โม่หลานแลบลิ้นตวัดปาดเลียอย่างเร่งเร้า น้ำหนักปลายลิ้นนั้นแผ่วเบายิ่งนัก
"หลินจื่อเว่ย หลินจื่อเว่ย จื่อเว่ย จื่อเว่ย"
ปากของเขาพร่ำเรียกชื่อของนางไม่ขาดสาย หลินจื่อเว่ยถูกปลายลิ้นรุกรานรู้สึกเสียวสะท้านจนศีรษะหมุนคว้าง ทั้งร่างกายร้อนเร่าดุจไฟแผดเผาทั้งปั่นป่วนไปทั่วร่างกาย ได้แต่ครางกระเส่าในลำคอ
ปลายลิ้นของเขาจุ่มชิมเข้าไปในโพรงสวาท หลินจื่อเว่ยกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า รัตติกาลนี้ช่างแสนทรมานยิ่งนัก เขากำลังประหัตประหารนางด้วยไฟสวาทจนแทบจะแดดิ้น
โม่หรานจ้วงชำแรกแล้วกระดกปลายลิ้นเข้าออก นิ้วของเขาบดคลึงติ่งกระสันสลับกับไล้เลีย ติ่งสีหวานเบ่งบานต้อนรับโม่หรานดูดน้ำหวานที่ไหลออกมา ตรงกลางรอยแยกกลางพูเนื้อเต่งตึงเร่งเร้า ปลายลิ้นสัมผัสเร็วยิ่งขึ้น หลินจื่อเว่ยแอ่นหลังส่ายไปมา นางลืมตนสอดมือประสานเข้าไปในเรือนผมของโม่หรานเขาเพียงผูกผมเป็นหางม้า มิได้รวบและรัดด้วยกวานดั่งเช่นเคยบัดนี้จ
