Oriana Fatima’s POV
“Lolo…”
“Oh, Ana.” Binaba ni Lolo ang binabasa niyang dyaryo dahil sa pagsilip ko sa opisina niyang nakabukas. Naglakad ako palapit sa lamesa niya. “Himala na hindi mo buntot ngayon ang apo ko,” natatawang sambit nito.
Hindi ko nga rin alam dito kay Damien. Nasa iisang bahay na lang naman kami pero minsan nakabuntot pa siya sa akin na parang mawawala ako. Nasa iisang bubong na lang kami pero parang ayaw pa niyang mahiwalay sa akin.
“May ginagawa po siya sa kwarto namin,” sagot ko at naupo sa visitor’s chair ni Lolo. “Manghihingi lang po sana ako ng tulong sa inyo.”
Ipinatong niya ang dalawang kamay sa ibabaw ng lamesa. Ngumiti ito sa akin na parang handa na agad siyang ibigay ang tulong na gusto ko kahit hindi ko pa naman nasasabi sa kanya. Kaya masayang-masaya ka
