้ความจริง
3ปีผ่านไป
ประเทศญี่ปุ่น
เพียวเดินลงจากรถเพื่อเข้าสำนักงานใหญ่เขาเดินเคียงคู่มากับเลขาพนักงานก้มคำนับท่านประธานที่เติบโตขึ้นภายในสามปี เพียวคนใหม่ที่ด้านชาเรื่องหัวใจ ใบหน้าของเขาแทบไม่เคยมีรอยยิ้มเลยตั้งแต่วันที่เลิกรากันไป เขาให้เก้าคอยดูเฟย์อยู่ห่างๆแต่เก้าบอกว่าเฟย์มีแฟนใหม่แล้วเขาจึงเสียอาการจนเกือบไม่เป็นผู้เป็นคน
"เพียวหมิวเอางานวางไว้ที่โต๊ะแล้วนะ วันนี้ให้หมิวไปอยู่เป็นเพื่อนอีกไหมคืนนั้นเพียวเมาจนไม่มีสติเลย"
"ไม่เป็นไรประชุมเสร็จเธอก็กลับไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"ก็ได้" หมิวได้รับหน้าที่เป็นเลขาของเพียวเธอถูกส่งมาศึกษางานก่อนที่เพียวจะมาหนึ่งอาทิตย์แม่ของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับครอบครัวเพียวแต่เพียวไม่ได้สนิทกับเธอตามที่ผู้ใหญ่คาดหวังเอาไว้ ยิ่งเพียวมารู้ทีหลังว่าหมิวคือคนที่แม่ของเขาอยากให้ลองใช้ชีวิตด้วยกันเขายิ่งรับไม่ได้จึงสนใจเพียงแค่งานเท่านั้น
"ท่านประธานคะมีพัสดุส่งมาจากประเทศไทยค่ะ"
"เอามานี่ฉันรับเอง" หมิวรีบเดินเข้าไปหาหวังจะรับกล่องพัสดุนั่นแต่เพียวรับมันมาถือไว้เสียก่อน
"ขอบคุณครับ"
ชายหนุ่มเดินเข้าห้องทำงานเขาไม่ได้สนใจกล่องนั่นเพราะงานที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ใช่น้อยๆเลยวันนี้หมิวเอาแต่เดินเข้าเดินออกเธอไม่รู้ว่ากล่องใบนั้นใครส่งมาทุกครั้งที่เข้ามาเอางานเธอก็จะมองกล่องใบนั้นตลอดเวลา
"หมิวสรุปวันนี้ฝ่ายขายยังมาไม่ถึงใช่ไหม"
"...."
"หมิว!"
"ฮะ! ใช่ๆ วันนี้น่าจะไม่ทันเพียวจะให้หมิวเลื่อนการประชุมก่อนไหม"
"ก็เลื่อนไปสิ วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าดูไม่มีสมาธิเลย"
"เปล่าๆ เออเพียวใครส่งอะไรมาเหรอหรือเก้าส่งมา^^"
"เฟย์...."
หมิวอ้าปากค้างเล็กน้อยไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าเฟย์พยายามติดต่อเพียวตลอดทุกครั้งที่เฟย์ส่งของมาเธอจะเป็นคนรับและทำลายทิ้งแต่วันนี้เด็กฝึกงานดันรับของไว้และนำมาส่งให้เพียวเสียเอง
"งั้นเราฝากไว้กับเราไหมเพียวจะได้ทำงานถนัดๆ"
"ของมันวางอยู่ไม่ได้สร้างปัญหาอะไร เธอควรไปทำงานได้แล้ว"
"ค่ะ...."
