บทที่ 6 ตอนที่ 2

2787 Words

เด็กสาวปรือตามองเล็กน้อยเมื่อไม่มีปฏิกิริยาใดๆ นอกเสียจากได้กลิ่นลมหายใจอุ่นๆ ที่ชวนให้หัวใจสั่นวาบหวิวพิกล น้ำหนักที่กดทับอยู่เบื้องบนถูกแทนที่ด้วยไออุ่นจากผิวเนื้อแน่นที่แผ่ปกคลุมทุกความเคลื่อนไหวของหล่อนแม้กระทั่งหายใจก็ยังติดขัด หล่อนมอมแมมเหมือนลูกแมวที่หอบหิ้วมาด้วยไม่มีผิด... "อือ..." ริมฝีปากประกบสัมผัสกันอีกครั้ง เด็กสาวยิ่งเกร็งตัวแข็งทื่อ ความเจ็บปวดในคืนทรามอย่าหลอกหลอนอยู่ในสำนึกชัดเจนแต่หล่อนไม่กล้าที่จะขัดขืน ทุกความรู้สึกกลั่นออกมาเป็นหยาดน้ำตาไหลรินจนชื้นขมับทั้งสองข้าง หนุ่มใหญ่ที่กำลังบรรจงโลมเลียกลีบปากแรกสาวนั้นชะงักชั่วครู่ก่อนจะประกบจูบชิมหยาดน้ำตาและใช้ลิ้นอุ่นๆ ปาดเลียก่อนจะเลื้อยมาจุมพิตดูดดื่มอีกครั้ง สัมผัสหวามที่เคยถูกยัดเยียดให้แล้วในคืนนั้น แต่ก็ยังไม่ชัดเจนเท่าตอนนี้ เนื้อทองรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของคนเหนือร่าง เขาละฝ่ามือจากพวงแก้มมาจับสองมือหล่อนให้กางออกเล็กน้อย ลูบไล้มายังต้นแขนและลามเลยมาถึงหน้าอกอวบตูม แล้วขยำตามแรงอารมณ์ "อื้ม!!" หล่อนครางรับสัมผัสไม่คุ้นเคย ลิ้นร้ายสบโอกาสนั้นซุกซอนเข้าไปกวาดควานในโพรงปากหวาน ตวัดพันตูเรียวลิ้นเล็กสูดกลิ่นสาบสาวที่โชยกรุ่นราวดอกไม้งามกระจายความหอมหลอกล่อหมูภมร ร่างเล็กดีดเด้งตามสัญชาตญาณ หล่อนไม่ได้ตอบสนองเขาแต่กำลังหาทางหนีจากฝ่ามือร้ายกาจซึ่งกำลังคลึงเคล้นปทุมถันอย่างเอาแต่ใจนั้นต่างหาก กลับกลายเป็นว่าพอแอ่นตัวก็ถูกฉกจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้ง่ายดายยิ่งขึ้น เด็กสาวรู้สึกถึงอากาศที่น้อยลงๆ ทุกทีสำหรับหล่อนเมื่อร่างใหญ่ใช้เข่ากดแทรกดันขาสองข้างให้ถ่างห่างออกจากกัน บางอย่างที่แข็งขืนและกระตุกผ่านกางเกงยีนตัวนั้นเบียดสัมผัสกับใจกลางของหล่อนอย่างจงใจ... "อา...เนื้อทอง..." เป็นครั้งแรกที่สุ้มเสียงทุ้มครางฮืออย่างกระสันในอารมณ์ เจ้าของชื่อนั้นหลับตาพริ้ม ตัวแข็งเกร็งทื่อชาวาบไปทั้งร่าง เสื้อยืดตัวน้อยทีเปื้อนรอยด่างดำจากการถูกลงทัณฑ์ก่อนหน้าถลกเปิดไปตามแรงมือที่สอดล้วงเข้าหาเนื้อแท้ของสองเต้าอวบหยุ่น เขาครางฮืออีกครั้งเมื่อได้สัมผัสกับก้อนเนื้อนุ่มที่ตั้งชันรับการเล้าโลมเป็นอย่างดี คาดคะเนแล้วมันอวบจนล้นมือเลยทีเดียว บราที่โอบอุ้มเอาไว้จึงกลายเป็นสิ่งไม่น่าพึงประสงค์และถูกกำจัดทิ้งในเวลาเพียงไม่นาน