ชายหนุ่มเดินกลับไปทางเดิม เขาลัดเลาะไปจนถึงบ้านหลังน้อยที่ปลูกไว้พักผ่อน เวลาที่มาทำงานแทนลูกน้อง กิจการของเขายังไม่อยู่ตัว มักจะขาดคนทำงานเป็นประจำ กัมปนาทเอนกายลงนอนบนเตียงเล็กๆ เหม่อมองฝ้าเพดาน ก่อนจะลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะขนาดเสื้อมันพอดีตัวเกินไป จนอึดอัดทุกครั้งที่ขยับตัว หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าคับๆ เป็นกางเกงขาสั้นห้าส่วนสวมสบายๆ ความหิวก็เริ่มมาเยือน เขานึกถึงกลิ่นกับข้าวหอมๆ ฝีมือสะบันงา ชายหนุ่มตัดสินใจใช้หัวใจนำทาง หน้าที่และความรับผิดชอบไว้ค่อยคิดหาทางแก้ทีหลัง ขอเก็บความสุขไว้ปลอบใจยามห่างเหิน เขาเดินตัวปลิวลงจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ มุ่งหน้าไปตามความรู้สึกในใจ ที่เรียกร้องจนหัวใจสั่นรัว
กัมปนาทยืนหมุนไปมาอยู่หน้ารั้วบ้านของสะบันงา จนสดใสมองเห็น นางตะโกนทัก ชายหนุ่มจึงความเคารพตามความเคยชิน
“คุณ...มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ ไม่ได้ไปกับรถทัวร์หรือไง?”
“สวัสดีครับ ผ
