เจอลูก
939 Words
X Part.
ผมเผลอมองเด็กคนนั้นและริเอโกะนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าความรู้สึกแปลกๆบางอย่างกำลังผุดขึ้นมาในใจและทำให้ผมหวนนึกถึงคืนนั้นระหว่างเราขึ้นมา
ตอนนั้นริเอโกะเป็นผู้หญิงที่ใสซื่อ บางทีเธออาจจะไม่ได้ป้องกันจนท้อง อีกอย่างอายุเด็กคนนั้นก็ตรงกับช่วงเวลาที่เธอหายไปด้วย และผมเชื่อว่าเด็กคนนั้นต้องเป็นลูกของผม
แต่พอตอนนี้สถานะของเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป การเข้าใกล้เธอเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมากเพราะรอบตัวเธอมีบอดี้การ์ดรายล้อมเต็มไปหมด
แต่เอาเถอะยังไงตอนนี้ทั้งพ่อผมและพ่อของเธอก็กำลังจะเป็นหุ้นส่วนกันผมจึงได้แต่หวังว่าเราจะได้มีโอกาสพูดคุยกันบ้าง ถึงแม้เธอจะไม่อยากคุยกับผมก็ตาม
"ไอ้เอ็กซ์ เรื่องจริงป่ะวะ?!"
ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในงาน ไอ้แทนเพื่อนสนิทของผมก็รีบปรี่เข้ามาพร้อมยื่นโทรศัพท์ที่มีหน้าข่าวเกี่ยวกับคุณฮิโรชิและริเอโกะให้ผมดู
"อืม เรื่องจริง"
ไม่แปลกที่ไอ้แทนจะตกใจมากเพราะว่าสามปีก่อนป้าของริเอโกะเคยเป็นแม่บ้านอยู่ในโรงแรมของมัน
"เป็นไปได้ไงวะ กูงงไปหมดแล้ว"
มันกุมขมับ สงสัยจะเครียดหนักเพราะเมื่อก่อนมันเคยแกล้งริเอโกะอยู่บ่อยๆ
"กูจะไม่โดนพ่อเขาฆ่าตายใช่ไหมวะ?"
"ถ้ามึงโดน กูก็ต้องโดน"
ทั้งผมและเพื่อนของผมต่างก็เคยเล่นกับความรู้สึกของเธอ เห็นเธอเป็นของเล่นที่น่าแกล้งหาความสนุกไปวันๆ
"กูควรจะไปขอขมาดีมั๊ยวะ?"
เธอคงไม่ให้อภัยง่ายๆหรอก อีกอย่างตอนนั้นผมจำได้ว่าเธอโกรธมากแค่ไหน แม้เธอจะไม่มีน้ำตาสักหยดแต่แววตาของเธอมันบ่งบอกว่าโกรธเกลียดผมและเพื่อนของผมมาก
"มึงคิดว่าเธอจะลืมเรื่องที่พวกเราทำกับเธอลงหรอวะ?"
"ก็นั่นน่ะสิ ถ้าท่านฮิโรชิรู้พวกเราได้ตายอย่างเขียดแน่"
ผมคิดว่าเธอน่าจะยังไม่ได้บอกอะไรกับพ่อของเธอ แต่ผมสงสัยว่าท่านฮิโรชิไม่คิดจะตามหาผู้ชายที่ทำลูกสาวท้องเลยเหรอ?
"เอ็กซ์ นี่มันอะไรอ่ะ?!"
แพรวเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของพวกเรา เดินมาหน้าตาตื่นในมือถือโทรศัพท์มาด้วน
"เป็นไปได้ไง ยัย เอ่อ ริเอโกะ..."
