บทที่5 จากลา

1060 Words
บทที่5 จากลา สุดท้ายก็ต้องจากกัน ผมเตรียมตัวขึ้นเครื่องสายตาก็มองหาเฟย์จนวินาทีสุดที่ผมต้องออกเดินทาง ผมไม่เห็นเธอแม้แต่เงาของเธอโทรหาก็ไม่รับสาย "ไอ้เพียวไปเถอะเดี๋ยวทางนี้กูจัดการให้" "อืม กูฝากดูเฟย์ด้วยนะ" "มึงแน่ใจว่าจะจบกับเฟย์แค่นี้จริงๆ" "อืม หลังจากนี้กูขอโฟกัสแค่งานพอ ถ้าเฟย์อยากมีชีวิตที่ไม่มีกูก็ต้องตามนั้นกูห้ามอะไรเฟย์ไม่เคยได้อยู่แล้ว" "สู้ๆว่ะ กูเอาใจช่วย" สองหนุ่มสวมกอดกันเพื่อล่ำลาจากกันไกล เพียวเดินขึ้นเครื่องด้วยความเสียใจเขาเปิดอ่านแชตที่คุยอยู่คนเดียวอีกครั้ง เฟย์ไม่ตอบเขาได้แต่อ่านแล้วบล็อกการติดต่อทุกช่องทาง ทุกอย่างคงจบแล้วจริงๆ อีกด้าน.... โทรศัพท์หรูถูกหย่อนลงในแก้วน้ำตรงหน้า เฟย์มองผู้ใหญ่ทางฝั่งของเพียวทั้งน้ำตา เธอถูกพวกญาติพี่น้องของเพียวจับตัวไว้แล้วยึดโทรศัพท์ไประหว่างที่เธอกำลังเข้าไปในสนามบิน ไม่รู้ทำไมครอบครัวของเพียวถึงได้รังเกียจเธอนัก บ้านเธอก็ไม่ใช่คนไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเลย "พวกคุณทำแบบนี้ทำไมคะ!!" "เลิกยุ่งกับหลานชายฉันสิ!" "หนูไม่รู้จักคุณขอโทษด้วยที่หนูขัดคำสั่งของคุณไม่ได้!" "แล้วถ้าเป็นฉันเธอจะยอมทำตามไหม" "คุณป้า...." สาววัยกลางคนเดินออกมาจากด้านหลังด้วยสีหน้าเหยียดหยันแม้แต่จะล่ำลากันเขาก็ไม่ยอมที่ผ่านมาเธอไปช่วยงานครอบครัวที่ต่างจังหวัดตามคำสั่งของแม่เธอ แต่โทรศัพท์ของเธอดันตกน้ำต้องส่งซ่อมหลายวันไหนจะงานในโกดังที่มีปัญหาพ่อกับแม่ของเธอจึงต้องพาเธอไปช่วยงานเนื่องจากพนักงานเก่าๆแห่ลาออกกันไปหลายคน "เพียวกำลังไปมีชีวิตใหม่ หนูอย่าเป็นตัวถ่วงในชีวิตเพียวเลยนะ อยู่ที่โน่นเพียวจะไม่เหงาเพราะเลขาที่ฉันเตรียมไว้ให้จะดูแลเพียวทุกอย่างทั้งเรื่องงาน เรื่องความเป็นอยู่แม้แต่เรื่องบนเตียง" "คุณป้า!! นี่หรือคะความคิดของคนชั้นสูงมันต่างจากแม่เล้าตรงไหนคะ!!" เพียะ!! ฝ่ามือของหญิงวัยกลางคนฟาดลงมาบนแก้มของเฟย์เต็มแรง เฟย์นั่งน้ำตาคลอมองหน้าผู้สูงส่งตรงหน้าในเมื่อทำกับเธอแบบนี้หลังจากนี้ก็จงรับผลของการกระทำของตัวเองก็แล้วกัน "ตบอีกสิคะ ตบหนูให้พอใจเลยไม่ว่ายังไงเพียวก็ตัดใจจากหนูไม่ได้เหมือนกัน" "เธอคิดว่าเธอดีขนาดไหนกันเชียวก็แค่เด็กใจแตกอยากจับลูกชายฉัน!" "ถ้าอย่างนั้นลูกชายคุณป้าก็ใจแต่อยากจะได้หนูเหมือนกันค่ะ คุณป้าเป็นแม่แบบไหนเอ๊ะ! หรือที่ได้คุณลุงมาก็เพราะวิธีสกปรกแบบนี้คะ" เพียะ!!! ร่างบางถูกกลุ่มหญิงวัยกลางคนพามาขึ้นรถเขานำตัวเธอไปโยนทิ้งไว้กลางซอยเปลี่ยวที่ไม่มีบ้านคนไม่มีผู้คนสัญจรแถมโทรศัพท์ก็ถูกโยนทิ้งลงแม่น้ำไปแล้ว