EP02 กล้าแตะต้องก็ลองดู!!
1245 Words
หลายวันต่อมา
ตึก ตึก ตึก! เสียงรองเท้าส้นสูงสีดำสดราคาเหยียบแสนกระทบพื้นกระเบื้องโรงแรมหรูหกดาวด้วยความเร่งรีบและมาดมั่นเพื่อที่จะมาจัดการบางอย่าง
หญิงสาวตรงมาที่โรงแรมหรูด้วยใบหน้าหยิ่งทะนงเมื่อเธอได้รับข่าวสารสำคัญบางอย่างว่าธีรภัทรเป็นเจ้าภาพจัดงานวันเกิดให้พริมาด้วยตัวเอง
ไหนบอกเธอว่ามันเป็นแค่เลขาไง!
Happy birthday day to you
Happy birthday day to day
Happy birthday day happy birthday day happy birthday day to you ~~
"สุขสันต์วันเกิดนะครับ พริมา.." ธีรภัทรอวยพรวันเกิดพริมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นและวันนี้เขาก็เป็นคนที่ถือเค้กให้เธอในงานวันเกิดปีแรกของเธอด้วยตัวเอง
แกร๊ก!!
"มีความสุขกันจังเลยนะ" ระหว่างที่พริมากำลังเป่าเค้กเสียงหวานของพริตาก็ดังขึ้นขัดจังหวะที่หน้าประตูห้องโถงของห้องจัดเลี้ยงโรงแรม
"ลูกพีช.." ธีรภัทรเอ่ยเสียงพึมพำเมื่อเห็นว่าพริตาตามมาหาเรื่องผู้หญิงของเขาถึงที่นี่
ตึก ตึก ตึก
หมับ!
"มีอะไรไปคุยกันที่บ้าน ไม่อายรึไง?" ธีรภัทรเอ่ยเสียงเข้มเมื่อหญิงสาวเริ่มที่จะพูดไม่รู้เรื่องเพราะแววตาของเธอพร้อมหาเรื่องพริมาได้ทุกเมื่อ
"ไม่กลับ กลัวเหรอคะว่าพีชจะทำร้ายมัน เรากำลังจะหมั้นกันแต่พี่มาทำแบบนี้ทำไมคะ!?" เธอเอ่ยถามเขาอย่างหาเรื่องเมื่อเห็นว่าเขาลอยหน้าลอยตาทำเรื่องเลวๆ ลับหลังเธอ
"กลับไปคุยที่บ้าน" เขาจับมือเธอแน่นพยายามพาเธอกลับบ้านเพราะเขาไม่อยากให้มีเรื่องกันที่นี่
"ไม่กลับ พีชจะตบมัน หน้าด้าน! แย่งผู้ชายคนอื่นหน้าด้าน!" เธอตวาดลั่นใส่หน้าผู้หญิงของธีรภัทรอย่างโมโหเมื่อมันยังทำลอยหน้าลอยตาทั้งที่รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว
"พีช! อย่าทำตัวไม่น่ารักแบบนี้" ชายหนุ่มเอ่ยปราม เขาไม่อยากหมั้นกับเธอก็เพราะแบบนี้แหละ เธอหึงหวงจนเกินเหตุจนน่ารำคาญ แม่เขานี่ก็อะไร จะให้เขาหมั้นกับคนที่ไม่ได้รัก เขาคิดกับเธอแค่พี่น้องเท่านั้น
คนที่เขารู้สึกดีด้วยคือพริมาต่างหาก
"พี่ธีร์! พี่ปกป้องมัน อิผู้หญิงหน้าด้าน!" เธอพุ่งตัวหมายจะไปตบหน้าพริมาแต่ทว่าธีรภัทรกลับโอบเอวเธอไว้ก่อนทำให้เธอไม่สามารถทำร้ายมันได้
"อึก พริมไม่รู้เรื่องนะคะ ฮรึก บอสเขาก็แค่จัดงานวันเกิดให้ริมก็เท่านั้นเอง คุณอย่าหาเรื่องสิคะ" พริมาตั้งใจทำให้ลูกพีชตกเป็นเป้าสายตาและถูกมองไม่ดีในสายตาคนอื่นๆ และพนักงานในบริษัทของธีรภัทรที่มาร่วมงานวันเกิดเธอ
"เหอะ! ตอแหล!" เธอเอ่ยเสียงแข็ง ดูก็รู้ว่ามันจงใจพูดยั่วโมโหเธอต่อหน้าคนอื่นเพื่อให้เธอดูแย่ แน่นอนว่าเธอไม่แคร์คนพวกนั้นอยู่แล้วน่ะสิ
"พอสักทีพีช อย่าให้พี่ต้องหมดความอดทนกับเธอนะ ต้องให้พี่พูดกี่ครั้งว่าพี่ไม่ได้รักเธอ พี่รักพริม พี่คิดกับเธอแค่น้องสาว กลับไปซะ เราสองคนรักกันและเราก็เป็นแฟนกัน เธอเลิกตามหึงหวงแฟนคนอื่นได้แล้ว ไม่อายรึไง!?" ธีรภัทรหมดความอดทนเขาเบื่อเต็มทนที่ลูกพีชเป็นแบบนี้
ตามหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว
"พี่ธีร์!!" เธอตวาดลั่นทั้งน้ำตาเมื่อเขาปฎิเสธเธอต่อหน้าคนอื่นและยังเดินเข้าไปสวมกอดเอวคอดของพริมาต่อหน้าต่อตาเธอในขณะที่มันก็แอบหัวเราะเยาะเธออย่างเย้ยหยันและเหนือกว่า
