เด็กดื้อ | 2
682 Words
เช้า
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งกินข้าวกับคุณป๋า ฉันไม่ได้ไปเรียนเพราะจบแล้ว ในตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ยังไม่ตัดสินใจว่าจะเรียนที่ไหนดี
กินข้าวไปได้แค่ไม่กี่คำฉันก็วางชอนลง “หนูอิ่มแล้วค่ะ”
“จะรีบไปไหน ?” คุณป๋าถามในขณะที่ฉันกำลังลุกขึ้น
“จะไปหาเอวาที่บ้านค่ะ”
“ให้ไอ้กล้าไปส่ง ไม่ต้องขับรถไปเอง”
“หนูอยากขับรถไปเองมากกว่าค่ะ”
“เธอจะขัดคำสั่งของฉัน ?” คุณป๋าเงยหน้าขึ้นถามเสียงเย็น สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกแต่มันแฝงไปด้วยความน่ากลัวนั้น มันทำให้ฉันไม่อยากที่จะเถียงอะไรต่อ
“ค่ะ”
ฉันเดินออกมาจากบ้าน มีรถมารอรับเรียบร้อย ข่าวถึงพี่กล้าเร็วจังนะว่าฉันจะไปบ้านเอวาน่ะ
พี่กล้าขับรถมาส่งฉันที่บ้านของเอวา แถมบอกให้กลับไปก็ไม่ยอมกลับ เพราะคุณป๋าเป็นคนสั่งให้รอรับฉันกลับไปด้วย
“ฟาร์นยังไม่มาหรอเอวา” ฉันถาม เพราะนี่มันก็สายแล้วไม่เห็นฟาร์นมันโผล่หัวมาเลย
“คงจะยังไม่ตื่นน่ะ”
ฉันพยักหน้าตอบเพราะเราจะรู้ดีว่าฟาร์นมันเป็นคนที่นอนกินบ้านกินเมืองมาก กว่าจะตื่นคนอื่นก็ใช้ชีวิตไปได้ครึ่งค่อนวันแล้ว
“เมเบล แกคิดได้หรือยังว่าจะเข้าเรียนที่ไหน”
“แกกับไอ้ฟาร์นเรียนที่ไหน ฉันก็เรียนที่นั่น” ฉันตอบสั้นๆ พลางเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์
“ฉันดูไว้สองที่เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย แกจะลองดูสองที่นี้ก่อนมั้ย”
“อื้อ มาสิ”
เอวาเปิดภาพมหาวิทยาลัยทั้งสองแห่งมาให้ฉันดู จริงๆ ฉันไม่ได้สนใจอะไรมากหรอก ก็แค่ดูไปงั้นๆ
ตกเย็น...
วันนี้ฟาร์นไม่ได้มาตามนัดเพราะมันเพิ่งตื่น พอตื่นแล้วมันก็โทรมาหาฉัน บอกว่าพ่อมันเพิ่งเปิดคลับใหม่ อยากให้ฉันกับเอวาไปประเดิม ซึ่งฉันตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ส่วนเอวาก็ต้องไปด้วยทั้งที่นางไม่ดื่มแอลกอฮอล์
ถ้าถามว่าใครคือแม่พระของกลุ่มฉันยกให้เอวานี่แหละ
หลังจากที่กลับมาบ้านแล้วฉันก็อาบน้ำแต่งตัว รอให้ฟาร์นมันมารับ
ฉันไม่ใช่คนเรียบร้อยนะ และชุดที่ฉันใส่ก็ไม่จำเป็นต้องปิดหมดทุกสัดส่วนของร่างกาย ไปเที่ยวกลางคืนมันก็ต้องเปิดเผยสิจริงมั้ย
ฟาร์นโทรมาบอกฉันว่าถึงบ้านฉันแล้ว ฉันจึงส่งข้อความไปบอกคุณป๋าว่าคืนนี้ขอออกไปดื่ม เพราะตอนนี้คุณป๋าไม่ได้อยู่ที่บ้าน และฉันก็ไม่ชอบโทรคุยกับคุณป๋าสักเท่าไหร่นัก
การที่ฉันส่งข้อความไปบอกไม่ได้เป็นการขออนุญาต แต่เป็นการบอกตามหน้าที่ก็เท่านั้น
ณ คลับ
“อาหิรัญก็มาด้วยนะเมล นั่งอยู่โซนนั้น” เมื่อมาถึงดื่มยังไม่ถึงสามแก้ว ฟาร์นที่เดินไปหาพ่อของมันมาก็คาบข่าวมาบอก
คุณป๋ากับพ่อของฟาร์นทำธุรกิจร่วมกันหลายอย่าง ไม่แปลกที่คุณป๋าจะมาที่นี่หรอก
“เมเบล อาหิรัญจะไม่ว่าอะไรแกใช่มั้ยเนี่ย”
“ไม่หรอก ฉันบอกคุณป๋าไว้แล้วว่าจะมา อีกอย่างนะ คุณป๋าไม่ได้สนใจฉันมากขนาดนั้นสักหน่อย”
“แกอย่าคิดแบบนั้นสิ ถ้าอาหิรัญไม่สนใจแกเขาจะเลี้ยงแกมา ให้แกอยู่สุขสบายได้ถึงทุกวันนี้หรอ”
คำพูดของเอว่าทำให้ฉันเงียบ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นคุณป๋าที่กำลังเดินตรงมายังโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างเอาผิด
- Writer
