EP01 จุดเริ่มต้น
1129 Words
ตึก ตึก ตึก
เสียงดนตรีคึกครื้น นักท่องราตรีต่างสนุกสนานและเต้นโยกย้ายตามจังหวะเสียงเพลงในคลับหรูย่านไฮโซ ต่างจากสาวเจ้าที่มีใบหน้าหน้ารักราวกับตุ๊กตาแต่ทว่าใบหน้าเธอกลับบึ้งตึงและเย็นชาด้วยท่าทางเอาเรื่อง
แกร๊ก!
"มันอยู่ไหน! พีชถามว่าอิผู้หญิงคนนั้นมันอยู่ไหน!?" เสียงหวานเหวี่ยงวีนอาละวาดเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าที่มีนามว่า ธีรภัทร หรือ ธีร์ ไฮโซหนุ่มประธานบริษัทนำเข้ารถสปอร์ตรายใหญ่ในประเทศที่วันนี้เขามาสังสรรค์หลังเลิกงานกับเพื่อนๆ แต่ทว่าต้องถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อเด็กสาวที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ มาตามหึงหวงทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันและเขาก็ให้เธอได้แค่สถานะพี่น้อง
"พอได้แล้วพีช เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย?" เขาพยายามใจเย็นๆ ที่จะพูดกับสาวเจ้าตรงหน้าเพื่อเลี่ยงการทะเลาะต่อหน้าคนอื่น
"เป็นบ้าเหรอ!? พี่เป็นคู่หมั้นพีชแล้วทำไมพีชจะหวงพี่บ้างไม่ได้ พี่พาผู้หญิงมาทำไมพีชจะไม่รู้ มันเป็นใคร พีชถาม!?" ภริตาหรือพีช ลูกสาวสุดรักสุดหวงของนักการเมืองชื่อดังอย่างท่านเกรียงไกร ประธานรัฐสภาคนล่าสุด
"ไปคุยกันที่อื่น เกรงใจเพื่อนพี่บ้าง" ชายหนุ่มลูบหน้าตัวเองอย่างเครียดๆ ก่อนจะเข้ามาจับมือบางของลูกพีชหมายจะเดินออกไปคุยที่อื่นแต่ทว่าเธอกลับสะบัดมือของเขาออกอย่างแรง
"ไม่! พีชจะรอเห็นหน้ายัยผู้หญิงสตอคนนั้น ปากบอกไม่ได้ชอบพี่แต่เสนอหน้าส่งข้อความมาเยอะเย้ย!" ผู้หญิงคนนั้นเป็นเลขาของธีรภัทรและยังได้รับฉายาเป็นพระเอกนางเอกเพราะเหมาะสมกันอย่างงั้นอย่างงี้จนน่าหมั่นไส้
"ถ้าพูดจริงก็เปิดมาดูสิ" ธีรภัทรเอ่ยถามเพราะเขาไม่อยากจะเชื่อพริตาที่มักจะโกหกเพื่อหาข้ออ้างมาตามหึงหวงและหาเรื่องผู้หญิงรอบๆ ตัวเขาเสมอ
"นี่ไง!" มือบางโชว์ข้อความในมือถือให้ชายหนุ่มตรงหน้าดูด้วยความมั่นใจเพราะคนที่ส่งข้อความมามันเป็นหน้าโปรไฟล์ของพริมาหรือพริม จริงๆ แต่ทว่าตอนนี้เธอกลับชะงักเพราะมันขึ้นว่าไม่มีผู้ใช้แล้ว
"โกหกอีกแล้วสินะ เลิกมาวุ่นวายตามหาเรื่องคนนั้นคนนี้สักที พี่เหนื่อยกับเธอแล้วนะ อีกอย่างเรื่องหมั้นผู้ใหญ่ก็แค่คุยกันเพราะงั้นเรายังไม่ได้หมั้นกันจริงๆ อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับพีชด้วย พี่คิดกับเธอแค่พี่น้อง เข้าใจสักทีเถอะ" ธีรภัทรเอ่ยออกมาอย่างหมดความอดทนก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้สาวเจ้ายืนแน่นิ่งอยู่กับที่ราวกับวิญญาณออกจากร่างเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าพูดกับเธอตามตรง
"พี่ธีร์!! กลับมา! พีชบอกให้กลับมาไง!" เมื่อได้สติเธอก็ร้องเรียกเขาด้วยความโมโหแล้วรีบวิ่งตามออกไปแต่ทว่าก็ไม่ทันเพราะเขาขับรถออกไปแล้ว
อีกด้าน
"ไปลากพีชขึ้นรถ" น้ำเสียงเรียบนิ่งของธารารมณ์หรือรามนักธุรกิจหนุ่มหล่อเพื่อนสนิทพี่ชายของภริตาอย่างภูมินทร์หรือภู พี่ชายของเธอ