แพรวไม่ค่อยชอบเอโกะและมักจะยุให้เพื่อนผมแกล้งเธอเป็นประจำ แต่ผมนี่สิกลับไม่เคยช่วยเหลืออะไรเอโกะเลยทั้งๆที่ตอนนั้นผมคบกับเธออยู่
ระหว่างที่เราสามคนกำลังคุยกันอย่างเคร่งเครียด ริเอโกะก็เดินเข้ามาพร้อมบอดี้การ์ดหญิงตรงไปทักทายพ่อของผม เธอมีสีหน้าสดใสไม่ดูหม่นหมองเหมือนเมื่อก่อน
"สวัสดีครับคุณริเอโกะ"
"สวัสดีค่ะคุณอนันต์"
เธอยกมือไหว้พ่อของผมเห็นสายตาท่านมองริเอโกะด้วยความเอ็นดูด้วย
"คุณพ่อมีธุระด่วนต้องบินกลับญี่ปุ่นคืนนี้ ท่านฝากมาขอโทษด้วยนะคะ"
ผมเห็นทุกคนจ้องมองไปทางเธอโดยเฉพาะพวกผู้ชายลูกหลานไฮโซ น่าหงุดหงิดว่ะ!
"ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ"
=br=
Ako
ฉันเหลือบสายตามองไปทางเอ็กซ์เห็นเขาและเพื่อนของเขากำลังมองมาตรงนี้ ทั้งแทนทั้งแพรวฉันจำหน้าคนพวกนั้นได้ขึ้น ใจ คนที่ร่วมมือกลั่นแกล้งฉันให้ดูเป็นยัยโง่และแฟนเก่าเฮงซวยที่ไม่เคยช่วยเหลืออะไรฉันเลย
"คุณแม่ขา!"
ฉันหันมองเห็นนานะกำลังวิ่งเข้ามาหา ทั้งๆที่ฉันเพิ่งให้ซากุระพาขึ้นไปนอนบนห้องแล้วสงสัยคงงอแงใส่บอดี้การ์ดอีกแน่ๆ
"ลงมาทำไมคะลูก ไม่ง่วงเหรอ?"
ฉันอุ้มลูกสาวที่กำลังเบะปากขึ้นมาก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลลงมาบนแก้มนิ่ม
"ฮึก! จะนอนกับแม่"
ปกติฉันจะนอนกับลูกทุกคืน แต่วันนี้ต้องพูดคุยกับนักธุรกิจอีกหลายคนจึงกลัวว่าลูกจะต้องนอนดึกไปด้วย
"ไม่ง่วงเหรอคะ?"
นานะส่ายหน้าก่อนจะยืนมือไปทางคุณอนันต์ อ้อ! ฉันลืมไปว่าคุณอนันต์เป็นพ่อของเอ็กซ์และเป็นปู่ของนานะทางสายเลือดเลยล่ะ
"ฮ่าๆ สวัสดีสาวน้อย ชื่ออะไรจ๊ะ?"
คุณอนันต์เอ่ยถามอย่างใจดี น่าแปลกนะทั้งๆที่เขาดูเป็นคนดีแบบนี้แต่ทำไมลูกชายของเขาถึงได้เลวมากมายขนาดนั้น
"หนูชื่อนานะค่ะ"
ในแววตาคุณอนันต์ตอนมองนานะช่างอ่อนโยนจริงๆ
"เอ่อ ขอผมอุ้มได้มั๊ยครับ"
จู่ๆเขาก็เอ่ยขอขึ้นมาและนั่นทำให้ฉันลังเลเล็กน้อย อีกอย่างเอ็กซ์ก็กำลังเดินมาตรงนี้และหยุดยืนข้างพ่อของเขา
"อุ้มๆ"
ลูกสาวฉันเอื้อมมือไปหาคุณอนันต์ ฉันจึงส่งเธอให้เขาอุ้ม
"น่ารักจังเลย"
คุณอนันต์ดูจะชอบลูกสาวฉันเอามากๆแต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีทางยอมบอกเรื่องนี้ให้เขาได้รู้แน่ๆ
"แม่ๆ"
ฉันอุ้มลูกสาวกลับมาระหว่างนั้นสายตาฉันก็ปะทะกับเอ็กซ์ที่กำลังจ้องฉันอยู่
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวครับ!"
- Writer