หมิวเดินคอตกออกมาจากห้องทำงานส่วนเพียวเขาเซ็นเอกสารแผ่นสุดท้ายเสร็จก็หันไปมองกล่องพัสดุทันที เขาหยิบมันมาเขย่าดูแต่กล่องมันเบามากจึงหยิบคัดเตอร์ในลิ้นชักค่อยๆแกะออกช้าๆ
"เล่นอะไรพิเรนทร์หรือเปล่าวะ"
เสียงบ่นพึมพำจนกระทั่งกล่องใบนั้นถูกเปิดเขาก็เจอกล่องสีขาวด้านในอีกใบ เมื่อหยิบขึ้นมาเปิดเขาก็ถอนหายใจเฮือก บิกินี่สีแดงเด่นสง่าอยู่ในกล่อง เฟย์กำลังปั่นประสาทเขาอยู่แน่ๆ เขาดูที่อยู่และเบอร์โทรของเฟย์แต่ไม่ทันที่จะเช็กให้แน่ใจก็มีสายโทรเข้าปลายสายคือแม่ของเขานั่นเอง
การสนทนา
"ครับแม่"
(เพียวเป็นยังไงบ้างลูก)
"ก็เหนื่อยดีครับ"
(เปิดรับสมัครผู้ช่วยสิลูกจะได้มีเวลาให้แม่บ้าง)
"ผมรู้แล้วครับตอนนี้ผมยังไม่ได้สัมภาษณ์ใครเลย"
(พักผ่อนบ้างนะลูก แม่ต้องวางแล้วมีเวลาก็ชวนหนูหมิวไปทานข้าวบ้างนะ)
"ครับ"
จบการสนทนา
ผมกลับมาคอนโดของที่บ้านส่วนหมิวเธออยู่ชั้นล่างผมหยิบกล่องสีขาวขึ้นมาดูอีกครั้งแต่ก็ไม่กล้าเปิดดูของด้านในกลัวจะหัวใจวายตาย พรุ่งนี้ฝ่ายบุคคลจะพาพนักงานใหม่ขึ้นมาให้ผมสัมภาษณ์ด้วยตัวเอง ผู้ช่วยผมต้องเป็นคนที่ผมเลือกไม่ใช่คนอื่น
วันต่อมา
การสัมภาษณ์งานไม่มีใครถูกใจผมสักคนจนกระทั่งเสียงรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามากลิ่นน้ำหอมที่ทำให้ผมต้องฉุดคิดถึงวันเก่าๆหรือของที่เธอคนนั้นส่งมาเมื่อวานจะฉีดน้ำหอมมาด้วยกลิ่นมันเลยติดจมูกผมไม่หาย
"สวัสดีค่ะ"
ขวับ!!
"เฟย์!!"
"ฉันมาสัมภาษณ์งานค่ะ^^"
"ตลก เอาดีๆ!" ผมหยิบเอกสารตรงหน้าขึ้นมาดูแผ่นสุดท้ายเป็นใบสมัครของเฟย์จริงๆ
"เพียวเปลี่ยนไปมากเลยนะ...."
ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันขนเสียงตึงตังดังมาจากด้านนอก หมิวเดินปรี่เข้ามายืนประจันหน้ากับเฟย์ที่ผ่านมาเธอพยายามเงียบหายเพราะอยากจะเปิดตัวทีเดียวตามที่ผู้ใหญ่ต้องการแต่ในเมื่อทุกอย่างมาขนาดนี้แล้วเธอก็พร้อมที่จะหักกับเฟย์
"แกมาทำไมเฟย์"
"ก็มาสมัครงานไง แล้วแกล่ะทำไมถึงมาอยู่ที่นี่" สาวน้อยมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา
"ฉันอยู่กับเพียวเป็นเลขาของเพียวเป็นคนสนิท...."
"ผมรับคุณเข้าทำงาน เรื่องที่พักรอก่อนเสร็จงานเดี๋ยวค่อยว่ากัน"
เฟย์ยกยิ้มสะใจเธออุตส่าห์ดั้นด้นมาหาเขาถึงที่สายตาของเพียวลึกๆแล้วยังต้องการเธออยู่
"เพียว! ไม่ได้นะคุณป้าสั่งไว้ว่ายังไงลืมไปแล้วเหรอ!!"
"สรุปฉันเป็นผู้บริหารหรือเธอ อย่าวุ่นวายให้มันมากนะ เฟย์คุณนั่งรอผมที่นี่เดี๋ยวผมมา"
"ค่ะ..."
สองสาวมองสบตากันจนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของหมิวดังขึ้นเธอจึงเดินกระทืบเท้าออกไป วันนี้เฟย์ฝ่าฟันอุปสรรคมามากแล้วเธอสืบทราบจนรู้ว่าครอบครัวของเพียวอยู่เบื้องหลังความวุ่นวายทุกอย่าง เธอเกือบเสียบ้านที่พ่อแม่ของเธอเก็บเงินซื้อมา หลังจากนี้ขอให้คนพวกนั้นเจ็บช้ำไม่ต่างจากเธอบ้างก็แล้วกัน
เพียวกลับเข้ามาในห้องเพื่อมองดูอดีตคนรักเธอดูซูบไปจากเดิม ไหนเก้าเพื่อนที่เขาไว้ใจบอกว่าเฟย์มีแฟนใหม่ไปแล้วแต่ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่
"แฟนไปไหน-_-"
"เลิกกันแล้ว เลิกกันเพราะครอบครัวเขาไม่ชอบ เฟย์โดนทำร้ายโดนจับตัวไปโยนไว้ในซอยเปลี่ยวเหมือนหมาข้างถนน"
"แล้วไอ้เวรนั่นมันไม่รู้เรื่องไม่ทำเหี้ยอะไรเลยหรือไง!!"
"เขาไม่รู้เพราะเขาถูกส่งไปทำงานญี่ปุ่นหลังเรียนจบเราไปไม่ทันเพราะถูกจับตัวไว้เสียก่อน ฮึก!~ ฮือออ"
"อะไรนะเฟย์!!!"
---------------------------------
หลังจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นนะ เฟย์จะทำอะไรต่อเก้าไม่น่าทำแบบนี้กับเพียวเลยเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี
- Writer
