"หม่อน..." สายตาพร่าไปด้วยความรู้สึกผิดจ้องมองรูปภรรยาที่ส่งยิ้มให้เขาไม่เสื่อมคลาย แม้หล่อนจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วก็ตาม มือใหญ่ยกเบียร์ในมือขึ้นซดเป็นขวดที่เท่าไหร่ไม่รู้หากนับจำนวนที่วางระเกะระกะอยู่ข้างตัว เขาซ่อนตัวเองอยู่กับความมืดในห้องนอนเช่นคนอาลัยตายอยาก ภาพทับซ้อนของเด็กสาวที่เขาเผลอมีสัมพันธ์สวาทด้วยเป็นหนที่สองมักแทรกบทรักเร่าร้อนนั้นเข้ามาในความคิดถึงต่อหญิงอันเป็นที่รักเสมอ
"พี่ขอโทษที่ดูแลเนื้อทองไม่ดีอย่างที่หม่อนหวัง พี่...ทำใจไม่ได้จริง เพราะเขา หม่อนถึงต้องจากพี่ไป" พรรณนาคำนึงก็ยกน้ำเมาขึ้นกระดกดื่มครั้งหนึ่ง บรรเทาความสับสนและเครียดที่เคลือบแฝงอยู่ในใจ เขายังนึกหาเหตุผลไม่ได้ว่าวันนี้เป็นบ้าอะไรจึงได้ทำเช่นนั้นกับเนื้อทอง เพราะความเผลอไผล หรือเพราะผีสางตนไหนสิงสู่กันแน่...
ก๊อกๆ...เสียงเคาะประตูทำให้เขาหันไปมอง เหลือบแลเบียร์ที่ยังไม