ความเย็นยะเยือกกระทบผิวหนังทำให้เนื้อทองสำนึกรู้และรีบยกมือขึ้นมาปิดสองเต้าอวบแต่กลับถูกเขาปัดมืออกก่อนจะถลกเสื้อขึ้นสูงจนปิดหน้าหล่อนเอาไว้ สองแขนจึงขยับตามขึ้นไปด้วยเนื่องจากเสื้อยังไม่ถูกถอดออกจากตัว ในขณะที่ร่างเล็กยังตั้งตัวไม่ติดกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ยอดอกของหล่อนก็ได้แตะต้องสัมผัสความชื้นอุ่นร้อนอีกครั้ง... "อืม..." เสียงทุ้มครางอือในลำคอยามปลายถันถูกลิ้นร้ายของเขาตวัดเข้าอุ้งปาก ร่างเล็กเกร็งเริ่มหายใจหอบ กำมือแน่นลนลานจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้จะต้องทำตัวเช่นไรดี มันเกิดขึ้นอีกแล้ว...และแตกต่างจากครั้งก่อนโดยสิ้นเชิง ทั้งเจตนาและการกระทำ ไรฟันขาวผ่องเละเล็มไปตามเนินเนื้ออวบหยุ่นพลางขบกัดและดูดดึงอย่างนึกมันเขี้ยวไปด้วย ร่างเล็กแบบบางแต่อวบอิ่มไปด้วยความสาวสะพรั่งทั้งยังสดใหม่เกินจะห้ามใจไหวเสียจริงๆ สองเต้าดีดสะพรั่งตั้งชูช่อ ปานสีน้ำตาลอ่อนปนชมพูประดับไว้ด้วยปลายถันสีชมพูสด ช่างล่อตาล่อใจให้มัวเมายิ่งนัก เพียงครึ่งร่างที่เขาได้เล็มสัมผัสยังกระตุ้นกำหนัดหนุ่มที่จำศีลมาเป็นปีได้ขนาดนี้ แล้วหากได้เชยชิมเบื้องล่างบ้างเล่า มันจะสุขหรรษาถึงเพียงไหนกัน "นะ...นาย อย่า...ทำเนื้อทองเลย..." หล่อนพร่ำราวกับร้องขอเอาชีวิต แต่นายหนุ่มวัยฉกรรจ์ของหล่อนกลับไม่แยแสต่อน้ำเสียงสั่นเครือนั้น เขายังคงนัวเนียอยู่กับสองเต้าสลับกัน ทั้งบีบทั้งขยำทั้งดูดกลืนเต็มอารมณ์ หนวดเคราครูดถูไปกับผิวเนื้อเนียนจนเป็นรอยแดงปื้น ช่วงลำตัวล่างก็เบียดแทรกกดแนบเข้าสู่ระหว่างขาเด็กสาวจนหล่อนรู้สึกเจ็บจากการถูกเสียดสี "ให้เธอมาทำหน้าที่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะแม่เนื้อทอง...ฉันจะได้มีที่ปลดปล่อย อืม...." วาจาเผ็ดร้อนของอัศเวทย์เรียกน้ำตาของหญิงสาวให้ไหลบ่าได้อีก ยิ่งนับวันดวงชะตาชีวิตก็ยิ่งมืดบอด ไม่มีโอกาสพบพานแสงสว่างได้เลย ในเมื่อผู้เป็นเจ้าเหนือหัวคอยแต่จะซ้ำเติมให้หล่อนจมอยู่แต่ในห้วงเหวอยู่เสมอ "โอ๊ย!นาย..." แรงขบกัดแล้วดึงสองเต้าสลับกันตามกำหนัดอารมณ์หนุ่มทำให้ร่างเล็กสะดุ้ง เผลอง้างมือกลับมาผลักไสเขา จึงกลายเป็นว่าเสื้อตัวน้อยได้คลุมศีรษะทุยเอาไว้ในขณะที่เขายังนัวเนียอยู่กับหน้าอกหน้าใจ "เกะกะจริง..." เพียงเท่านั้นและร่างใหญ่ก็โงหัวยันลำตัวขึ้นกึ่งๆ นั่ง แล้วจัดการกับเสื้อผ้าทั้งของหล่อนและเขาจนหมดสิ้น ต่างเหลือแต่เนื้อเปลือยที่เสียดสีเข้าหากันและกัน "นาย...