เด็กสาวผมเปียตัวจ้ำม่ำวัย 5 ขวบ กระโดดลงจากอ้อมอกวศิน แล้ววิ่งเข้ามาโผลกอดนิสสาทันทีที่เห็นแม่ตัวเองมาถึงบ้าน นิสสารีบรับอ้อมกอดของเด็กตัวอ้วนด้วยความคิดถึง
“ข้อเท้าไปโดนอะไรมา”
วศินชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลามีเคราบางๆ เอ่ยขึ้น พลางจ้องมองคามินด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนักที่เห็นเขาอยู่กับนิสสาในเวลานี้
“ข้อเท้าพลิกน่ะ ท่านประธานเลยพามาส่ง”
นิสสาเอ่ยพลางเอามือมาจับที่ข้อเท้าของตัวเอง วศินรีบเดินเข้ามาดูข้อเท้าที่ถูกพันผ้าไว้ด้วยความเป็นห่วง โดยไม่ได้สนใจคามินที่นั่งอยู่ข้างๆ นิสสาเลยแม้แต่นิดเดียว
“ท่านประธาน...เป็นถึงท่านประธานมาส่งเลขาฯ เนี่ยนะ”
เสียงบ่นพึมพำออกมาจากปากคนตัวสูงที่กำลังนั่งจับข้อเท้านิสสาดูอยู่อย่างเป็นห่วงเป็นใย จนนิสสาอดไม่ได้ที่จะเอามือเรียวตีเข้าให้ที่แผ่นหลังกว้างเบาๆ เพื่อเป็นการปรามไม่ให้วศินพูดจากแบบนี้
“จิ๊!!...เสียมารยาท ท่านประธานอุส่าห์มาส่งนิสสา”
เมื่
