อดเปรี้ยวไว้กินหมอ #ระวังหมอดุ

ตอนที่ 2 (2)

ทว่า...

ครืด!

เฮือก!

ร่างบางกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีทั้งที่ยังมีผ่าห่มคลุมหัวเอาไว้ เสียงแจ้งเตือนข้อความที่มาพร้อมกับระบบสั่นสะเทือนเต็มสตรีมเล่นเอาสั่นครืดไปทั้งเตียงจนเพิร์ลสะดุ้งเฮือก ส่งไปไม่ถึงหนึ่งนาทีตอบเร็วขนาดนี้เลยเหรอ!

มือบางรีบคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดูทันที ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ริมฝีปากบางก็อ้าค้างเอาไว้กลัวว่าแมลงวันจะบินเข้ามาวางไข่เข้าสักที รู้ว่าใครตอบกลับมาแต่อ้ายก็ไม่อยากเชื่อสายตา ตอบแชทยังเร็วขนาดนี้ โอนเงินล่ะจะเร็วขนาดนั้น...คิดเอาละกัน!

ป่าเหนือ : ครับ

คำว่า ‘ครับ’ สั้น ๆ แต่ทำให้หัวใจของเพิร์ลลดาคนนี้สั่นไหวราวกับมีใครมารัวกลองใหญ่อยู่ในอก ทั้งเสียอาการทั้งเสียระบบ สนทนาผ่านตัวอักษรเธอยังเป็นขนาดนี้ เจอหน้ากันครั้งหน้าเธอไม่เป็นลมเลยเหรอไง

ในหัวสมองน้อย ๆ ของเพิร์ลลดากำลังคิดหาเหตุผลในการไปเจออีกคนอย่างไรให้ดูมีพิรุธน้อยที่สุด เหยื่อแบบพี่ป่าน่ะต้องค่อยเป็นค่อยไป จะวู่วามกระโจนเข้าไปไม่ได้นะยัยเพิร์ล คนหน้าหวานนิ่งคิดชั่วครู่ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

Pearl. : พอดีแม่ให้เอาขนมไปฝาก พี่ป่าอยู่บ้านไหมคะ

ป่าเหนือ : อ่าครับ พี่ย้ายมานอนคอนโดแล้วน่ะ

ดวงตาคู่สวยกวาดตาอ่านข้อความที่พี่ป่าส่งมา ใจที่เต้นแรงกลับห่อเหี่ยวทันที นี่พี่ป่าจะปฏิเสธเพิร์ลอีกแล้วหรือไง! รวบรวมความกล้ามาตั้งมากตั้งมายกว่าจะกล้าทักไป พี่ดันไม่เล่นด้วย...เฮ้อ

เพิร์ลหน้าหงอยลงถนัดตา นิ้วเรียวสวยตั้งท่าจะตอบอีกคนกลับไปว่าไม่เป็นไร ทว่าข้อความที่อีกคนส่งมาล่าสุดกลับทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอีกครั้ง

ป่าเหนือ : เพิร์ลช่วยเอามาให้พี่ที่คอนโดได้ไหมครับ

ป่าเหนือ : (ป่าเหนือ.แชร์ตำแหน่งที่ตั้ง)

ป่าเหนือ : ถ้าเราไม่สะดวกไม่เป็นไร

Pearl. : สะดวกค่ะ!

อ่านจบเพิร์ลก็รับตอบกลับทันที ใช่...โคตรสะดวก ว่างมาก ว่างเป็นที่สุด เพิร์ลพร้อมตั้งแต่ตื่นนอนตอนแปดโมงแล้วค่ะพี่ป่า รอพี่ตอบก็พร้อมจะแว้นรถไปหาทันที ไม่ได้รีบแต่เร็วหน่อยก็ดี อยากได้พี่ป่าเป็นสามีไม่ไหวแล้ว!

อีกด้านหนึ่ง

ร่างสูงของนายแพทย์หนุ่มหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาผ้ากำมะหยี่สีเลือดนกด้วยท่าทีอารมณ์ดี ซ้ำใบหน้ายังดูผ่อนคลายอย่างน่าเหลือเชื่อทั้งที่เพิ่งจะลงเวรมาได้ไม่นาน

‘Pearl. : สะดวกค่ะ!’

ตาคมกวาดมองข้อความที่น้องส่งมาด้วยสายตาเป็นประกาย เรียวปากหยักกดยิ้มมุมปากออกมาน้อย ๆ ทั้งที่ควรจะนอนพักผ่อนเอาแรงเพราะขึ้นเวรมาทั้งคืนแต่กลับไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด กลับกันป่าเหนือรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อย

เพราะลูกกวาง...ติดกับดักของเขาเข้าเต็ม ๆ

ป่าเหนือจงใจทิ้งช่วงเวลาไว้ชั่วครู่ถึงจะตอบกลับอีกฝ่ายไป น้องคงไม่รู้ว่าเวลาตัวเองคิดอะไร สีหน้าบ่งบอกแทบทุกอย่าง จะยิ้ม ตกใจ กังวล หรือแม้กระทั่งสายตาล้นท้นเต็มไปด้วยความอยากได้เขามากมายก็ตาม

เขาจะรับบทพี่ป่าคนซื่อเล่นตามน้ำไปก่อนละกัน แต่ถ้าวันไหนเขาทนไม่ไหวกลายร่างเป็นเสือขึ้นมา ต่อให้น้องร้องขอจนแทบขาดใจ เขาไม่มีทางยั้งมือแน่นอน...รอดูได้เลย

.

.

.