เนื้อทองขอ อืม!" หล่อนประท้วงนึกอายในสภาพของตัวเองแต่ไม่ทันได้ขาดปากก็ถูกบดจูบอย่างดูดดื่มเสียก่อน "ไม่ต้องขอ...ฉันเอาเธอแน่..." เขาผละจากบทจูบอันเร่าร้อนและให้คำตอบ "น่าเอาขนาดนี้ฉันไม่ปล่อยให้เธอรอดไปหรอก เนื้อทอง อา...ดูสิ นมแข็งรอลิ้นอุ่นๆ ของฉัน ตรงนี้ของเธอก็ทั้งแฉะทั้งตอดเรียกให้ฉันรีบอัดเข้าไป อืม...นี่แกล้งอ่อยหรือไม่รู้จริงๆ ฮึ ว่าตัวเองอยากขนาดฉันเอานิ้วบี้กลีบร่อง เธอก็เสร็จคามือฉันแล้ว..." อัศเวทย์พล่ามพลางดุนลิ้นแทรกเข้าหาโพรงปากของหล่อน นิ้วมือนั้นก็กรีดสะกิดไปตามซอกร่องฉ่ำอย่างที่ปากว่าไว้ หล่อนเกร็งรับสัมผัสเขาอยากจะหนีบขาหรือปลีกตัวหนีก็ทำไม่ได้เนื่องจากเขาแทรกตัวอยู่ระหว่างกลาง สัญลักษณ์แห่งเพศชายแข็งและร้อนผ่าวจ่อประจดอยู่บนเนินอูม ในขณะที่เขาแกล้งไชนิ้วสะกิดไปตามกลีบสาวซึ่งตอดระริกสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง "อา!...นาย...." "มันเสียวดีใช่ไหมเนื้อทอง เวลาฉันกระแทกเข้าไปในตัวเธอจะเสียวกว่านี้อีก อืม...ซี๊ด!" เขาครางแลบลิ้นเลียใบหน้าหวาน ลากเรียวลิ้นสากระคายไปตามโครงกราม แนวสันแก้ม กระตุ้นเลือดสาวให้ฉีดพล่านพอๆ กับเขา ก่อนจะไล่นัวเนียลงมายังเนินอกทั้งพุ่มได้รูปอีกครั้ง เนื้อทองได้ทีใช้มือผลักใบหน้าคมคาย ไม่อยากให้เขาบงการอารมณ์ไปมากกว่านี้อีกแล้ว "นาย...อูยย...พอแล้ว!" "ถ้าดื้อนักงั้นเราก็ต้องเล่นบทโหดกันหน่อยแล้วล่ะ หึ ดีเหมือนกัน มันทำให้ฉันยิ่งมีอารมณ์เอาเธอหลายๆ รอบ" คนตัวใหญ่ผละตามแรงผลักอย่างว่าง่าย หล่อนเผลอก้มมองก็ต้องรีบหลับตาปี๋เมื่อเห็นความเป็นชายชูชันชี้อยู่ตรงหน้า อกสาวหวาดหวั่นขวัญผวากับขนาดที่ไม่ธรรมดาแม้หล่อนจะไม่เคยพบพานเห็นของชายไดมาก่อนก็ตาม มารู้สึกอีกทีถึงความหมายที่อัศเวทย์กล่าวนั้นก็เมื่อเขารวบสองข้อมือของหล่อนเข้าไว้ด้วยกันแล้วใช้เชือกในลอนเล่นเดิมผูกมัดจนแน่น หล่อนเบิกตาโพลงด้วยความตกใจพยายามดิ้น น้ำตาไหลเป็นทาง... ชายหนุ่มดึงเชือกสอดบนลำไม้ไผ่ที่ใช้เป็นโครงสร้างในก่อกำแพงซึ่งเป็นไม้ไผ่เหลาเป็นซี่เล็กๆ ประสานไขว้ทับกัน แล้วดึงมาผูกทบกันไว้อีกที โยงสองมือน้อยให้อยู่เหนือศีรษะ ร่างเล็กหายใจหอบถี่ อับอายสารรูปของตัวเองเหลือประมาณ อกตั้งพุ่มชูชันกระเพิ่มตามจังหวะการเต้นของหัวใจ และมันยังล่อสายตาหื่นกระหายนั้นให้แทะโลมย่ามใจ ร่างใหญ่เบียดตัวเข้าหาในขณะที่ยังมองสำรวจท่าทีขวยเขินปนตื่นตระหนกนั้นไม่วางตา สองมือสอดเข้าใต้เข่าและยกเผยิบขั้นขนาดสีข้างของตนเอง "นาย...อย่า" เนื้อทองเล็งเห็นความเป็นบุรุษเพศอันแข็งแกร่ง ซึ่งบัดนี้กำลังคืบคลานเข้าหาระหว่างขาของหล่อนด้วยความตั้งใจ "อย่าหยุด...ใช่ไหม อา..." อัศเวทย์กดสะโพกสอบเข้าหาโพรงอุ่นร้อนที่ฉ่ำเยิ้มราวน้ำผึ้งเดือนห้าที่ปริ่มพรั่ง แทรกความเป็นชายแข็งขึงเข้าหา...ถูไถขึ้นลงไปตามรอยร่อง เนื้อทองแอ่นหยัดคล้ายจะถอนหนี หากแต่กลับเป็นการเชื้อเชิญให้ลำสวาทนั้นดื่มด่ำไปกับการดีดดิ้นของหล่อน สัมผัสหวามไปเสียดสีกันและกันจนคุ้นชิน ก่อนที่เขาจะสะโพกผายให้นิ่ง และกดตัวตนเข้าไปพร้อมๆ กับเสียงครางระงม "อา...เนื้อทอง ยังแน่นเหมือนเพิ่งเคยโดนเป็นครั้งแรกอยู่เลย" "เจ็บ...เนื้อทองเจ็บ อุ๊ย!" เนื้อทองหายใจหอบพลางร้องบอกถึงความปวดร้าวที่เหมือนกำลังถูกฉีกทึ้งเป็นเสี่ยงๆ ปริแยกและคับแน่นแทบจะขาดใจ "อ๊า! นาย..." สองมือที่ถูกผูกโยงเอาไว้กำเข้าหากันแน่น เม็ดเหงื่อผุดพรายประพรมผิวเนื้อ น้ำตาไหลหยดทางหางตาอีกครั้งเมื่อความร้าวระบมนั้นเต็มตื้นไปด้วยความรู้สึกสะท้านทรวงอย่างที่หล่อนไม่เคยได้ประสบพบเจอมาก่อน "ทั้งรัดทั้งตอดอย่างนี้ยังจะปฏิเสธอีกเหรอเนื้อทอง อืม..." จะให้หล่อนยอมรับอย่างเริงร่าได้อย่างไรเล่า ในเมื่อเขาที่กำลังปรนสวาทกันอยู่นี่เปรียบเสมือนสามีของหญิงสาวที่หล่อนนับถือราวกับเป็นพี่น้องในสายเลือด "อ๊ะ!!" "กรี๊ด!" ร่างเล็กโยกขยับอัดติดกับกำแพงไม้ไผ่เมื่อชายหนุ่มกระแทกครั้งเดียวสุดลำรักในจังหวะนั้น หยาดน้ำที่ช่วยชโลมก่อนหน้าไม่ได้บรรเทาความคับแน่นระหว่างการเชื่อมประสานแม้แต่น้อย สองร่างแนบชิดในท่วงท่าที่เนื้อทองนั่งและมีเขาแทรกตัวอยู่ตรงกลาง สองขาหล่อนชี้ลอยอยู่บนอากาศ มือถูกผูกโยงเอาไว้กับขื่อไม้ไผ่เบื้องบน... "ทำหน้าที่ของเธอสิเนื้อทอง ครางซะ ทำให้ฉันพอใจ อยากตอบแทนบุญคุณหม่อนไม่ใช่เหรอ หึ..." ชายหนุ่มแสยะยิ้มแววตาเป็นประกาย เริ่มรุกเข้าออกเป็นยังหวะ ถี่ขึ้น...ถี่ขึ้น หลายๆ ครั้ง "อ๊ะ!!" ร่างของเนื้อทองโยกรับยามเขากระแทกตัวเข้าหา ชายหนุ่มจงใจกดและขยี้ซอกหลืบเร้นไปด้วยในบางครั้ง ความฉ่ำชื้นรินปริ่มออกมาเรื่อยๆ จากการเคลื่อนตัวกระตุ้นของเขา ในรอบหลายปีที่กันหาป่วย เขาร้างลาบทสวาทกับหล่อนมาแสนนาน แต่ไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตคู่มีอะไรขาดหายเพราะเขาและหล่อนรักกัน รักด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี เมื่อได้ลองลิ้มชิมเพศรสอีกครั้งก็พบว่า มันช่างหอมหวานและเสียวกระสันเป็นสุขล้นเหลือ ทุกครั้งที่ดันตัวตนเข้าโพรงอุ่นร้อน ทุกๆ ครั้งที่กระแทกจนถูกตอดรัดด้วยความไม่รู้เนื้อรู้ตัวของอีกฝ่าย มันช่างเป็นความรู้สึกที่เติมเต็มด้านมืดของอารมณ์ได้ดีเสียเหลือเกิน มือเล็กถูกเชือกรัดจนเป็นรอยแดง แต่หล่อนไม่ได้เหลือความรู้สึกไปจดจ่อกับตรงส่วนนั้น เพราะร่างถูกสอดกระแทกหนักหน่วงจนสั่นคลอน ถึงขนาดหายใจไม่ทันกับจังหวะเข้าออกถี่รัวนั้น เหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่ที่ไหนสักแห่ง ถูกขับเคลื่อนด้วยแรงถาโถมจากเขา... แม้จิตสำนึกที่ถูกกลบด้วยพิศวาสอันเร่าร้อนยังดีดดิ้นจะหลุดพ้นจากเงื้อมมือมารนี้ แต่ธรรมชาติของการเสพสมก็ย่อมเป็นไปตามครรลอง ร่างกายของหล่อนเริ่มตอบสนองเขาเมื่อถูกเสียดสีรัวถี่ สะโพกสาวแอ่นรับรุกเรียนรู้จังหวะการเสพสมโดยที่เขาไม่ต้องบอกกล่าว อัศเวทย์ก้มมองกิริยาและการสอดประสานระหว่างเขากับหล่อนแล้วก็ครางระงมไม่หยุดปาก ด้วยความที่จัดเจนในเรื่องราคะที่เหนือชั้นกว่า ชายหนุ่มรับรู้ถึงความเกร็งเครียดของหล่อนได้เป็นอย่างดี เขาดึงร่าเล็กที่ถูกผูกมือติดไว้กับเชือกเข้าหาตัวจนร่างเล็กแอ่นไปด้านหลังเพราะเชือกดึงรั้งเอาไว้ ในขณะที่ส่วนลำตัวนั้นมือใหญ่ก็รวบเข้ามา ใบหน้าหยาบกร้านคนซันซุกถูไถนัวเนียยังทรวงอกพุ่มปทุมถัน ครอบครองจองจำเอาไว้ในอุ้งปากอุ่น ดูดดึงตามแรงเถื่อนในอารมณ์ที่ใกล้บรรลุล่วงล้ำเส้นสวาท แรงโยกเข้าหาหนักหน่วงตามแรงตอดรัดที่โอบล้อมเขาไว้ไม่ผ่อนคลาย ก่อนที่ร่างเล็กจะเกร็งเครียดแอ่นหยัดให้เขากระหน่ำใส่เต็มที่ในจังหวะสุดท้าย ส่งหล่อนไปถึงฝั่งฝันแม้ใจจะไม่นึกมาดหมายเอาไว้ก็ตาม "อืม..." แรงตอดถี่จากความสุขล้มที่ปริ่มเปร่อในร่างเนื้อทองกระตุ้นให้ชายหนุ่มเร่งสะเอวสอบส่งตัวเองเข้าออกสุดกำลังอีกสองสามครั้ง ก่อนจะครางฮือเหมือนจะสิ้นใจคาอกสาวแรกแย้มนั้น และฟุบลงบนตัวหล่อนจนร่างเล็กหงายหลังพิงกับผนังโดยมีเขากอดก่ายอยู่บนตัว "..." เนื้อทองได้สติกลับคืน แม้หล่อนจะหมดสิ้นเรี่ยวแรงไปแล้วก็ตาม น้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาดสายพยายามเบี่ยงตัวปัดร่างใหญ่ให้ออกห่าง ดูเหมือนเขาเองก็ทุเลาความเสน่หาที่ได้ปลดปล่อยออกไปพร้อมธารสวาทเมื่อครู่แล้วเช่นกัน "ถึงฉันจะจำครั้งแรกที่เอาเธอไม่ได้ แต่ครั้งนี้ก็ยืนยันได้ดีว่าเธอเด็ด...กว่าที่ฉันคิดเอาไว้เยอะ" ใบหน้าคมกร้านแสยะยิ้มร้าย ดูแคลนจนอีกฝ่ายต้องกัดฟันปากตัวเองด้วยความคับแค้นใจ "เนื้อทองเกลียดนาย...เกลียดนายที่สุด!" เป็นครั้งแรกในชีวิตที่หล่อนอาจหาญต่อกรกับเขา อัศเวทย์เองก็หน้าชาไปวูบหนึ่งกับอากัปกิริยาชิงชังซึ่งฉายชัดอยู่ในแววตาสีโศกนั้น เขาเยียดยิ้มน่ากลัว... " ฉันก็เกลียดเธอ! ตัวกาลกิณีที่สร้างแต่ความฉิบหายวายวอดคิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมากรึงไง!!" แล้วร่างใหญ่ก็ผลุนผลันออกจากหล่อน รวบเสื้อผ้ามาสวมใส่โดยไม่แยแสร่างเปลือยที่ห่อตัวเข้าหากันทั้งที่ยังถูกมัดมือเอาไว้ เมื่อเสร็จสิ้นยังมิวายปรายตาสมเพชมองร่างที่สั่นสะอื้นเพราะความอดสูของหล่อน แล้วเดินย่างสามขุมไปยังห้องเก็บของเล็กๆ นั้นอีกครั้ง คราวนี้...เขารื้อหาและลากเอาโซ่เส้นใหญ่พร้อมกุญแจซึ่งเกรอะสนิมออกมาด้วย เนื้อทองกลืนน้ำลายลงคอ รับรู้ชะตากรรมโดยไม่ต้องให้คนใจดำอธิบาย "ใช้แค่เชือกมัดคงไม่พอ...กับเธอมันต้องเอาให้มั่นคั้นให้ตายถึงจะอยู่หมัด เดี๋ยวก็ออกไปสร้างปัญหาให้ฉันอีก อยู่ในนี้ไปจนตายก็แล้วกันนะ เนื้อทอง หึ..." อัศเวทย์ย่างสามขุมเข้าหากึ่งนั่งใช้โซ่ล้อมข้อเท้าที่หล่อนพยายามหดหนีนั้นแล้วใส่กุญแจแน่นหนา ลากสายโซ่อีกด้านไปผูกกับเสาซึ่งความยาวของมันมากพอจะให้หล่อนเดินไปไกลได้ถึงห้องน้ำ จากนั้นก็ใช้กุญแจพันธนาการเช่นเดียวกัน ก่อนจะลุกเอื้อมไปแก้มัดที่มือให้ เพราะเชือก...แค่ใช้มีดในครัวก็ทำลายได้แล้ว หากเนื้อทองหนีเขาก็ทำผิดสัญญาที่ให้ไว้กับกันหา แต่หากให้เนื้อทองเป็นอิสระจิตใจเขาก็ร้อนรนเกี่ยวกับหล่อนมากเกินไปเสียแล้ว กลัว...หล่อนจะสร้างปัญหาทำลายโน่นนี่ให้ต้องปวดหัวอีก กลัว...หล่อนจะมีอิทธิพลเหนือไปกว่าการเป็นผู้หญิงที่เขา 'เกลียด' เนื้อทองไม่ได้ขัดขืนในสิ่งที่ถูกกระทำเพราะหล่อนทั้งท้อและเหนื่อยสุดชีวิตในวันนี้ ได้แต่รวบตัวเองเข้าหากันแล้วกอดเข่าร่ำไห้เงียบๆ อยู่กับความมืดมิดของตัวเอง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more