"ฮรึก พะพีชไม่ดีตรงไหนคะ ตอบพีชสิ!" เธอตวาดลั่นทั้งน้ำตามองดูสองคนด้วยความเจ็บใจ
"ไม่ใช่ว่าเธอไม่ดีตรงไหนแต่มันติดที่พี่ไม่ได้รักเธอ และไม่มีวันรักเธอ เข้าใจตรงกันนะ" ธีรภัทรตอบด้วยใบหน้าเย็นชา เขาไม่ได้รู้สึกผิด ลูกพีชทำตัวเองทั้งนั้น เขาบอกแล้วว่าให้กลับไปเคลียร์กันที่บ้านก็ไม่ฟัง
"กรี๊ด!! อร๊าย!" เธออาละวาดก่อนจะตรงเข้าไปอาละวาดคนทั้งสองแล้วทำลายข้าวของในงานราวกับเด็กเอาแต่ใจ
"แก อิตอแหลหน้าด้าน! แกมันมารยา!" เธอขาดสติหยิบเค้กปาใส่หน้าพริมาเต็มแรงจนใบหน้าของพริมาเต็มไปด้วยเค้กจนธีรภัทรฟิวขาดตวาดลั่นแล้วตรงเข้ามากระชากเรียวแขนของเธอพร้อมเขย่าเพื่อให้เธอได้สติ
"หยุดสักทีพีช พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าพี่ไม่ได้รักเธอ หยุดตามราวีพี่สักที!" ธีรภัทรตวาดลั่นแต่ทว่าต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงประกาศกร้าวดังลั่นในขณะที่ชายชุดดำหลายคนเดินตามเจ้าของเสียงมาด้วยท่าทีน่าเกรงขามราวกับพวกมาเฟียในหนังยังไงยังงั้น
"มึงแตะต้องเธออีกทีกูไม่รับประกันว่ามึงกับผู้หญิงคนนี้จะมีชีวิตที่สงบสุขอีกต่อไป!" เขาแทบฟิวขาดเมื่อเห็นสภาพสะบักสะบอมของลูกพีชแล้วรีบตรงเข้าไปช้อนอุ้มเธอที่กำลังร้องไห้จนอ่อนเพลียขึ้นมาแนบอกพร้อมจ้องหน้าคนทั้งสองเขม็ง
"ฮรึก พะพี่ธีร์" พริมาเริ่มบีบน้ำตาเมื่อทุกคนเริ่มหันไปสนใจลูกพีชและผู้มาใหม่ซึ่งงานนี้เธอต้องเป็นนางเอกเท่านั้น มันสมควรกับตำแหน่งนางร้ายแล้ว
"มึงเป็นใคร?" ธีรภัทร์เอ่ยเสียงเรียบเพราะเขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อน มันเป็นใคร? รู้จักกับลูกพีชได้ยังไง
"เป็นคนที่ทำให้ชีวิตมึงวุ่นวายได้ยังไงหล่ะ ถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงของมึงเดือดร้อนก็คงรู้นะว่าต้องทำยังไงต่อ" เขาเอ่ยกับธีรภัทรด้วยใบหน้าเย็นชาและกดดันทางคำพูด
"..."
"ส่วนเธอ อยากเป็นนางเอกว่างั้น เหอะ ตอแหลชะมัด" เขาเอ่ยออกมาจนทุกคนในงานที่ได้ยินต่างก็ต้องพากันตกใจเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากผู้ชายตรงหน้าผู้ที่มาใหม่อย่างเขา
น่าตกใจไม่น้อยที่ได้ยินผู้ชายด่าผู้หญิงซึ่งๆ หน้าแบบนี้
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ!" ธีรภัทร์เดินเข้ามาหมายจะหาเรื่องเขาทว่ากลับต้องหยุดชะงักเมื่อชายชุดดำเดินมาขวางซึ่งเขาก็สังเกตเห็นปืนที่เอวพวกนั้นหลายกระบอก
"กูก็เวลาพวกมึงเก็บของออกจากโรงแรมกูก่อนที่กูจะสั่งคนลากพวกมึงออกไป ออกไปก่อนที่กูจะหมดความอดทนไปมากกว่านี้ ไปสิวะ! อยู่ก็เป็นเสนียดโรงแรมกู" ตอนแรกที่เริ่มครึกครื้นกลับหน้ากลัวเมื่อมีบุคคลที่สามโผลมาและยังเป็นเจ้าของโรงแรมยักษ์ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้อีก
น่าสนใจซะแล้วสิ
พริมานึกคิดในใจ เธอลืมธีรภัทรผู้ชายที่เธอคิดจะเกาะไปเลยเมื่อเห็นหน้าผู้ชายคนนี้
จากนั้นเหตุการณ์ก็กลับมาเป็นปกติเมื่อเขาพาลูกพีชออกมาจากงานวันเกิดเฮงสวยนั่น
"ไม่เป็นไรนะลูกพีช ตราบใดที่เฮียยังอยู่ เฮียจะปกป้องเธอเอง" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วก่อนจะก้มลงกดจูบหน้าผากเล็กอย่างแผ่วเบาแล้วห่มผ้าให้เธอดีๆ แล้วเดินออกมาเงียบๆ เพื่อปล่อยให้เธอพักผ่อน เพราะเธอร้องไห้จนหลับไป
- Writer