ปี๊น! เสียงบีบแตรรถดังจากด้านหลังเป็นฟ้าที่รีบวิ่งลงมาหาเฟย์ เฟย์นั่งร้องไห้จนตาบวมเธอไม่รู้ว่าทำไมครอบครัวของเพียวถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก "มึงมาที่นี่ได้ไงฟ้า" "กูไปซื้อของที่ปั๊มเลยแวะเข้าห้องน้ำเจอแม่เพียวคุยกับอีแก่ว่าทำขนาดนี้เด็กนั่นคงไม่กล้ามายุ่งกับเพียวแล้ว อีกคนบอกซอยเปลี่ยวขนาดนั้นเผลอๆโดนพวกขี้ยาฉุดไปรุมโทรม แถวนี้มันก็มีอยู่แค่ซอยเดียวมึงไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม" "ไม่มึง กูเสียใจฉิบหายเลยเจ็บตัวกูไม่กลัวแต่กูไม่ได้ลาเพียวเลย" ฉันถูกพากลับมาที่หอพักของฟ้าเพราะคอนโดที่เคยอยู่แม่ของเพียวเปลี่ยนคีย์การ์ดไปแล้วทุกสิ่งที่เพียวให้ฉันไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเลย แม้แต่ธุรกิจที่บ้านฉันก็มีปัญหาอยู่มายี่สิบกว่าปีไม่เคยขาดทุนตอนนี้พ่อฉันต้องขายรถเพื่อนำเงินไปจ่ายค่าแรงให้พนักงาน สุดท้ายฉันก็ต้องไปดูแลงานของที่บ้านโดยมีฟ้าอยู่เคียงข้างฉัน ฉันไม่ได้เจอครอบครัวของเพียวอีกเลยแม้แต่เพียวก็ไม่ติดต่อกลับมา ฉันไลน์ไปหาแต่เหมือนว่าเพียวจะเปลี่ยนไลน์ใหม่ไปแล้ว "มึงจะเอาไงต่อวะเฟย์" "เรื่องเพียวเหรอ" "ใช่ กูเห็นแชตมึงหนักขวามาเป็นอาทิตย์แล้วกูทักไปหาเพียวมันก็ไม่ตอบกูนะ" "ช่างเถอะ ไปเคลียร์บัญชีต่อดีกว่ากูตั้งใจว่าจะบินไปหาเพียวถ้างานตรงนี้มันไปต่อได้ ที่ผ่านมากูถูกกดดันจากครอบครัวของเพียวมามากพอแล้วหลังจากที่กูถูกทำร้ายและเอากูไปโยนทิ้งเหมือนหมาข้างถนนกูจำนะมึง กูจะเอาคืนกูไม่สนว่าจะเป็นแม่ของเพียวจะด่ากูเลวก็ได้แต่ถ้าเขาไม่เลวกับกูก่อนทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้" ฉันใช้เวลาร่วมสามเดือนกว่าจะกู้วิกฤตของที่บ้านได้แต่ฉันก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปหาเพียวสักทีเพราะปัญหามันมีเข้ามาตลอด ฟ้ามาทำงานกับฉันถาวรส่วนหมิวก็หายเงียบไปไม่มีการติดต่อกลับมาเก้าเองก็เหมือนกันฉันโทรหาก็ไม่รับสาย อยากรู้ว่าเพียวเป็นยังไงบ้างเฟซบุ๊กกับไอจีเพียวไม่มีการเคลื่อนไหวเลยพอฉันเข้าไปส่องมากๆเพียวก็บล็อกฉันคามือ ถ้าวันไหนรู้ความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันขอให้นายจะทำหน้ายังไงนะ จะยังคงบึ้งตึงใส่ฉันหรือเปล่ามีอีกหลายเรื่องที่นายยังไม่รู้ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันฉันถูกคุกคามจากครอบครัวนายขนาดไหน ------------------------------- ตอนหน้าน้องจะบุกไปหาเพียวแล้วนะ บอกเลยว่าดุเดือดมากเพียวเองก็เช่นกัน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD