นางร้ายคนนี้ไม่ขอมีสามีคนเดิม (ยุค80)

บทที่ 7 ปะทะคารม

“พี่ใหญ่!” เหอว่านเซียงร้องเรียกพี่ชายทั้งน้ำตา ก่อนจะรีบเดินมาหาเขาด้วยความดีใจที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าที่เศร้าหมอง

“เซียงเซียง น้องร้องไห้? ใครทำอะไรน้องบอกพี่สิ”

เหอโจวเว่ยเห็นว่าใบหน้าน้องสาวมีน้ำตา เขาจึงร้องถามอย่างร้อนรนเพราะก่อนหน้านี้เซียงเซียงของเขายังมีทีท่าปกติอยู่เลย ทำไมตอนนี้น้องสาวเขาเหมือนกำลังร้องไห้เลยล่ะ

“น้องอยากกลับบ้านค่ะพี่ใหญ่ ผู้พันเมิ่งทำร้ายจิตใจของน้องจนน้องไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ป้าหม่าพาหลิงหลิงไปรอที่รถก่อน อย่าให้ลูกฉันต้องมารับรู้เรื่องพวกนี้เลย แม้ว่าลูกจะอายุเพียงขวบครึ่ง แต่ก็ไม่ควรให้ฟังเรื่องของผู้ใหญ่ และให้คนของพี่ใหญ่ช่วยไปขนสินเดิมและทรัพย์สินของฉันที่ห้องของหลิงหลิงด้วยนะ เสี่ยวตานรออยู่”

เหอว่านเซียงตอบพี่ชายก่อนจะบอกให้หม่าซือพาหลิงหลิงไปรอด้านนอก เพื่อไม่ให้เด็กน้อยต้องรับฟังผู้ใหญ่โต้เถียงกัน

ระหว่างที่หม่าซืออุ้มหลิงหลิงเดินออกไปโดยมีคนของตระกูลเหอ สองคนเดินประกบ เมิ่งเทียนสิงเกิดความไม่ยินยอมที่ภรรยาจะพาลูกน้อยกลับบ้านเดิม และเตรียมที่จะแย่งลูกกลับมา แต่กลับโดนหวงเหยียนหลงชักปืนออกมาขู่

“ต่อให้ผมไม่ใช่คนตระกูลเหอ แต่เพราะผมกับอาเว่ยเป็นเพื่อนกันมาหลายปี คุณหนูเหอเองก็ไม่ต่างจากน้องสาวผมคนหนึ่ง ดังนั้นเรื่องนี้ผมจะเข้ามายุ่งคงไม่ผิด ถ้าผู้พันกล้าที่จะเอาตัวหลิงหลิงหลานสาวผมไป ผมไม่รับประกันว่าปืนในมือผมจะลั่นตอนไหน”

น้ำเสียงของหวงเหยียนหลงเย็นชาขึ้นหลายส่วน ทำให้เมิ่งเทียนสิงชะงักเท้าเล็กน้อย และถอยกลับมาเช่นเดิม เขาเป็นผู้พันย่อมรู้จักนิสัยของคุณชายหวงคนนี้ดีซึ่งเขาคือว่าที่ผู้นำตระกูลหวงคนต่อไป เขารู้ว่าชายตรงหน้านี้เป็นหมาบ้าแค่ไหน และมีใครไม่รู้บ้างว่าคุณชายหวงคนนี้ร่ำรวยเพียงใด เงินบริจาคอุดหนุนภาครัฐต่อปีหลายล้านหยวนก็มาจากชายหนุ่มพ่อม่ายคนนี้

ซึ่งข่าวที่เขาได้รับมาว่าเมื่อสามปีก่อน ภรรยาของหวงเหยียนหลงตายจากไป แต่บางสายข่าวก็บอกว่านั่นเป็นเรื่องที่ตระกูลหวงปิดบัง จริง ๆ แล้วภรรยาของคุณชายหวงหนีตามชู้ไป หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ข่าวว่าชายหนุ่มจะแต่งงาน

ใหม่ หรือว่าชายตรงหน้าเกิดต้องตาภรรยาเขาขึ้นมาจึงออกหน้าช่วย

“ผมเข้าใจแล้ว การที่คุณหวงยื่นมือเข้ามาช่วยเรื่องนี้ เพราะคุณเกิดต้องตาว่านเซียงภรรยาผมขึ้นมา”

เพียะ! เสียงตบหน้าจากฝ่ามือของเหอว่านเซียงกระทบใบหน้าของเมิ่งเทียนสิงดังสนั่น จนชายหนุ่มหน้าหัน ก่อนจะมองภรรยารักอย่างไม่เชื่อสายตาว่าเธอกล้าทำร้ายเขาเพื่อคนอื่น