"ครับ"
เขาตามเธอมาตั้งแต่ที่บ้านเธอแล้วและแน่นอนว่าเธอคงมาตามหาเรื่องไอ้ธีร์อีกตามเคย รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ได้รักก็ตามตื้อมันอยู่ได้ คราวนี้คงถูกมันหักหน้าอีกแน่ๆ ถึงได้ยืนร้องไห้หน้าไม่อายอยู่แบบนั้นแทนที่จะกลับบ้านตัวเอง
"นี่! พวกแกจะลากฉันไปไหน! ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ" หญิงสาวกรีดร้องด่าทอผู้ชายสองคนที่ตรงเข้ามาลากเธอไปไหนสักที่ก่อนจะพาเธอมาถึงรถตู้สีดำสนิทคันหนึ่งจอดรออยู่
"เฮียธาม.." เสียงหวานเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่าประตูรถที่เปิดออกมาทำให้เห็นคนคุ้นเคยอย่างธารารมณ์เพื่อนสนิทพี่ชายเธอนั่งรออยู่ในบนรถด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเย็นชาตามสไตล์
"เงียบ หยุดแหกปากแล้วขึ้นรถมาดีๆ เฮียจะไปส่งที่บ้าน" เขาเอ่ยเสียงราบเรียบก่อนจะสั่งให้เธอหุบปากทางสายตาแล้วนั่งเงียบๆ ไม่พูดไม่จาอะไรจนรถเคลื่อนตัวออกไปจากคลับหรู
"เป็นบ้าอะไรไปโวยวายตบตีผู้หญิงแย่งผู้ชายขนาดนั้น เกิดมาในตระกูลผู้ดีแต่ทำตัวไม่สมกับเป็นผู้ดี" เขาเอ่ยโดยไม่มองหน้าเธอที่เหมือนจะหน้าดำหน้าเขียวที่ถูกเขาด่า
"แล้วเฮียมายุ่งอะไรด้วย เป็นแค่เพื่อนพี่ชายก็อยู่ของเฮียไปสิ เฮียไม่ใช่ผัวพีชจะมายุ่งทำไมด้วย ขนาดเฮียภูที่เป็นพี่ชายพีชเฮียภูยังไม่มาห้ามพีชเแบบเฮียเลย" เธอจะคิดว่าประโยคที่เขาพูดออกมาก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ด่าเธอก็แล้วกัน
"เถียงคำไม่ตกฟาก เด็กไม่รู้จักโต เด็กอนุบาลเขายังคิดได้เลยว่าไม่ควรทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาแบบเธอ ได้ความรักจากพ่อแม่มันไม่พอว่างั้นถึงขั้นต้องไปวิ่งตามขอความรักเหมือนเด็กใจแตก อายุแค่นี้เอาไปเรียนดีกว่ามาวิ่งหาผัวเหมือนแรด" เขาด่าเธอด้วยใบหน้าไม่แสดงความรู้สึกราวกับไม่รู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายควรพูด
"โอโห! ถ้าจะพูดขนาดนี้ตีพีชเลยเถอะ!?" เธอตวัดสายตาใส่เขาอย่างอาคาตแค้น
"ตีแน่" หมายถึงตีก้น
จากนั้นบทสนทนาของทั้งสองก็เกิดความเงียบจวบจนถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ของสาวเจ้าซึ่งเธอก็เดินลงโดยไม่คิดขอบคุณเลยแม้แต่น้อย
ช่างเถอะ ไม่ได้บอกให้มารับหนิ
"ดื้อชิปหาย บอกอะไรไม่เคยฟัง" ชายหนุ่มบ่นพึมพำก่อนจะมองเธอที่เข้าไปในบ้านสำเร็จก่อนที่เขาจะสั่งลูกน้องขับรถออกไปเมื่อมั่นใจว่าเธอถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว
"เจ้านายจะไปไหนต่อครับ คาสิโนหรือเพนเฮ้าส์?"
"ไปคาสิโน"
แกร๊ก!!
มือบางเปิดประตูห้องนอนอย่างหงุดหงิดก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงเพราะเธอเหนื่อยมาทั้งวัน จะอะไรซะหล่ะถ้าไม่ใช่ตามธีรภัทรทั้งวี่ทั้งวันจนแทบจะขายหน้าขายตา
"เหอะ! มีความสุขกันเข้าไป" เธอเบ้ปากมองบนเมื่อยัยเลขานั่นโพสต์ภาพกระเป๋าแบรนด์เนมพร้อมแคปชั่นขอบคุณแต่ไม่ได้แท็กใคร ดูก็รู้ว่ามันจงใจเยาะเย้ยเธอ
มีความสุขไปเถอะ สักวันแกจะต้องตกกระป๋อง!
- Writer