“ที่ฉันตบคุณเพราะต้องการปกป้องศักดิ์ศรีของตนเอง คุณจะทำอะไรเพื่อให้ตนเองพ้นผิดฉันไม่ว่า แต่อย่าเอาความคิดสกปรกมาทำร้ายฉันซึ่งเป็นแม่ของลูกคุณ การที่ฉันต้องการหย่าไม่ใช่เพราะฉันมีคนอื่น หรือว่ามีใครมาสนใจฉัน แต่ที่ฉันหย่า เพราะฉันทนไม่ได้อีกแล้ว ตั้งแต่แต่งงานกันมาฉันไม่เคยมีความสงบเลย”

ดวงตาหญิงสาวตาแข็งกร้าวขณะที่พูด ถ้าเหอว่านเซียงคนเก่ายังอยู่เธอจะเสียใจแค่ไหนที่สามีสุดที่รักพูดใส่ร้ายเธอแบบนี้

“อย่าเอาการกระทำของตนเองมายัดเยียดให้ฉัน คุณหวงเป็นเพียงเพื่อนสนิทและเพื่อนรักของพี่ใหญ่ ระหว่างพี่ใหญ่และคุณหวงทำธุรกิจร่วมกัน ดังนั้นเขาจะมองว่าฉันเป็นน้องสาวและมองหลิงหลิงเป็นหลานสาว

ย่อมไม่แปลก วันนี้ฉันต้องการกลับบ้านเดิมซึ่งก็คือตระกูลเหอ ใครก็ห้ามไม่ได้ ส่วนเรื่องหย่าฉันจะให้พี่ใหญ่และทนายส่งเอกสารมาให้ ระหว่างเราจะได้จบสิ้นกันเสียที”

ประโยคสุดท้ายเหอว่านเซียงยังยืนยันคำเดิมว่าต้องการที่จะหย่าและไปจากที่นี่

“เธอจะหย่าได้ยังไง ในเมื่อเธอเป็นเมียของเทียนสิง เป็นแม่ของหลานฉัน ยังไงฉันก็ไม่ยอม แล้วหลานฉันล่ะ เธอจะเอาเขาไปไม่ได้ ตระกูลเมิ่งมีหลานเพียงคนเดียวเท่านั้น”

คุณนายเมิ่งหรือฮุ่ยหลานกระหืดกระหอบรีบวิ่งออกมาเมื่อแม่บ้านคนสนิทเข้ามารายงานว่าเกิดเรื่องแล้ว เธอจึงทันออกมาเจอเข้ากับคำพูดที่ลูกสะใภ้ขอหย่ากับลูกชายของเธอพอดี หากเหอว่านเซียงหย่ากับเทียนสิง แรงหนุนที่จะก้าวหน้าในหน้าที่การงานหลังจากนี้คงไม่มีอีกแล้ว

การที่คนนับหน้าถือตาเธอเพราะเกี่ยวดองกับตระกูลเหอจะไม่มีอีกเช่นกัน แล้วแบบนี้เธอจะกล้าเชิดหน้าชูตาในสังคมได้อย่างไร ให้ตายเธอก็ไม่มีทางยอมให้ทั้งสองคนหย่าขาดกันเด็ดขาด ต่อให้เธอต้องคุกเข่าอ้อนวอนลูกสะใภ้ก็ตาม

“ทำไมจะหย่าไม่ได้ครับคุณนายเมิ่ง ในเมื่อลูกสะใภ้อีกคนของคุณมาหยามน้องสาวผมถึงที่นี่ หากคุณอยากจะได้หลานก็ให้ผู้พันเมิ่งทำเอาใหม่สิครับ หลิงหลิงเป็นทายาทของเซียงเซียง ยังไงผมก็ไม่มีทางยอมให้

หลิงหลิงต้องอยู่กับแม่เลี้ยงที่นี่แน่ เท่าที่ผมรู้ ชู้รักของผู้พันเมิ่งคือเพื่อนสนิทของคุณหนูเมิ่งไม่ใช่เหรอครับ หรือว่าคุณนายไม่รู้”

เหอโจวเว่ยกล่าวขึ้นแบบเสียงดังฟังชัด ถ้าเป็นไปได้เขาอยากให้คนทั้งซอยได้ยินด้วยซ้ำว่าตระกูลเมิ่งที่ทุกคนนับหน้าถือตา ทำกับน้องสาวเขาอย่างไร ถ้าพูดว่าไม่รู้เรื่องเขาไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด

คุณนายเมิ่งหน้าตาไม่สู้ดีเมื่อพี่ชายของลูกสะใภ้พูดแบบนี้ เธอรู้ดีเต็มอกว่าซิ้วเหลียนเพื่อนรักของจือถังคือเมียน้อยของลูกชายเธอ

“แม่สามีพูดไม่ได้ใช่ไหมคะว่าไม่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นนี่คือครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเรียกคุณว่าแม่สามี” เหอว่านเซียงยิ้มหยันให้คุณนายเมิ่งหรือแม่สามีของร่างนี้ ก่อนจะหันมาพูดกับเมิ่งเทียนสิงอีกครั้ง

“ส่วนคุณ ไม่ว่ายังไงใครก็ห้ามฉันเรื่องหย่าไม่ได้ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ต่างกับเป็นตัวเลือกของคุณ แต่ตั้งแต่วินาทีนี้ไป ฉันขอเป็นฝ่ายเลือกไม่ใช่เป็นฝ่ายถูกเลือก และสิ่งที่ฉันเลือกคือต้องการเซ็นใบหย่ากับคุณ

แต่โดยดี และยินยอมทั้งสองฝ่าย

คุณอาจจะคิดว่ารู้จักฉันดี ฉันอาจจะดูอ่อนโยน แต่สิ่งที่คุณไม่รู้คือเมื่อไหร่ที่เหอว่านเซียงคนนี้ได้ตัดสินใจเดินหน้าแล้วจะไม่มีวันถอยหลังอีกเด็ดขาด

ส่วนเรื่องลูก เมื่อไหร่ที่คุณต้องการพบเจอ คุณสามารถติดต่อไปทางตระกูลเหอเพื่อขอเจอได้เสมอ ฉันไม่กีดกันหรอกนะเรื่องที่คุณเป็นพ่อของหลิงหลิง และยินดีที่ให้คุณได้ทำหน้าที่พ่อ อย่างที่พ่อคนหนึ่งจะทำเพื่อลูกได้”

“ผมไม่หย่า ตอนนี้คุณอาจจะโกรธและหึงหวงผมจนขาดสติเลยต้องประกาศขอหย่าและทำให้คุณต้องการกลับไปอยู่บ้านเดิม เรื่องนี้ผมไม่ห้าม เมื่อไหร่ที่คุณสบายใจคุณกลับมาได้เสมอ

สำหรับเรื่องหย่าผมไม่มีวันทำเด็ดขาด ต่อให้ผมจะต้องแลกด้วยอะไร คุณไม่มีทางได้ลายเซ็นในใบหย่าจากผมแน่นอน เพราะตำแหน่งภรรยาของผู้พันเมิ่งเทียนสิงต้องเป็นของเหอว่านเซียงเท่านั้น และไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

วันนี้เขายอมอ่อนข้อให้ ในเมื่อภรรยาต้องการพาลูกกลับไปบ้านเดิม เขาจะไม่ห้ามอีก แต่คนตระกูลเหอเองก็ห้ามเขาไม่ได้ถ้าเขาจะไปพักกับภรรยาและลูกที่นั่น ส่วนเรื่องของซิ้วเหลียนเขาคงต้องคุยอย่างจริงจังกับเธอ หากต้องการคบหากันต่อควรจะอยู่อย่างเงียบ ๆ

ไม่ใช่พยายามที่จะมีตัวตนให้ทุกคนรู้ แต่ตอนนี้เขาเองเริ่มที่จะเบื่อเธอแล้วเหมือนกัน เพราะใจของเขามีเพียงว่านเซียงคนเดียว ส่วนหญิงสาวคนอื่นเป็นเพียงที่รองรับอารมณ์ความต้องการเรื่องบนเตียงก็เท่านั้นเอง

เหอว่านเซียงยิ้มมุมปากเล็กน้อยกับความหลงตนเองของคนที่จะได้ชื่อว่าเป็นเพียงอดีตสามี อย่าคิดว่าเธอจะหลงคารมของผู้ชายมักมากเช่นเขาสิ ในเมื่อชาติก่อนเธอก็ไม่มีสามีเช่นกัน เธอยังอยู่มาได้ ยิ่งชาตินี้เธอมีลูกและครอบครัวที่รักและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับเธอ

เหอโจวเว่ยเห็นว่าน้องสาวไม่พูดอะไรต่อ อีกทั้งคนของเขาก็เอาของไปใส่รถจนหมดแล้ว จึงได้ประคองเหอว่านเซียงเดินจากมา พร้อมกับมีหวงเหยียนหลงถือปืนคุมเชิงให้และชายหนุ่มเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย

“ไม่มีวัน ตำแหน่งภรรยาของพี่เทียนสิงจะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น”

ซิ้วเหลียนยืนแอบอยู่ข้างต้นไม้เพื่อรอดูเหตุการณ์ หญิงสาวกำหมัดแน่นพร้อมทั้งมองไปทางเหอว่านเซียงด้วยสายตาเคียดแค้นและไม่ยินยอม

จากนั้นจึงเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเมิ่ง เพราะกลัวว่าเมิ่งเทียนสิงจะออกมาพบว่าเธอขัดคำสั่งยังไม่ยอมกลับไป